KATAIΓIΔA NEΩN ΦOPΩN

Day 1,035, 15:54 • Published in Greece Greece • by spyskam

Όχι, μην πάει ο νους σας στο κακό. Δεν άκουσα στις ειδήσεις ότι ο Γιωργάκης ετοιμάζεται πάλι να μας επιβάλλει νέους φόρους. Καθαρά για το παιχνίδι είναι το άρθρο και διάλεξα έναν χιουμοριστικό και κάπως “προβοκατόρικο” τίτλο για ν’ αναφερθώ στο εντυπωσιακό γεγονός ότι σήμερα κατατέθηκαν (ούτε λίγο ούτε πολύ) 8 προτάσεις νόμου για αλλαγές στους φόρους. Οι προτεινόμενες αλλαγές δεν είναι βέβαια σαρωτικές. Κινούνται όμως προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Και η κατεύθυνση αυτή έχει πολλά να μας αποκαλύψει για τα προβλήματα της eΟικονομίας μας, αλλά και για την αμηχανία της eKυβέρνησής μας να τα διαχειριστεί.
Συγκεκριμένα, όλες οι προτάσεις περιλαμβάνουν 3 στοιχεία:
α) Μείωση του VAT (για δεύτερη φορά εντός 2 μηνών)
β) Αύξηση του Income Tax (επίσης για δεύτερη φορά εντός 2 μηνών)
γ) Αύξηση του Import Tax (ο οποίος την προηγούμενη φορά είχε μειωθεί)

Πρώτα απ’ όλα, η Κυβέρνηση παίρνει πίσω τις δραστικές μειώσεις του Import Tax που η ίδια είχε εισηγηθεί πριν από λίγο καιρό και που τις είχε επιβάλλει σε ένα πειθήνιο Κοινοβούλιο, πάνω στο οποίο ασκεί έναν πλήρη έλεγχο, ελέω ΕΠΔ, ΕΔΑ και GIP. Το σκεπτικό πίσω από εκείνη τη μείωση του Import Tax σε μη ρεαλιστικά ποσοστά ήταν η υποτιθέμενη έγνοια «να υπάρχει επάρκεια αγαθών στην ελληνική αγορά». Ακόμα και εις βάρος της εγχώριας παραγωγής, όπως αποδεικνύεται.
Το σκεπτικό πίσω από τη σημερινή αύξηση του Import Tax είναι κάποιοι “μαθηματικοί υπολογισμοί”, όπως μαθαίνουμε –χωρίς να δίνονται περαιτέρω εξηγήσεις για το εάν η Κυβέρνηση κατάλαβε, έστω και με σημαντική καθυστέρηση, ότι η προηγούμενή της πολιτική για εξαιρετικά χαμηλούς φόρους εισαγωγής ήταν λαθεμένη. Όλοι κάνουμε σφάλματα και ουδείς αναμάρτητος. Καλό όμως είναι να τα αναγνωρίζουμε πού και πού, έτσι δεν είναι;

Σε ό,τι έχει πάντως να κάνει με το Income Tax και το VAT, η Κυβέρνηση είναι τουλάχιστον συνεπής με την προηγούμενη πολιτική της: Ακόμη πιο υψηλός Income Tax, ακόμα πιο χαμηλός VAT. Δυστυχώς, όπως έχω επισημάνει και σε προηγούμενο άρθρο μου, η πολιτική αυτή κινείται σε λάθος κατεύθυνση. Υψηλός Income Tax σημαίνει (α) υψηλή φορολόγηση των μισθωτών και (β) αύξηση του λειτουργικού κόστους των επιχειρήσεων. Από την άλλη μεριά, χαμηλός VAT δε συνεπάγεται αυτομάτως πτώση των τιμών για τον καταναλωτή. Το πολύ-πολύ να σημαίνει μια φορολογική ελάφρυνση για τις επιχειρήσεις, ώστε ν’ αποζημιωθούν για την αύξηση του λειτουργικού κόστους –και πέραν αυτού μηδέν.
Να σημειώσω εδώ ότι αυτή η αύξηση του λειτουργικού κόστους επιτείνεται από την πρόταση νόμου για αύξηση του κατώτατου μισθού, η οποία επίσης κατατέθηκε σήμερα. Και το δυσάρεστο είναι ότι η (αναγκαία οπωσδήποτε) αύξηση του κατώτατου μισθού δε θα περάσει ολόκληρη στις τσέπες των μισθωτών. Έχει φροντίσει το Κράτος να πάρει το δικό του αυξημένο μερίδιο, μέσω της αύξησης του Income Tax.

Δε θα ‘θελα να ξαναμπώ σήμερα στο παιχνίδι των αριθμών. Άλλωστε οι αριθμοί κουράζουν και καθιστούν το άρθρο “βαρύ” και απωθητικό. Θα ήθελα όμως να σταθώ λιγάκι στη λογική που υποφώσκει πίσω από τους νέους φόρους. Και η λογική αυτή δεν είναι άλλη από το ότι η eΚυβέρνησή μας προσπαθεί με όποιο τρόπο μπορεί ν’ αυξήσει τα φορολογικά της έσοδα –ή μάλλον ν’ αντισταθμίσει την απώλεια φορολογικών εσόδων που προκύπτει από τη μείωση της οικονομικής δραστηριότητας.
Kαι η απώλεια των φορολογικών εσόδων αποκτά πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις, αν αποτιμηθεί σε gold. Και αυτό είναι σε τελική ανάλυση που “καίει” την eΚυβέρνησή μας. Διότι ναι μεν το Κράτος εισπράττει τους φόρους του σε GRD, αλλά το μεγαλύτερο μέρος των εξόδων του πληρώνεται σε gold. Mαθαίνω ότι το Κράτος μας χρειάζεται για τις ανάγκες της εξωτερικής πολιτικής και μόνο να ξοδεύει κάθε μήνα περίπου 800 gold. Aλλιώς όμως μαζεύονται αυτά τα 800 gold με την ισοτιμία της GRD στο 0,030 κι αλλιώς (πολύ πιο δύσκολα) με την ισοτιμία στο 0,018. Η πτώση λοιπόν της GRD ασκεί πιέσεις στα κρατικά έσοδα. Επειδή όμως η Κυβέρνηση χρειάζεται πρωτίστως gold (και όχι GRD) αναγκάζεται κάθε τόσο να πουλάει αυτό που της “περισσεύει” (δηλ. GRD) σε ολοένα και χαμηλότερες τιμές, προκειμένου ν’ αποκτήσει αυτό που της “λείπει” (δηλ. gold), με αποτέλεσμα να ωθεί τη GRD σε ακόμα χαμηλότερα επίπεδα. Φαύλος κύκλος…



Μια στιγμή όμως! Μήπως θα έπρεπε να βγούμε από το φαύλο κύκλο και ν’ αρχίσουμε να σκεφτόμαστε λίγο διαφορετικά; Μήπως θα έπρεπε να σκεφτούμε πολιτικές όπου η GRD δεν είναι κάτι που μας “περισσεύει” και που θέλουμε να το ξεφορτωθούμε, αλλά μπορούμε να το ρίξουμε στην αγορά ώστε να επιτύχουμε αναθέρμανση της Οικονομίας; Νομίζω πως ναι. Ο δρόμος αυτός είναι δοκιμασμένος και λέγεται πολιτική παραγωγικής αναδιάρθρωσης. (Προσωπικά έκρουα τον κώδωνα του κινδύνου ήδη απ’ τον καιρό της V1, αλλά οι πάντες ήταν γοητευμένοι από την προσδοκία του “συναρπαστικού” war module της V2 –κι εξάγωνα μάντολες. Πού μυαλό για παραγωγική ανασυγκρότηση…)
Και μήπως θα έπρεπε να σκεφτούμε πολιτικές όπου το eKράτος μας να έχει μικρότερες ανάγκες σε χρυσό; Πιο ριψοκίνδυνη αυτή η σκέψη, γιατί συνεπάγεται αναθεώρηση βασικών δογμάτων της εξωτερικής μας πολιτικής και κυρίως αναθεώρηση μιας συνήθειας που έρχεται από παλιά και που τη διατηρούμε ως σεβάσμιο τοτέμ, χωρίς να έχουμε αναρωτηθεί μήπως τυχόν δεν είναι χρήσιμη στις νέες συνθήκες. Μήπως είναι η ώρα για αναθεώρηση του δόγματος των πολλών και ακριβών ΜΡΡ;
Ερωτήματα…