Ο ΣΥΝΝΕΦΟΣΥΝΑΧΤΗΣ

Day 1,611, 01:50 Published in Greece Greece by Makrugiannis

Το παρόν αποτελεί συνέχεια του ΠΑΙΞΕ ΚΙ ΑΣΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ


Η ζωή μάς φαίνεται μικρή γιατί μετριέται με τα χρόνια.Αν την μετρούσαμε με τις ώρες ή τα λεπτά θα ήταν απίστευτα μεγάλη,όχι γιατί θα ζούσαμε περισσότερο,αλλά γιατί πολύ απλά θα χάναμε το μέτρημα

Η συνήθεια μπορεί να κάνει ακόμα και τα δυσάρεστα,ευχάριστα
Αναρωτιέμαι αν παίζω από συνήθεια
Έχω σταματήσει να κοιτώ τα xp,το Strength,το Rank και τα medals,μ'αυτόν τον τρόπο τιμωρώ του δεσμώτες μου

Λίγες μέρες στο χωριό,αρκούν για να σε επαναφέρουν στην πραγματικότητα
Λίγες ώρες στην πόλη,αρκούν για να σε επαναφέρουν στην εικονικότητα
Κάθομαι στην αυλή και βλέπω τα παιδιά του χωριού που τρέχουν ακούραστα
Κάθομαι μπροστά στην οθόνη μου,και βλέπω στο πεδίο της μάχης τα avatars να διαδέχονται το ένα το άλλο με απίστευτη ταχύτητα

Ο ουρανός ξαφνικά συννεφιάζει και ξεσπά μπόρα,τα παιδιά υπακούνε χωρίς δεύτερη κουβέντα στο κάλεσμα της μητέρας τους,τρέχουν να προφυλαχτούν
Η μπάρα ξαφνικά γυρνά υπέρ των εχθρών,τα avatars υπακούνε χωρίς δεύτερη κουβέντα στα B.O,σπεύδουν να τανκάρουν

Ο πιτσιρικάς στέκεται στο παράθυρο και κοιτάζει θλιμμένος τη βροχή που του στέρησε το παιχνίδι
Κοιτάζει την πραγματική ζωή πίσω από ένα παράθυρο
Αυτή η εικόνα μου προκαλεί τρόμο,ένα παιδί που κοιτάζει τη βροχή από το παράθυρο είναι ό,τι ακριβώς και ο ενήλικας που ζει μπροστά σε έναν υπολογιστή
Κάτι σαν το τανκ που έχει ρίξει εκατομμύρια σε damage,η μάχη χάνεται και κάθεται θλιμμένος πίσω από μια οθόνη

Σήκω πήγαινε έξω να παίξεις!
ο πιτσιρικάς με κοιτάζει γεμάτος απορία,ανοίγει την πόρτα και τρέχει έξω στην αυλή
Τώρα στέκομαι εγώ στο παράθυρο και κοιτάζω ευτυχισμένος τη βροχή που συντροφεύει τον πιτσιρικά στο παιχνίδι του
Είναι η πρώτη φορά που
Κοιτάζω την πραγματική ζωή πίσω από ένα παράθυρο

Εδώ και δυό μέρες,σε κάθε μου log in,χορεύω τον χορό της βροχής
Είμαι ένα ηλεκτρονικός Συννεφοσυνάχτης