Memoirs of a chinese citizen

Day 1,496, 15:09 • Published in China Greece • by Bufo N

Dear chinese friends. This article is about the Greek elections , hence it is only written in Greek. Dont be fooled by the title, its got to do with my point of view as an "outsider", as a chinese citizen.


Αγαπητοί φίλοι γεια σας. Σας είχαμε ενημερώσει παλιότερα ότι ανά τακτά χρονικά διαστήματα θα φιλοξενούμε rl δημοσιογράφους -αστέρια ώστε να σας προσφέρουμε μέσω της εφημερίδας μας την καλύτερη δυνατή ενημέρωση σε ότι αφορά τα τεκταινόμενα της e- Ελλάδας.

Στα πλαίσια λοιπόν της προσπάθειας μας, σας παρουσιάζουμε αυτούσιο το κείμενο του συνεργάτη μας, Πίκου Απίκου, το οποίο βρέθηκε σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι. Δυστυχώς ο δημοσιογράφος προς το παρόν αγνοείται.



«Για δεύτερη φορά κλήθηκα εσπευσμένα στην e-Ελλάδα, κι έτσι αναγκάστηκα να διακόψω απότομα τις διακοπές μου στην e-Κίνα. Αφορμή για την κλήση μου ήταν οι επερχόμενες βουλευτικές εκλογές. Αν και μόλις είδα το όνομα του καλούντος στο κινητό μου αγχώθηκα (ίσως θυμάστε την τρομακτική εμπειρία που είχα την τελευταία φορά που επισκέφτηκα την e-χώρα σας), στο άκουσμα της νέας μου αποστολής ανακουφίστηκα.
–Τι μπορεί να πάει στραβά? Σκέφτηκα.
Αναγκάστηκα να πάρω το επόμενο e-αεροπλάνο και να γυρίσω πίσω επιτόπου. Οι εκλογές είχαν ήδη αρχίσει. Τι περίμενα να αντικρίσω? Σίγουρα εντελώς διαφορετικά πράματα από την προηγούμενη φορά. Ο πόλεμος με τα Σκόπια έχει τελειώσει, η e-Ελλάδα πλέον έχει εκτός απ τις original περιοχές της και κανα δυο παραπάνω, αν μη τι άλλο περίμενα να βρω μια κοινότητα ήσυχη κι ευτυχισμένη.
Οι πρώτες μου εντυπώσεις δεν απείχαν πολύ από αυτό που είχα φανταστεί. Κόσμος στους δρόμους. Πολύς κόσμος στους δρόμους. Αφύσικα πολύς κόσμος στους δρόμους. Άρχισα ξανά να αγχώνομαι. «Κάτι δεν πάει καλά» σκέφτηκα. Αποφάσισα όμως να μη δώσω σημασία και να πάω να πιω μια μπύρα, και ίσως να πάρω και καμιά συνέντευξη για τις εκλογές από καναν περαστικό. Εκεί ήταν που έφαγα την δεύτερη ψυχρολουσία. Παρατήρησα ότι αν και είχε πάρα πολύ κόσμο, έβλεπα συνεχώς άτομα που έμοιαζαν καταπληκτικά μεταξύ τους. Άρχισα να ρωτάω ονόματα. Οι απαντήσεις που έπαιρνα με μπέρδεψαν παραπάνω.


-Πως λέγεσαι?
-Άρης. Παρεμπιπτόντως είμαι υποψήφιος

-Εσύ?
-Άρης2. Πάω να ψηφίσω

-Εσύ?
-2Άρης. Κι εγώ να ψηφίσω πάω

Δε μπορούσα να καταλάβω. Έπρεπε να ηρεμήσω λίγο και να κάτσω να σκεφτώ. Που να σκεφτείς όμως. Λίγο έξω απ το εκλογικό κέντρο κέντρο, είχαν στηθεί πάγκοι, και κάτι τύποι φώναζαν συνέχεια. Προφανώς είχε λαϊκή.

- Δίνω 6 q6
- Δίνω 9 q6
- Δίνω 11 q6
- Δίνω 14 q6
-Δίνω 100 δρχ
-Δίνω 300 δρχ
-Δίνω 3 gold
-Δίνω 7 gold

Τα τελευταία με μπέρδεψαν. Καλά αυτοί πουλάν λεφτά? Και πόσο τα πουλάνε? Πήγα να δω. Προς μεγάλη μου έκπληξη, είδα ότι οι τελάληδες ήταν στην πραγματικότητα οι ίδιοι οι υποψήφιοι (μερικές φορές και φίλοι τους), οι οποίοι αγόραζαν ανοιχτά ψήφους. Αηδίασα. Αποφάσισα να φύγω και να παρατήσω την προσπάθεια κάλυψης των εκλογών.

Φεύγοντας όμως με περίμενε το πιο τρομακτικό απ’ όλα. Άτομα με σηκωμένα τα χέρια ψηλά, χωρίς να καταλαβαίνουν τι γίνεται γύρω τους, πραγματικά zombie, κατευθύνονταν προς το εκλογικό κέντρο μονολογώντας ονόματα υποψηφίων. Κάπου εκεί ήταν που τα κανα πάνω μου.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά φτάνουμε στο τώρα. Πήδηξα από το παράθυρο στο πρώτο παρατημένο σπίτι που βρήκα. Εδώ γράφω κι αυτές αράδες. Τώρα που το σκέφτομαι, το σπίτι πιθανότατα ανήκει σε κάποιο από τα zombie που συνάντησα.
Δεν έχω χρόνο.
Θα προσπαθήσω να την κοπανίσω αθόρυβα με την πρώτη ευκαιρία, και βλέπουμε τι θα καταφέρω.


Άντε. Να φεύγω τώρα. Είναι η ώρα. Και ίσως... σας ξαναδώ

Πίκος Απίκος.
Ο δαιμόνιος wannabe "gonzo" Δημοσιογράφος»