Ta pragmata einai xeirotera ap oso nomizeis...

Day 1,545, 16:44 • Published in Greece Greece • by Mixalis_S

Ξεκινώντας αυτό το άρθρο θέλω να ξεκαθαρίσω τα εξής.Το άρθρο βγήκε σεντόνι αλλά ρίξε μια ματιά.Μπορεί να εξελιχθεί σε ένα λίβελο,μπορεί να διχάσει ή δεν ξέρω πως μπορεί ο καθένας να το δει.Αυτά που πρόκειται να αναφέρω αφορούν προσωπικές διατυπώσεις και διλήμματα.
Επέστρεφα με το μετρό σήμερα για να κατευθυνθώ στον προορισμό μου.Είχα ακούσει πως σήμερα γίνεται άλλο ένα από τα συλλαλητήρια που επαναλαμβάνονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα στην Αθήνα και έχοντας την ίδια παρωχημένη άποψη για αυτές τις διαδηλώσεις όπως αρκετός κόσμος,η μόνη μου έννοια ήταν να μην γίνει κάνα μπάχαλο στο μετρό και αργήσω να φτάσω(Ελληνάρας)...
Η ώρα περνούσε μαζί και οι στάσεις και είχα την ίδια βαριεστημένη και απόμακρη στάση όπως έχω κάθε φορά όταν μπαίνω σε ένα ΜΜΜ.Μέχρι που οι πρώτοι προβληματισμοί ξεκίνησαν να με τρώνε,όταν ένας γέρος,αξιοπρεπέστατος ο άνθρωπος,με ντύσιμο και όψη που καθόλου δεν θύμιζε επέτη,έχοντας την εικόνα του παππού σου,του παππού μου,του παππού του,ζητούσε "ενίσχυση" όπως έλεγε χαρακτηριστικά από το κάθε πεδαρέλι του βαγονιού.Ο αρνητισμός που εξέλαβε όμως δεν τον πτόησε και δεν έχασε ούτε για μια στιγμή την καλοσύνη και την αξιοπρέπεια του..
Ύστερα από μια στάση μια μεγάλη μάζα ατόμων,βουβή,μπήκε στο συρμό.Ήταν άτομα από την διαδήλωση.Στην αρχή, ναι χέστηκα γιατί δεν είμαι άτομο που πάει στις πορείες και θεωρώ "κοινωνικούς αντιπάλους" όσους μπλέκονται σ αυτά τα μπάχαλα...Κοιτώντας όμως καλύτερα τα πρόσωπα αυτών των ατόμων,δεν είδα κανένα "γνωστό-άγνωστο".
Είδα ένα ζευγάρι στην ηλικία των γονιών μου,με μάσκες στα χέρια και κόκκινα μάτια,είδα μια οικογένεια με δυο παιδάκια πάλι να κρατούν τις γνωστες άσπρες ιατρικές μάσκες με κλαμένα τα πρόσωπα τους.Είδα ένα ζευγάρι ηλικιωμένων, εξουθενωμένους, επίσης με κατακόκκινα από τα δακρυγόνα μάτια...Για να μην το πολυλογώ όλοι στο βαγόνι ήταν άτομα που το τελευταίο πράγμα που θα περίμενες θα ήταν να κατέβαιναν σε πορεία.
Το χειρότερο όμως απ όλα όσα είδα ήταν κάτι που ήταν κοινό σε όλους στο βαγόνι...Ήταν η ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ που είχαν όλοι στα προσωπά τους και που αυτόματα υιοθετήσαμε και όλοι οι υπόλοιποι επιβάτες.
Δεν είμαι επαναστατικό άτομο,ούτε άλλαξα άποψη για τους μπαχαλάκιδες και τους κομματικούς στρατούς που κατεβαίνουν σε διαδηλώσεις επί σκοπού.Αν είναι κάτι το οποίο απεχθάνομαι είναι οι "επαγγελματίες επαναστάτες"...
Αλλά αυτό που είδα και που ένιωσα σήμερα ξεπερνάει κάθε ιδεολογία και κάθε διαφορά μεταξύ μας...Έχουμε χάσει όλοι την ελπίδα και δεν πιστεύω σε κάτι χειρότερο από αυτό.
Δυστυχώς δεν έχω να προτείνω λύσεις ούτε ξέρω από μεγάλες κουβέντες...Το μόνο που ξέρω είναι ότι αυτό που είδα σήμερα είναι τόσο δυνατό και βαθύ που σίγουρα δεν μπορεί να περιοριστεί σε 10 καμμένα κτίρια και σε μερικές πορείες...