Patria o muerte!

Day 1,402, 08:14 • Published in Greece Greece • by Faethongr

Πριν λίγες μέρες επέστρεψα από τις διακοπές που έκανα στην ωραία και ταλαιπωρημένη πατρίδα μας. Για όσους ενδιαφέρονται για την ανθρώπινη υπόσταση που κρύβεται πίσω από την περσόνα του παιχνιδιού, ενημερώνω ότι πέρασα καλά: ταξίδια ταξιδεύτηκαν, ποτά πιώθηκαν, μπάνια κολυμπήθηκαν, ρεμπέτικα τραγουδήθηκαν και γαστρονομικές αμαρτίες επιτελέστηκαν. Αν δε δεν έβλεπα τους μισούς σπουδαγμένους φίλους μου άγρια άνεργους ή ξενιτεμένους και την πατρίδα μισοπουλημένη θα ήταν όλα ρόδινα...όμως δεν είναι...

Τεσ πα, μια φτηνή φώτο εις ανάμνησιν του περασμένου θέρους:



εν πάση περιπτώσει, εδώ λοιπόν στα ξενα ξαναβρήκα σε καθημερινή βάση την ηλεκτρονική μας χώρα που, όχι τυχαία ασφαλώς, δεν είναι άλλη παρά η ηλεκτρονική αναπαράσταση μιας Ελλάδος, της κοινωνίας της, για αυτό παρόλο που μας πληγώνει ή μας πορώνει, ζουζουνίζουμε διαρκώς γύρω από αυτήν ακόμα και όταν το παίζουμε υπεράνω. Το έχω πει, ο ελληνοκεντρισμός έχει δύο εκδοχές: τον υπερπατριωτισμό και τον αντι-πατριωτισμό. Μόνο λίγοι, ελάχιστοι είναι πραγματικά global ή, σωκρατιστί, πολίτες του κόσμου.

Γυρνώντας από τις διακοπές μου είδα ότι η Libertad απεφάσισε να απαλλαγεί από εμένα και να δώσει ένα τελος στο υπαρξιακό μου διλημμα «Ελλάς ή ΒΟ της μονάδος». Λόγω του ότι έλειπα διακοπές δεν λάμβανα ΒΟ από την Libertad και γενικά βάραγα όπου γούσταρα, άλλοτε ελληνικά, άλλοτε συμμαχικά άλλοτε με γνώμονα την προσπάθεια απόκτησης μεταλλίου. Δεν είχα σκοπό να φύγω από την μονάδα, αν έβλεπα τα ΒΟ μάλλον θα ακολουθούσα όσα δεν αντιβαίνουν σε κάποιες βασικές αρχές μου. Τελικά πάντως η μονάδα με απέσυρε χωρίς καν να μου πουν γιατί...

Δεν γράφω αυτό το άρθρο για να κατηγορήσω την Libertad. Η αλήθεια είναι ότι είχα μπει μετά από πολλές αντεκλήσεις με κάποια μέλη της για ιδεολογικά θέματα. Έχω δηλώσει ότι είμαι εθνικιστής αν και ο εθνικισμός μου διαφέρει πολύ από τον μικροαστικό εθνικισμό της παραδοσιακής δεξιάς ή των μικρόνοων φασιστοειδών διαφόρων ομάδων. Μάλλον θα έπρεπε να δηλώνω πατριώτης με αριστερές απόψεις. Εν πάση περιπτώσει, στο παιχνίδι (γιατί πρόκειται για παιχνίδι, έτσι;) με ενδιέφερε να στέκομαι δίπλα στην η-χώρα μου αλλά και να περνάω καλά, να επικοινωνώ, να πολεμήσω και για άλλες χώρες. Παιχνίδι είναι ρε διάολε, όχι αγγαρεία ή χρέος...

Πήγα, είναι η αλήθεια, στην Libertad με πομπώδη ταρατατζούμ. Στο chat της μονάδος είχαμε ωραιότατες συζητήσεις, αρκετή πλάκα. Επειδή πολλοί Ελληναράδες μου την έπεσαν λόγω της συμμετοχής μου πείσμωσα, είπα ότι ο η-εθνικισμός είναι μια αθεράπευτη ηλιθιότητα, πολέμησα για κάποιο καιρό σε άσχετες μάχες και μόνο όταν original περιοχές απειλούνταν πολέμαγα με την Ελλάδα.



Γενικότερα, η εμπειρία με την Libertad ήταν χρήσιμη. Καταρχήν έγιναν πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις, έμαθα κάπως να κινούμαι σε διεθνή νερά και κυρίως είδα το παιχνίδι ως παιχνίδι, όπως και πρέπει. Γενικά στην μονάδα αποφεύγεται το πατερναλιστικό στιλάκι που έχουν άλλοι φορείς στο παιχνίδι όπου κάποιοι παίρνουν τον εαυτό τους πολύ στα σοβαρά. Έφαγα απίστευτο βρισίδι από ανόητα εθνίκια (εγώ που στην πραγματική ζωή είμαι πολύ πιο ενεργός πατριώτης από όλους τους πατριώτες του πληκτρολογίου). Είδα το παιχνίδι από την άλλη πλευρά. Βέβαια, και στην Libertad δεν είναι όλοι καλοί και άγιοι: και φανατισμένοι υπάρχουν και άτομα που παίζουν για να προπαγανδίσουν rl ιδεολογίες. Όπως είναι θλιβερό να παίζεις μόνο και μόνο από μίσος στον «εχθρό», έτσι είναι θλιβερό να παιζεις με βάση την επιθυμία σου να την σπάσεις στον Ελληνάρα που ενίοτε απλά χαίρεται με το να προβάλει την χώρα του. Κοντόφθαλμοι αμφότεροι. Επίσης η Libertad, αν και λειτουργεί με το σκεπτικό ότι πρόκειται για διεθνή-διεθνιστική μονάδα δεν αποφεύγει την ανάμειξη στα εσωτερικά της χώρας για την οποία υποτίθεται δεν ενδιαφέρεται άμεσα. Είναι ένα σημείο που πρέπει να ξεκαθαρίσουν τα μέλη της, αν και σε γενικές γραμμές η εναντίωση τους σε θέματα της κοινότητας πηγάζει από την αλαζονεία της άλλης πλευράς. Επίσης, σε γενικές γραμμές, η Libertad δεν πράττει με τρόπο που να είναι ενάντια στα συμφέροντα της χώρας, απ΄όσα έχω βιώσει τουλάχιστον.



Ανακεφαλαιώνω: καλή εμπειρία η Libertad, αλλά η μονάδα αυτή δεν είναι πάντοτε συνεπής, ούτε άμοιρη ευθυνών για την ασυνεννοησία στην κοινότητα, την οποία απαξιώνει αλλά στην οποία φροντίζει να αναμειγνύεται εμμέσως.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Καταρχήν για να γίνει βαβούρα. Κατά δεύτερον γιατί με απογοήτευσε η στάση τους να μην μου αναφέρουν καν έναν λόγο γιατί με έδιωξαν. Θεωρώ καλό και για αυτούς και για όλους να λάβουν κριτική όχι από το αντίπαλον δέος αλλά από φωνές πιο ανεξάρτητες στην η-Ελλάδα.

Τι μέλλει γενέσθαι; Συνεχίζουμε τον μοναχικό δρόμο, παρέα με όσους παίκτες είναι συζητήσιμοι. Σκέφτηκα βέβαια να τρέξω πίσω, σαν άσωτος υιός στην πατρική αγκαλιά του Διηνέκη ή κάποιας άλλης παραδοσιακής μονάδας με πιο εθνικόφρονα χαρακτηριστικά, εντούτοις αυτό το δίπολο εθνικοφροσύνης / διεθνισμού με έχει κουράσει. Όπως είπα το παιχνίδι είναι παιχνίδι και έμαθα να το παίζω με άλλους όρους. Και κυρίως, δεν έμεινα στάσιμος ούτε στις κινήσεις μου ούτε στα μυαλά μου.
Σκεφτόμουν ότι, αν κάθε μήνας αντιστοιχεί τον πρώτο χρόνο του παιχνιδιού σε 2 rl έτη, τότε τώρα στους 9 μήνες ενηλικιώθηκα. Οι «Σπαρτιάτες» με ανέθρεψαν αυστηρά, η Libertad ήταν η εφηβεία μου. Τώρα πάντως, πιο ώριμος (😉) διαλέγω την πατρίδα μου, την η-Ελλάδα αντί για τον μισθοφορισμό ή τον τυχοδιωκτισμό, εδώ που έμεινα με τις πενιχρές μου δυνάμεις, αλλά έμεινα ακόμα και στα χρόνια της κατοχής. Τουλάχιστον εγώ, και λίγοι ακόμα, έχουμε κοιτάξει και από τις δύο όχθες του ποταμού...



φιλούθκια