PLATO’S GUARDIANS [EN/GR]
Makrugiannis
En/Gr
The article is only about the game erepublik and its character accounts.
Any resemblance to real life persons and events is purely coincidental“
❗
We have two profiles.Our one profile is real and the other one is virtual.
The space between real and virtual is the mirror in which we can look ourselves straight
Our story begins several years back, it is the period of preparation, the time of sowing for the creation, the flowering of the "ideal" society!
The vision, the elusive dream that took shape with the contribution of all of us, so they told us...
It is enough to follow the instructions
Those of us primitives who still exist here, remnants of another period, like museum exhibits, like small statuettes with pinned medals, placed to frame the great protagonist, we have now understood what this journey meant.
It was and still is a journey without a specific destination, a journey with a Roman galley where we all rowed non-stop down in the holds, not knowing that we were making pointless circles.
The few who understood it in time, that they just wanted us busy, fell into the sea to escape, but were rounded up by a spare galley that was following..
So, busy without second thoughts, we competed for who will get the best rower award to frame it on his profile, to get a round of applause from the mates.
But rowing with unparalleled zeal, we unknowingly created an eddy that pulled us back.
And the more she pulled us back, the harder we rowed.
We had so much identified with our role, each of us, so familiar with the oar, that we believed the lazy, the liars, that this is life, this is how ideal societies are made.
The captains perceiving the danger, began to safely leave the ship one by one, leaving in their place some of us, the most faithful, the most obedient.
The praetorians, Plato's guardians (if you're feeling account), the guardians of Matrix (if you're feeling human)
Small difference…
When you wake up in the new reality, stop and notice your imprint on the sheets if you feel like a person, on the pixels if you feel like an account.
They capture your illusion.
Then set the layer on fire and never sleep again..
———-
Το άρθρο αφορά αποκλειστικά και μόνο το παιχνίδι erepublik και τους λογαριασμούς-χαρακτήρες του.
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και γεγονότα της πραγματικής ζωής είναι τελείως συμπτωματική
❗️
Όλοι μας έχουμε δυο προφίλ,ένα πραγματικό κι ένα εικονικό.Το μεταξύ τους διάστημα είναι ο καθρέφτης στον οποίο μπορείς να κοιταχτείς κατά πρόσωπο
Η ιστορία μας ξεκινά αρκετά χρόνια πίσω,είναι η περίοδος της προετοιμασίας,η εποχή της σποράς για τη δημιουργία,την άνθιση της “ιδανικής” πολιτείας.
Το όραμα,το άπιαστο όνειρο θα έπαιρνε σάρκα και οστά με τη συμβολή όλων μας,έτσι μας είπαν…
Αρκεί να ακολουθούσαμε πιστά τις εντολές
Όσοι πρωτόγονοι υπάρχουμε ακόμα εδώ μέσα,απομεινάρια μιας άλλης εποχής,σαν εκθέματα μουσείου,σαν μικρά αγαλματίδια με καρφιτσωμένα παράσημα,που τοποθετήθηκαν για να πλαισιώσουν τον μεγάλο πρωταγωνιστή,έχουμε πια κατανοήσει τι σήμαινε αυτό το ταξίδι.
Ήταν και παραμένει ένα ταξίδι χωρίς συγκεκριμένο προορισμό,ένα ταξίδι με ρωμαϊκή γαλέρα όπου όλοι εμείς κωπηλατούσαμε ασταμάτητα κάτω στα αμπάρια,μη γνωρίζοντας ότι κάνουμε άσκοπους κύκλους.
Οι λίγοι που το κατάλαβαν εγκαίρως,ότι δηλαδή μας θέλουν απλά απασχολημένους,έπεσαν στη θάλασσα για να γλυτώσουν,μα περισυνελέγησαν από εφεδρική γαλέρα που ακολουθούσε..
Έτσι λοιπόν απασχολημένοι χωρίς δεύτερες σκέψεις,συναγωνιζόμασταν για το ποιος θα πάρει το βραβείο του καλύτερου κωπηλάτη για να το κορνιζάρει στο προφίλ του,για να πάρει ένα χειροκρότημα από τους συντρόφους.
Κωπηλατώντας όμως με απαράμιλλο ζήλο,δημιουργούσαμε εν αγνοία μας,μια δίνη που μας τραβούσε πίσω.
Κι όσο αυτή μας τραβούσε πίσω τόσο εμείς κωπηλατούσαμε πιο δυνατά..
Είχαμε τόσο πολύ ταυτιστεί με το ρόλο του ο καθένας μας,τόσο πολύ εξοικειωθεί με το κουπί,που πιστέψαμε τους τεμπέληδες,τους ψεύτες,ότι αυτή είναι η ζωή,έτσι φτιάχνονται οι ιδανικές πολιτείες.
Οι κυβερνώντες ή κυβερνήτες αντιλαμβανόμενοι τον κίνδυνο,άρχισαν να εγκαταλείπουν με ασφάλεια ένας ένας το πλοίο,αφήνοντας στη θέση τους κάποιους από μας,τους πιο πιστούς,τους πιο υπάκουους.
Τους πραιτοριανούς,τους φύλακες του Plato(αν αισθάνεσαι account),τους φύλακες του Μάτριξ (αν αισθάνεσαι άνθρωπος)
Μικρή διαφορά…
Όταν θα ξυπνήσεις στη νέα πραγματικότητα,στάσου και παρατήρησε το αποτύπωμά σου επάνω στα σεντόνια αν αισθάνεσαι άνθρωπος,στα pixels αν αισθάνεσαι account.
Αποτυπώνουν την ψευδαίσθηση σου
Μετά βάλε φωτιά στο στρώμα και μην κοιμηθείς ποτέ ξανά..
Comments
ψηφος
όμως κωπηλατώντας, μπορεί να φτάσεις σε κάποιο σημείο που δεν είχες ποτέ φανταστεί/προβλέψει (δεν αναφέρομαι βέβαια σε νησί ή στεριά, αναφέρομαι σε νοητική κατάσταση).
Ίσως αυτό είναι το ώφελος απο όλα αυτά : η βαθύτερη κατανόηση του "εγώ" ή του "αποτυπώματός" μας είτε πραγματικά, είτε ψηφιακά.
Η ιδέα στηρίζεται στο σκεπτικό ότι υπάρχει η δυνατότητα να σηκώσουμε πανιά και να απολαύσουμε όλοι μαζί το ταξίδι…
και σε αυτή την περίπτωση, το ώφελος που ανέφερα θα είναι το ίδιο. Το οτι αντί να κωπηλατεί κανείς μπορεί να απολαμβάνει, είναι αποκύημα του χαρακτήρα του και οχι των "αφεντικών".
Ο καθένας είναι άξιος της μοίρας του & των επιλογών του.
https://youtu.be/ejorQVy3m8E?si=GCDkK-yIABxhWl-X
https://www.youtube.com/watch?v=Z9GbGO7CKdQ
https://www.youtube.com/watch?v=YzHtePuz13U
όλοι εμείς κωπηλατούσαμε ασταμάτητα κάτω στα αμπάρια,μη γνωρίζοντας ότι κάνουμε άσκοπους κύκλους.
Γίνεται διαφορετικά ?
Είμαστε θνητοί...βρωτοί όπως λέγανε οι πρόγονοι... δηλ φαγώσιμοι !... μέρος κάποιας τροφικής αλυσίδας...
Μας τρώνε!?!
Μας τρώει ο χρόνος και ίσως διάφορα άλλα... είμαστε δέσμιοι της τρισδιάστατης φύσης μας.
Όμως οι κύκλοι που κάνουμε εξελίσσονται σε σπείρα... οπότε υπάρχει κάποια κίνηση προς το βέλος του χρόνου.
Δονήσεις και συχνότητες είμαστε όπως τα πάντα γύρω μας, λέει η επιστήμη ...
Ο υλικός κόσμος που "ξέρουμε" είναι κάτι σαν μια πρόσκαιρη τεχνητή "πλατφόρμα επικοινωνίας".
Έτσι, γεννηθήκαμε γυμνοί κι ελεύθεροι σε έναν πλανήτη που μας δίνει τα πάντα, ότι χρειάζεται για την ζωή αλλά και για τον θάνατο κι ο καθένας κάνει ότι μπορεί, ότι του τύχει κι όσο του κόβει... πλέοντας σε μια αιώνια και ιερή "σούπα ελευθερίας"
Μέσα σε αυτή την "ιερή σούπα ελευθερίας" γίνονται όλα στην ζωή μας κι αφήνουμε το στίγμα μας σαν κυματισμό στην επιφάνεια της, όπως το βότσαλο που πέφτει στη λίμνη, τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο.
Δεν είμαστε ούτε το βότσαλο, ούτε η λίμνη, ούτε το κύμα
Περισσότερο είμαστε η ίδια η Απόλυτη Ελευθερία που τα διαπερνά
Είμαστε ελεύθεροι να προκόψουμε, αν σεβόμαστε αυτήν, την ουσία μας.
Ελεύθεροι ακόμα και να κόψουμε το κλαδί που στεκόμαστε, να αυτοφυλακιστούμε, να κοντράρουμε την ίδια την φύση μας και να σβηστούμε για πάντα ως είδος...
Η Ζωή θα συνεχιστεί και χωρίς εμάς, το κάνει διαρκώς
Όλα καλά είναι γι Αυτήν... για εμάς όμως υπάρχουν κρίσιμες επιλογές... ή πάμε με την φύση μας ή βγάζουμε τα μάτια μας.
Δεν γεννηθήκαμε καλοί ή κακοί... γεννηθήκαμε Ελεύθεροι
να κοψεις τα ναρκωτικα, πειραζουν!
ακους εκει ειμαστε ''συχνοτητες'' μεσα σε μια ''ιερη σουπα ελευθεριας'', με βοτσαλα, λιμνες, οι ''ελευθεροι'' και οι δεσμιοι και η μεγαλη "πλατφόρμα επικοινωνίας"...
ή γραψε ενα βιβλιο φαντασιας με τα τρελα σου κειμενα να γινει best seller σαν της ψεκ δημουλιδου ή κοψε τα ναρκωτικα, ειναι ληγμενα και σε πειραζουν
Επιβεβαιώνεις ότι η αντίληψη και οι γνώσεις σου δεν υπερβαίνουν αυτά ενός πειραματόζωου.
Συνέχισε να τραγουδάς μες στο κλουβί σου και περίμενε την επόμενη δόση...
Δικαιούσαι να πιστεύεις πως αυτοί με τα άσπρα, που σε ταΐζουν, σε αγαπάνε.
Είτε θα καταλάβεις πολύ αργά, είτε δεν θα καταλάβεις τίποτα...
δεν ζουμε σε αλλο συμπαν, ουτε σε ενα ''matrix''...
εναν πλανητη εχουμε και μια ζωη μονο, και οσο πιο γρηγορα το καταλαβουν μερικοι μερικοι, τοσο καλυτερα.
...είπε με τις γάζες στα μάτια