بخش اول - میزگردی با بزرگان و کارشناسان نظامی ایران

Day 1,640, 01:53 • Published in Iran Sweden • by Cmurgh


برای دومین مقاله خبرنامه آتش تصمیم گرفتیم که گفتگویی را با تنی چند از بزرگان و کارشناسان نظامی ایرانی ترتیب دهیم. تمام اعضای شرکت کننده در این میزگرد از چهره های قدیمی و شناخته شده هستند که دارای بالاترین درجات نظامی بوده و تجارب فراوانی در سمتهای مختلف، از فرماندهی ارتش و عضو مجلس تا ریاست جمهوری دارا می باشند. افراد شرکت کننده در این میزگرد:



از وزیر دفاع و فرمانده ارتش اول ایران هم برای شرکت در این گفتگو دعوت به عمل آمده بود که دعوت ما را بی پاسخ گذاشتند.

رضا چند دقیقه ای زودتر از سایرین به محل میزگرد وارد می شود.

آتش: درود. (جی او وی) رو که به تازگی بدست آوردین از طرف روزنامه و خوانندگانش بهتون تبریک میگم.
رضا: سلام دوست عزیز و ممنون از تبریکتون.
آتش: بالا رفتن آخرین درجه نظامی تون چه مدت طول کشید؟
رضا: فکر می کنم حدودا یک ماه و ۱۰ روز طول کشید.

کم کم سایر دوستان به جمع ما می پیوندند و ما سوالها را در فضایی صمیمی مطرح می کنیم.



سوال ۱:
کمتر از یک ماه پیش ایران از اتحاد وان(۱) خارج شد و اعلام بی طرفی کرد. جدای اینکه این اتفاق حرکتی درست یا اشتباه بود:
این بی طرفی چه مفهومی برای ایران دارد؟
آیا بی طرفی ایران در بلند مدت به سود ما خواهد بود؟
آیا پیدا کردن کشورهای متحد که این اتحاد بر پایه منافع طرفین خواهد بود به ثبات نظامی و سیاسی ایران کمک خواهد کرد؟
یا اینکه پس از بی طرفی کوتاه مدت ایران باید به پیمانی بپیوندد؟ (برای مثال بازگشت به وان، پیوستن به ادن(۱) یا پیوستن به اتحادی جدید؟)
و در کل آینده نظامی ایران را چطور ارزیابی می کنید؟


المیرا: به نظر من - به قول خودتون بدون در نظر گرفتن درست یا غلط - (خروج از وان) راهی بود برای آزاد کردن منطقه و از زیر فشار بی منطقه بودن در آمدن. ما با دیپلماسی منطقه آزاد کردیم. از واقعیت هم نمیشه فرار کرد ، تو این بازی ای که شروع کردیم نمیشه همیشه شریک دزد و رفیق قافله بود. بالاخره یه روز باید اعلام موضع کرد و این اعلام موضع رو دولت انجام میده نه مردم معمولی. پس باید ببینیم دولت اون موقع از کیا تشکیل شده و چه دیدگاهی دارن.


رضا: هزاردستان عزیز یکی از وطن پرست ترین بچه های ایرانه و من خیلی براش احترام قائلم. در صورتی که خودش می دونه که هر وقت با سیاستش مخالفتی داشتم، حرفم رو زدم.

خروج ایران از وان یا ورود ما به وان که چند ماه قبلش اتفاق افتاد را باید از زاویه دید رییس جمهور همان دوره بررسی کرد. از نظر من هیچ کس بد ایران رو نمی خواد. همه می خواهیم ایرانی سرافراز و سربلند داشته باشیم، ولی راه ها با هم فرق می کنه. به نظر من جدای از درستی یا نادرستی این حرکت، باید قبول کنیم که ما نمی تونیم در بلند مدت بی طرف بمونیم. باید قبول کنیم که با شرایط فعلی ایران، ما به متحدانی قدرتمند نیاز داریم. پس اینکه برای مدت طولانی بی طرف بمونیم غیر ممکنه. من فکر می کنم در آینده نزدیک ما به یکی از این اتحاد ها خواهیم پیوست.

ایمدو: خوب در ابتدای امر من با خروج از وان مخالف بودم و همینطور که می دونید از پست خودم در دولت (موفا) استعفا دادم،‌که البته دلایل موجهی داشتم برا شخص خودم از جمله اینکه: بدون رفراندم ایران از وان خارج شد. (ما همیشه از دنیای واقعی شکایت داریم که چرا دیکتاتوری اداره میشه ولی اینجا (در دنیای مجازی) هم دیدیم ایران بدون دیکتاتوری معنا نداره).

من مخالف خروج از وان به این شکل بودم، ولی انصافا تاثیرات خوبی هم این حرکت داشت. با اینکه دیگه متحدهای قدیمی خودمون رو در کنارمون نداریم ولی در عوض تونستیم چند تا از مناطق رو به ایران برگردونیم.

(بی طرفی) در بلند مدت به نفع ایران نیست و در اولین فرصت که برامون فراهم میشه باید بریم توی یکی از اتحادها. چون تو ایرپ واقعا بی طرفی مفهومی نداره و خودتون هم با یه جستجوی ساده میتونید متوجه بشید که چه کشورهایی بی طرف هستن!

آینده نظامی ایران هم خیلی امیدوار کننده نیست. ما الان برای ۵۰ نفر اول جهان از نظر بیشترین هیت حدود ۵-۶ نفر داریم و این یه رکورد خوبه برا ایران، ولی در کنارش این اکانت ها پشتوانه ندارند و تازه واردها اونقدر زیاد نیستن که بگیم در بلند مدت به مشکل بر نمی خوریم!

فریبرز: ابتدا باید اتحاد رو معنا کرد. اتحاد از متحدین تشکیل میشه و ما چه در وان باشیم چه نباشیم میتوانیم با دوستان خودمون ام پی پی(۲) داشته باشیم و در مواقع نیاز به کمک هم بشتابیم. این بازی یک بازی جمعی هست و اتحاد یکی از جذابیت های بازی. اینکه در چه اتحادی باشیم به دولت بر میگرده و سیاست پیش روی اون دولت، ولی من اعتقاد دارم بی طرفی کشور رو به سوی خنثی شدن پیش میبره، حالتی مثل هند در یک سال گذشته. در ضمن این بی طرفی که اعلام شده از نظر من فقط یک پیش شرط برای آغاز باب گفتگو با چین برای گرفتن چند شهر به صورت حداقلی بوده و هدف دیگری در پس این کار نبوده.

من با بی طرفی در طولانی مدت مخالف هستم. یافتن متحدین خوب طبیعی هست در طولانی مدت و حتی کوتاه مدت باعث ایجاد تحول مثبت خواهد بود ولی کار سختی هست و وزارت خارجه فعال میخواد.

در مورد آینده نظامی ایران، من هیچ حرکت نظامی یا ارتش منسجمی در ایران در حال حاضر نمیبینم که بخوام پیش بینی برای آینده انجام بدم. فعلا که سیستم روی سیستم علی اصغری استوار هست و فقط به غیرت بچه ها متکی هستم.

آتیلا: خیلیا در درک مفهوم اتحادهای اینجا دچار سو، تفاهم میشن. به نظرشون وقتی وارد اتحادی شدیم باید تمام و کمال برامون مایه بذارن ولی اینجا مفهوم اتحاد این نیست . اینجا باید خودت هوای خودتو نگه داری و هر از گاهی کمکی از دوستان بگیری و در عوض شما هم بهشون کمکی بکنی که معمولا این کمکها در یک حمله نظامی میشه ۲۰ درصد و ۸۰ درصد هم خود کشور باید مایه بذاره. ایران تو این بازی از اول ضعیف بوده و از اول هم این انتظارو داشتن که ایران همیشه ۲۰ درصد مایه بذاره و ۸۰ درصد را اتحاد براشون تامین کنه. و چون این عملا صورت نمیگرفت و نمی توانست هم صورت بگیره همیشه دادشون درمیومد که ای وای این اتحاد به چه درد ما میخوره از اونطرف هم هیچوقت کمک خاصی به بقیه نمیکردیم و حتی برای اون حق اشتراک هم بهانه میاوردیم که بگیم نمیدیم.

بعد بیطرفی در این بازی عملا هزیان هست یک نگاه به ام پی پی هامون بیاتدازید میبنید که خیلی هم با طرفیم و همچنان با کشورهای وان در حال اتحاد هستیم. در هر صورت وارد هر اتحادی بشیم با این طرز فکری که ما داریم نهایتش از اون هم بیرون میاییم و در آخر یک کشور تنها و منزوی تو این بازی خواهیم شد مثل ایران واقعیمون.



سوال ۲:
در حال حاضر ایران شامل چند استان بازپس گرفته شده از چین - که حاصل رایزنیهای دولتمردان ایران و چین است - می باشد که ایزوله شده از سایر جهان و در داخل کشور چین قرار گرفته است. رایزنیهای دولتمردان ما برای بازپس گیری سایر استانها همچنان ادامه داشته و در مسیری خوشبینانه پیش می رود:
آیا راهکار نظامی ای برای بازپس گیری سایر استانها و حفظ آنها که به واقعیت نزدیک باشد وجود دارد؟
چینیها در حال حاضر به تمام منابع دسترسی دارند و سرزمینهای ما از نظر منابع استفاده ای برای آنها ندارند. آیا این به معنی باز پس گرفتن تمام استانهای ما در آینده ای نزدیک خواهد بود، یا دلایل دیگری (از جمله نظامی) وجود دارند که چین بخواهد یکی یا تعدادی از استانهای ما را در آینده برای خود حفظ کند؟
چین همزمان در حال جنگ با بسیاری کشورهای دیگر از جمله پاکستان، هند، کره شمالی، فیلیپین، کلمبیا و … می باشد. هیچکدام از این کشورها قدرت نظامی بزرگی به شمار نمی روند و اتحاد با آنها به احتمال زیاد به معنی شکست راهکار سیاسی برای بازپس گیری استانهای باقیمانده خواهد بود. آیا با این نظر موافقید و در کل چنین اتحادی را در آینده چگونه ارزیابی می کنید؟

آتیلا: اون بلاهایی که من و دوستام در حذف این کشور به علاوه گروه خرابکار مافیا در کودتا در این کشور سر چینیها آوردیم، هر کی جای اونها بود عمرا یک منطقه را آزاد نمیکرد. باز اینا نشون داددن که ادمای خوبی هستند که اجازه دادن تعدادی منطقه پس بگیریم و مهم هم نیست که اون مناطق براشون بونوس نداشته باشه، مهم اینه که دشمن بونوس نداشته باشه. چینیای تو این بازی ادمای خوبی هستند و ما را هم حذف کردن دوباره به خاطر تمامیت خواهی خودشون نبود به خاطر این بود که ترکیه ازشون خواسته بود.

با مذاکره و با پنبه سر بریدن میشه تمام مناطق ایران را آزاد کرد ولی با قلدری وقتی که زروشو نداریم دوباره حذف میشیم.


المیرا: در مورد مذاکرات با چین و برنامه هایی که دولت داره برای ادامه مناطق من نمی تونم کامل نظر بدم، چون این مدت خیلی از بازی و سیاست هاش دور شدم! راهکار نظامی همیشه وجود داره ولی به نظر من در شرایط کنونی برای ایران خیلی بعیده که بتونیم با زور از چین منطقه بگیریم. مطمئن باشید چین مناطق ما رو لازم نداره و بسته به تصمیم ایدن مخصوصا با مشاوره با ترکیه مناطق رو داره به ما پس میده.

در مورد اتحاد با کشور های ضعیف هم میتونید ایران توی واقعیت رو ببینید ... ! به نظر من یک متحد قوی به اندازه هزار تا متحد ضعیف ارزش داره.

فریبرز: در حال حاضر چین درگیر جنگ های سختی شده و ما تونستیم مناطقی رو ازش پس بگیریم که ارتباط با ۳ یا ۴ استان غربیمون ندارند. با توجه به تعداد مناطقی که چین در اختیار داره به دلیل منابع در کشور ما حضور ندارند و فقط به دلیل ارتباط با اروپا در این منطقه هستند که با توجه به قدرت بلغارستان در ترکیه و جنگ های بزرگی که درگیر هستند از این منظور صرف نظر کرده اند. به نظر من در این برهه زمانی میتوان تمام مناطق ایران بجز شمال غربی را با قدرت ارتش های ایران اما بطور متمرکز و هماهنگ آزاد کرد.

ایمدو: والا این سوال رو باید دولتمردان ما و شخص رییس جمهور یا وزیر دفاع پرسید که آیا راهکاری دارن یا نه. ولی من خیلی خوشبین هستم به اینکه ایران بتونه هم مناطق بیشتری بدست بیاره، هم اونها رو حفظ کنه … هر چند برای کوتاه مدت!

مناطق ما از نظر استراتژیک خیلی برا چینیا مهم هستن، چون ایران برای چین حکم پلی به منطقه بالکان رو داره و چین هم به این راحتی دست از ایران نخواهد کشید، مگر اینکه فشار بیشتری روش بیاد از طرف اندونزی و پاکستان تا راضی بشه مناطق بیشتری رو آزاد کنه تا آتش ایران رو زیر خاکستر کنه (خنده).

چین هر روز چند جنگ با کشورهایی که نام بردی داره ولی مطمئنا اینا برای شکست چین کافی نیست و باعث نمیشه چین عقب نشینی کنه و نیاز به محرک بیشتر مثل اندونزی داره که فشار بیشتری وارد کنه!

رضا: من راهکار نظامی ای نمی بینم در این شرایط. تنها راهی که میشد این دوره مجلس داشت همین مذاکرات بود. ولی در مورد بازپس دادن همه مناطق من فکر نمی کنم حد اقل تا دوره بعدی مجلس این اتفاق بیفته. در مورد اتحاد با کشورهایی مثل پاکستان، هند، کره شمالی و … هم باید بگم یاد ضرب المثل «کوری عصا کش کوری دگر شود» میفتم. همون بهتر که تو هیچ اتحادی نباشیم تا با اینا متحد شیم (خنده).



سوال ۳:
پس از بازگرداندن استانهای ما (مانند هرمزگان) مرزهای ما به روی دنیا باز خواهد شد. ثبات ایران را در شرایط کنونی و با مرزهای باز در آینده نزدیک چگونه ارزیابی می کنید؟

فریبرز: ایران از نظر جغرافیایی در منطقه بسیار مهم و استراتژیکی قرار داشته و کشورهای آسیایی برای رفتن به اروپا و اروپایی ها برای رفتن به آسیا همواره از ایران کمک گرفته اند. در این زمان و با این قدرت ایران باید فقط به فکر آزاد سازی مناطق بوده و از بی پروایی در حمله به سایر کشورها بپرهیزد. چون این امر در این زمان فقط باعث ایجاد اختلاف با همسایگان و تضعیف دوباره ایران میگردد.

ایمدو: خب از آنجایی که ما یه کشور بی طرف هستیم مشکل زیادی برامون پیش نمیاد و در صورتی که مازندران رو بازپس گیری کنیم فقط با روسیه دوباره مرز مشترک خواهیم داشت، که روسیه هم از قدیم الایام دوست قابل اعتمادی برای ایران بوده و مطمئنا مشکلی پیش نخواهد اومد.

آتیلا: تو این بازی همیشه هر ۶ ماه یک اتحاد قوی بوده، الان نوبت وان هست که خودشو نشون بده ولی دو سه ماه دیگه نوبت اون یکیاست. اگر ما میخواهیم در نقشه وجود داشته باشیم با این قدرت نظامی کم مجبوریم با همسایه های قویمون تو یک اتحاد باشیم.

رضا: فعلا بهتره به ایران کامل فکر کنیم. وقتی عملی شد بعد میشه کشورگشایی کرد!

المیرا: همه چیز بستگی به سیاست های دولت داره. به نظرم باید به کشوری که ۴ ماه حذف بوده کمی فرصت داد تا دوباره خودش رو جمع کنه. مطمئن باشید اوضاع همیشه اینجوری نخواهد بود و دوباره ایران قدرت خواهد گرفت.



سوال ۴:
جنگ روز ۱۳۱۵ ما با چین - که به شکست ما با اختلاف یک راند انجامید، از چند نظر حادثه ای تاریخی بود. قدرتمندترین بازیکن ای ریپابلیک بر علیه ما جنگید و جنگی بود که باعث خروج ما از اتحاد وان شد.
جدای از شکست ما، ارزش این جنگ را به عنوان تمرینی برای اتحاد و همبستگی میان ایرانیان چطور می بینید؟
چه راهکارهایی برای گسترش این اتحاد وجود دارد؟
آیا به نظر شما این جنگ درسی برای اتکای بیشتر بر نیروهای داخلی و عدم وابستگی بیش از حد به سایر کشورها بود؟

آتیلا: همونطور که گفتم اینجا همه کشورا خودشون تنهان و کمکی هم صورت بگیره در مسیر منافع اون کشورکمک کننده خواهد بود اگر منفعتی نباشه کمکی هم نمیکنه.

رضا: من اون روز متاسفانه نبودم و خیلی ناراحت شدم وقتی شنیدم. حتی فرداش در برابر رومپر تو جنگ کرواسی و صربستان جنگیدم و حدود ۶-۷ میلیون زدم تا کرواسی باخت و بعدش بهش پیغام دادم این در جواب کاری بود که تو ایران کرد.

چیزی رو که من بارها دیدم تو این یک سال و نیم عمر بازیم اینه که در شرایط سخت بچه ها متحد میشن و این واقعا قشنگه. یادم میاد جنگ فارس در برابر آمریکا بود اگه اشتباه نکنم، یا جنگی که با قبرس داشتیم. من این بازی رو برای همین چیزاش دوست دارم. یکدلی و اتحاد بچه ها قشنگه. ولی حیف که گاهی کدورت ها باعث میشه که این یه دلی شکل نگیره.

المیرا: اسم این رو من اتحاد نمیزارم، اسمش رو جو گیر شدن میزارم. اتحادی که همراه با تعهد نباشه اتحاد نیست. ولی شاید بهمون ثابت شد اگر همه با هم باشیم خیلی قوی تر از این حرفها هستیم که ۴ ماه بخوایم حذف بمونیم.

فریبرز: از این گونه اتفاقات و جنگ ها ایران بسیار به خود دیده در بسیاری پیروز و در بعضی هم مقلوب شد. اتحادهای مختلف الان درگیر جنگهای بسیار بزرگی هستند و جنگ تمرینی در این روزها دیگر معنایی ندارد، مخصوصا با آپدیت های ادمین و مدالهایی که در نظر گرفته تنها جنگ تمرینی برای هر شخص جنگ های کشوری است که سیتیزن شیپ آن را در اختیار دارند.

سوالت رو با یک ضرب المثل جواب میدم (لبخند): «کس نخارد پشت من ، جز ناخن انگشت من!»

این جنگ درس خوبی بود برای اینکه معنای اتکای بیش از حد به اتحاد، اون هم اتحادی که درگیر جنگ های بزرگی است اشتباه نابخشودنی میباشد.

ایمدو: معولا اینجور جنگ ها هموطور که اشاره کردی علاوه بر اینکه همبستگی ملی رو افزایش میده باعث میشه کشور اعتبار و ارزش نظامی بیشتری در جهان و منطقه پیدا کنه. ولی این اولین باری نیست که ایران با غول های بازی مواجه میشه و شکست میخوره ولی همیشه به دنیا نشون داده که اگه ایرانی ها دور هم جمع بشن یکی از خطرناک ترین کشور های آسیا میشن.

الان مدتی هست که جنگ های داخلی بین بازیکن های ایرانی کمتر شده و دلیل عمده اش هم این بود که همه یه هدف مشترک به اسم آزادسازی ایران توی ذهنشون داشتن ، امیدوارم از اینجا به بعد که مجلس هم خواهیم داشت دوباره مثل سابق نشه دعواها، و ملت از این نه ماهه اخیر یادگرفته باشند که هرقدر بازی در محیط بهتری در حال انجام باشه به همه بیشتر خوش میگذره.

خب پلیرهای ایرانی دسترسی محدودتری به گلد دارنو اینجوری نیست که به صورت دائم بتونن گلد خرید کنند و بجنگند ، و ارپ هم یه بازی گروهی هست به این معنا که یه کشور به تنهایی نمیتونه همه کار بکنه و این اتحادها و نحوه ی مدیریت اونهاست که نتیجه ی عمده ای روی جنگ ها میذاره و ما باید سعی کنیم علاوه بر اینکه این همبستگی رو در داخل حفظ کنیم ، دوستان خارجی خودمون رو هم از دست ندیم.



۱. وان و ادن (ایدن) دو تا از اتحادها در این بازی هستند. برای اطلاع بیشتر میتونید مقاله دوست
خوبمون درباره اتحادها در این بازی را مطالعه فرمایید:

http://www.erepublik.com/en/article/-1-2034720/1/20

۲. ام پی پی: قرارداد دوستی نظامی بین دو کشور

به دلیل طولانی شدن مجبور شدم مقاله رو به دو بخش تقسیم کنم. بخش دوم فردا منتشر خواهد .شد

بخش دوم:
http://www.erepublik.com/en/article/-1-2037272/1/20