Political Nowhere

Day 1,766, 14:57 • Published in Greece Greece • by Menoetius

Θυμάμαι τον εαυτό μου να καταριέται την οποιαδήποτε προσπάθεια ένταξης μου σε κόμμα.
Καλογραμμένα μουλτομηνυματα που δεν ήταν τόσο μοναδικά όσο νόμιζες.
(μπορείτε να διαβάσετε παλαιότερο άρθρο περί βουλευτών εδώ )
Θυμάμαι να λένε
-Θα πάω στο Χ κόμμα γιατί έχει τα περισσότερα μέλη και θα με βγάλουν βουλευτή σίγουρα.
Η συνέχεια γνωστή...
Μέσου εμπειρίας παίκτης διακατεχόμενος απο την ονείρωξη της βουλευτικής ασυλίας και της γλυκιάς γεύσης της αποχαύνωσης θα πατήσει ενα Impeachment είτε θα βγάλει στην αγορά cs για μερικά οχι ολίγα πετροδολλαρα.
Ακολουθούν αμφιβόλου ποιότητας Shout τύπου:

-Να χαίρεστε τους βουλευτές που βγάζετε μιζοκλικαδόροι.
-Εμένα δεν με θέλατε για βουλευτή τωρα αρπάτε την.
-Βουλευτής γεννιέσαι δεν γίνεσαι.





H κατάθλιψη μου που προερχόταν απο την πολιτική κατάθλιψη των αξιών άρχισε να γίνεται λόγος άρνησης της συμμετοχής μου σε οποιοδήποτε πολιτικό σκοπό.
Απορούσα πως τα σερβιρισμένα homesh*t του εκεί έξω τα φέρναμε εδώ μέσα που υποτίθεται είναι η διέξοδος μας απο τα προαναφερόμενα.
Και τα προαναφερόμενα πως καταφέρναμε και με συνοπτικές διαδικασίες μετεξέλιξης (βλεπε pikachu σε raichu)να τα κάνουμε e-σερβιρισμένα homesh*t.

Inception ενα πραμα.




Είχα αποφασίσει οτι θα γίνω και εγώ ενας πολιτικός e-επαναστάτης του καναπέ και θα κράζω εκ του ασφαλούς ενώ θα απειλώ που και που με την Must πλέον και all time classic ατακα:
-Είναι να μην τα πάρω...άμα τα πάρω δεν τους σώζει τίποτα.
Ύστερα θα άνοιγα την τηλεόραση για να πετύχω επιτυδευμένα τυχαία άσμα γνωστού χοντρού αξύριστου.




Στην εποχή αυτή που ζούμε των μετρίων
βασιλιάδες οι τρελοί των ηλιθίων
τώρα διαλέγουμε απ' το ψέμα ένα ψέμα μα όλα ίδια
πιο μεγάλο τώρα ψέμα ανακυκλώσιμα σκουπίδια.
Τα μισόλογα άρκουν άκουσέ με κάτι ξέρω
έχω πεί τόσα πολλά κι έτσι πια δεν υποφέρω
θα στα φτιάξω ένα τραγούδι και την άκρη θα την βρείς
πίσω απο τη μελωδία τη γνωστή της παρακμής.

Για να να μην καταλάβω γρη και να βροντοφωνάξω:
-Πες τα ρε μεγάλε.
Οχι επειδή κατάλαβα τον στίχο αλλα γιατί έτσι όπως τα λέει βγάζει μια σουρεάλ κοινωνική κατακραυγή.

Η πολιτική μου επαγρύπνηση ήρθε με το κόμμα των πουθενάδων που μου έδωσε ξανά την όρεξη να κοιτάξω το πολιτικό κομμάτι του παιχνιδιού και να του πω στα ίσια.



Δεν ήμουν μόνος τελικά, δεν έβλεπα μόνο εγώ τους εγωπαθείς γαμάτους σωτήρες.
Όταν όλοι μπαίναν σε μια κλίκα για μια καλύτερη αντιμετώπιση εμείς γουστάραμε trollαρίσματα με τους επιδοξους αυλοκόλακες.
Το κόμμα είχε φτιαχτεί απο παιδιά που λέγανε.
Δεν γίνεται να το βλέπω μόνο εγω αυτό.
Μέσα απο τον χαβαλέ κατακερματώναμε την ματαιοδοξία τους.
Για αυτό και γουστάρω που ανήκω πολιτικά στους πουθενάδες, γιατί παίζουμε το παιχνίδι και δεν φέρνουμε τις αληθινές φιλοδοξίες μας εδω μέσα.
Γουστάρω πουθενά.
Τέλος