O emporos pou den einai anthropakos.

Day 1,870, 02:43 • Published in Greece Croatia • by Tasos 1917

Μέρες γιορτινές και δύσκολες σίγουρα. Δεν ξέρεις εάν η ελπίδα νικά την εθελοτυφλία ή την απελπισία. Μάχη δύσκολη με τη μπάρα να είναι πότε πάνω από το πενήντα τοις εκατό και πότε κάτω. Κάπως έτσι και εδώ. Σ’ ένα εικονικό παιχνίδι που τα αληθινά συναισθήματα ποτίζουν τα πληκτρολόγια και μεταφέρονται με οπτικές ίνες υψηλής ταχύτητας στις οθόνες μας.

Η ενασχόληση με διάφορα «κυβερνητικά πόστα» σε κάνει να νιώθεις είτε πανίσχυρος είτε βλάκας με περικεφαλαία. Και αυτά τα δύο αν και μπαίνουν εδώ διαζευκτικά, η αλήθεια είναι ότι συμπλέκονται άρρηκτα μεταξύ τους. Το να είσαι/γίνεσαι ισχυρός –με όποιο τρόπο επιβάλλει η ηθική του καθενός- σε μετατρέπει αμέσως σε τσαρλατάνο και ανθρωπάκι. Όποιος καμώνεται τον ξεχωριστό λόγω των θώκων που έλαβε, αξίζει του οίκτου μας. Όποιος προσφέρει χωρίς όφελος αξίζει του απύθμενου σεβασμού.

Τις τελευταίες 20 μέρες προσπάθησα να βρω χρυσή τομή σε πολλά θέματα. Ήθελα να δω αν ισχύει η πίστη του Μακιαβέλι περί πολιτικής. «Η πολιτική είναι η τέχνη του συμβιβασμού», έλεγε πριν κάποιους αιώνες και το πίστευε. Ο Χέγκελ μιλώντας αρκετά χρόνια αργότερα για τη κίνηση της ιστορικής διαδικασίας, έβγαλε μία αρχή: Θέση- αντίθεση = σύνθεση. Και η σύνθεση αμέσως γίνεται από την αρχή θέση μία νέας προοπτικής άρα σύντομα συναντά την αντίθεση της κ.ο.κ. Και οι δύο θεωρίες έχουν ένα κόκκο αλήθειας μέσα τους. Πού υστερούν όμως και δεν γίνονται αξιακές αρχές; Σκοντάφτουν πάνω στον άνθρωπο.

Αλήθεια πώς μπορείς να συνταιριάξεις κάποιον μπακάλη και έμπορα –έχω τόσο damage πόσα μου δίνεις για να στο δώσω- με έναν παίκτη που το μόνο που ζητά είναι η ανιδιοτελής προσφορά; Πώς να βάλεις στο ίδιο σακί εκείνον που διατείνεται πως του αξίζει κάθε εξουσία γιατί το βάρος της πιστωτικής του είναι πολύ μεγάλο, με έναν που μπορεί να μην έβαλε ευρώ τσακιστό αλλά αξίζει δέκα φορές το βάρος του σε χρυσό –εικονικό και μη-; Πώς να αντιμετωπίσεις τον κτηνώδη εγωισμό πολλών με τη λογική και τα επιχειρήματα;
Την λογική του έμπορα μπορεί να δει ο καθένας ανάγλυφα στη ποίηση του Μπρεχτ :

Ρύζι έχει κει κάτω κοντά στο ποτάμι
Εκεί ψηλά στο βουνό χρειάζονται ρύζι
Αν το ρύζι το κρύψουμε στις αποθήκες
θ' ακριβύνει το ρύζι γι' αυτούς εκεί πάνω
Οι μαούνες του ρυζιού θα 'χουν λιγότερο ρύζι
και το ρύζι φτηνότερο θα 'ναι για μένα

Τι είναι στ' αλήθεια το ρύζι
Πού να ξέρω το ρύζι τι είναι
Ποιος να το ξέρει τάχα
Δεν ξέρω το ρύζι τι είναι
Ξέρω την τιμή του μονάχα

Φτάνει χειμώνας και χρειάζονται ρούχα
Πρέπει μπαμπάκι λοιπόν ν' αγοράσουμε
και το μπαμπάκι να μην το πουλήσουμε
Σαν θα 'ρθει το κρύο, θ' ακριβύνουν τα ρούχα
Τα κλωστήρια πληρώνουν πολύ ψηλά μεροκάματα
Κι έπειτα υπάρχει πάρα πολύ μπαμπάκι

Τι είναι στ' αλήθεια το μπαμπάκι
Πού να ξέρω το μπαμπάκι τι είναι
Ποιος να το ξέρει τάχα
Δεν ξέρω το μπαμπάκι τι είναι
Ξέρω την τιμή του μονάχα

Κι ο άνθρωπος παρατρώει φαΐ
γι' αυτό κι ο άνθρωπος όλο ακριβαίνει
Για να φτιάξεις φαΐ, χρειάζεσαι ανθρώπους
Οι μάγειροι κάνουν φτηνότερο το φαΐ
αλλά οι φαγάδες όλο και τ' ακριβαίνουν
Κι έπειτα υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι

Τι είναι στ' αλήθεια ο άνθρωπος
Πού να ξέρω ο άνθρωπος τι είναι
Ποιος να το ξέρει τάχα
Δεν ξέρω ο άνθρωπος τι είναι
Ξέρω την τιμή του μονάχα.

Εμένα πάλι με συγκινούσε ο μικρόκοσμος του ανθρωπάκου του Χικμέτ:



Και να, τι θέλω τώρα να σας πω
Μες στις Ινδίες, μέσα στην πόλη της Καλκούτας,
φράξαν το δρόμο σ’ έναν άνθρωπο.
Αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο `κει που εβάδιζε.
Να το λοιπόν γιατί δεν καταδέχουμαι
να υψώσω το κεφάλι στ’ αστροφώτιστα διαστήματα.
Θα πείτε, τ’ άστρα είναι μακριά
κι η γη μας τόση δα μικρή.

Ε, το λοιπόν, ό,τι και να είναι τ’ άστρα,
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω.
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει,
είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε.

Γιατί γράφεις τέτοια πράγματα όμως τέτοιες μέρες ρε σκατόψυχε; Γιατί μας μαυρίζεις και τις λίγες μέρες που έχουμε να χαλαρώσουμε; Τα γράφω γιατί ακόμα και αυτές τις «ιδιαίτερες» και θεάρεστες μέρες πολλοί συνεχίζουν να ζητούν υποταγή και πίστη στη λογική του έμπορα.

Και για να το παίξω λίγο Βαλτινός: «Τι θες να είσαι; Ο Έμπορας ή ο ανθρωπάκος; Εσύ αποφασίζεις.»

ΥΓ1: Χρόνια πολλά σε όλους και όλες και μακάρι να μπει ένας νέος χρόνος ανατροπών και ελπίδας.

ΥΓ2: Αυτό το άρθρο γράφτηκε εν είδει πρόχειρου απολογισμού. Η αλήθεια είναι ότι «πολλά έχουν δει τα μάτια μου, μα κάποια μου έφεραν τρόμο» αυτές τις 20 μέρες. Ίσως βγάλω και ένα πιο δομημένο άρθρο αλλά αυτό θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες.

ΥΓ3: Ο Zervakus πήγε στην οντισιόν για το Hobbit αλλά τον απορρίψανε γιατί παρά ήταν κοντός…

ΥΓ4: Η κυβέρνηση είναι αποτυχημένη! Ούτε ένα Org δεν πήρα… Για να μη μιλήσω για τις αλατιέρες γιατί θα πονέσω…

ΥΓ5: Έχει καταλάβει κανείς ότι από τότε που ο Κλάρας βγήκε, ο Σκύλος σταμάτησε να γαβγίζει; Από γερμανικός ποιμενικός ,Τσιουάουα….