Oinos, ellhnismos, eleutheria...

Day 1,375, 13:58 • Published in Greece Greece • by Faethongr

Πίνοντας ένα ισπανικό Muscat έγραψα τα εξής:

Το άρθρο 5 / παράγραφος 2 του Συντάγματος της Ελλάδος ορίζει τα παρακάτω:

Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους, χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων. Εξαιρέσεις επιτρέπονται στις περιπτώσεις που προβλέπει το διεθνές δίκαιο. Απαγορεύεται η έκδοση αλλοδαπού που διώκεται για τη δράση του υπέρ της ελευθερίας

Από τις απαρχές του ελληνικού κράτους, η χώρα είχε ένα αρκετά φιλελεύθερο και αντιδεσποτικό σύνταγμα εν αντιθέσει με τα αντίστοιχα συντάγματα των μεγάλων δυνάμεων της εποχής εκείνης που δεν έβλεπαν με καλό μάτι το θέμα «Ελευθερία των λαών». Το ελληνικό σύνταγμα λοιπόν δηλώνει ρητώς ότι οι αγωνιστές της ελευθερίας πρέπει να προστατεύονται από τους Έλληνες.

Αυτή η ιδέα της αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους λαούς είναι μια ιδέα που για μένα είναι καθαρά ελληνική, είναι μια κατεξοχήν εκδήλωση του ελληνισμού, στα καλύτερά του βέβαια. Ασφαλώς και υπάρχουν συμμαχίες, λαοί που είναι πιο κοντά μας, λαοί με τους οποίους συνδεόμαστε στενά ιστορικά. Όμως νομίζω ότι κάθε Έλληνας συγκινείται από έναν δίκαιο αγώνα.

Το να αγωνίζεσαι λοιπόν για την Ελευθερία των λαών είναι μια ελληνική αρετή γιατί ο Έλληνας, στα καλύτερά του, σκέφτεται το πανανθρώπινο καλό.



Το ίδιο και στο παιχνίδι, το να τρέξεις να ενισχύσεις τον αδύναμο ή τον σύμμαχο με τέτοιο ζήλο, είναι μια ελληνική παρόρμηση. Ίσως να διαφωνούμε μεταξύ μας για το τι προτεραιότητες έχουμε, για το ποιοί σύμμαχοι αξίζουν για το τι στόχους έχουμε. Αλλά μας αρέσει να πολεμάμε στο πλευρό όσως θεωρούμε ότι το αξίζουν. Η νοοτροπία «μόνο η πάρτη μας» είναι μια αντίληψη μικροαστική που αντιβαίνει στην ανάγκη του λαού μας να συμμετέχει στα πανανθρώπινα κοινά.

Σε ένα διαδικτυακό παιχνίδι λοιπόν, το να τρέξεις να συνδράμεις τον αδύναμο ή τον καλό σου φίλο είναι κάτι που χαρακτηρίζει την ελληνική φιλοσοφία. Όχι την νεοελληνική μίζερη και μικρόνοη νοοτροπία αλλά αυτήν που υποτίθεται ότι προέρχεται από μια μακρά παράδοση. Δεν λέω ότι είναι άγιοι και εκλεκτοί οι Έλληνες. Τα περί περιούσιων λαών τα λένε και τα πιστεύουν άλλοι. Απλά ο Έλληνας ήταν και είναι λίγο πολίτης του κόσμου και αυτό το στοιχείο, ο Οδυσσέας μέσα του, είναι και στοιχείο ελληνικό.

αυτό άλλωστε δηλώνουν και τα λόγια του Ελύτη:

Τώρα χτυπάει πιο γρήγορα τ' όνειρο μέσ' στο αίμα
Του κόσμου η πιο σωστή στιγμή σημαίνει:
Ελευθερία,
Έλληνες μέσ' στα σκοτεινά δείχνουν το δρόμο:
Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ι Α
Για σένα θα δακρύσει από χαρά ο ήλιος.


Κάτι ακόμα: ο πατριωτισμός, πραγματικός και ηλεκτρονικός, δεν είναι πολιτική άποψη, αλλά μια κάθετη γραμμή που διατρέχει πολλές πολιτικές, φιλοσοφίες και στάσεις ζωής. Το έχω ξαναπεί: δεν υπάρχουν πιστοποιητικά πατριωτισμού, ένα χαρακτηριστικό να το δείχνεις στην μούρη του άλλου και που πιστοποιεί το πόσο πατριώτης είσαι. Ο πατριωτισμός μπορεί να είναι όλων των πολιτικών αποχρώσεων. Έχουν υπάρξει πολλά εθνικοπατριωτικά/εθνικιστικά κινήματα παγκοσμίως με αριστερές καταβολές. Η προδοσία ομοίως έχει διάφορα χρώματα. Οπότε μην κολλάτε εκ των προτέρων ταμπέλες. Και εδώ και στην ζωή...



Δεν χρειάζεται να αναφερθώ στο παιχνίδι...ο νοών νοείτω...νομίζω αρκετοί ξέρετε περί τίνος μιλάω



Καλό βράδυ και μην παίρνετε τον εαυτό σας, ηλεκτρονικό και πραγματικό, πολύ στα σοβαρά...και επειδή για μένα την άλλη εβδομάδα αρχίζουν οι διακοπές
ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΜΟΥ!!!!