Friends & Enemies

Day 2,001, 23:58 Published in Greece Greece by Ioannes Iustinianus Longus

Οι εξελίξεις τρέχουν και νέα στοιχεία καθημερινά αποκαλύπτονται. Μετά από το τελευταίο άρθρο του σέρβικου MoFA, την πολύ ωραία ανάλυση - άρθρο του αγαπητού συμπαίκτη Mithrantir και τα εύστοχα σχόλια εκατέρωθεν που συνοδεύουν το άρθρο, αξίζει να σημειωθούν μερικά στοιχεία, για να προβληματιστούμε όλοι.

Οι Σέρβοι φαίνονται να είναι μικρότεροι των περιστάσεων. Στο τέλος όταν περικυκλωθούν, θα είναι απελπιστικά μόνοι τους. Τα NAP είναι πολύ πιο εύθραυστα απ´ ότι τα MPP. Οι πρώτοι που θα έπρεπε να επιθυμούν και να επιδιώκουν τη νέα τάξή πραγμάτων, έπρεπε να είναι εκείνοι, και να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να δημιουργηθεί. Η ευκαιρία που εμφανίστηκε ήταν μοναδική και ανεπανάληπτη. Τι νόημα έχει να θεωρείς τα NAP ανώτερα της συμμαχίας; Κανένα. Στην ουσία υποδηλώνεται ότι η συμμαχία δεν θα έχει στέρεες βάσεις από την αρχή.

Τα περί προδοσίας της EDEN, είναι Αστειότητες. Η EDEN μόνη της, μέσα από τα επίσημά της όργανα, διακήρυξε τη διάλυσή της. Πώς προδίδεις μία συμμαχία που πλέον έχει πάψει να υφίσταται; Απλά δεν την προδίδεις, γιατί δεν υπάρχει. Αν υπήρχαν τα περιθώρια συνέχισης της λειτουργίας της, οι επιτελικοί αρχηγοί της, όφειλαν να κάνουν άλλου είδους κινήσεις-σίγουρα όχι ανακοίνωση διάλυσης.

Αν όμως σκόπευαν να δημιουργήσουν άμεσα μία επόμενη συμμαχία με τα ίδια μέλη κράτη, πάλι απέτυχαν, πολιτικά, τουλάχιστον στην Ελλάδα, αφού δεν παρουσιάστηκε ως επιλογή από φίλα προσκείμενο υποψήφιο σε αυτές τις απόψεις, στις τελευταίες προεδρικές εκλογές. Δεν υπήρξε καν δηλαδή ως εναλλακτική πρόταση για να μπορεί να διαλέξει ο κόσμος.

Έστω, ότι μία συμμαχία που έχει διαλυθεί, δεν μπορεί να προδοθεί από κανέναν. Πάμε στο "brotherhood". Απ´ όλες τις παραδοσιακές, σύμμαχες χώρες, οι μόνοι που αξίζουν πραγματικά τον σεβασμό μας είναι οι Τούρκοι, με τους οποίους σταθήκαμε πλάι-πλάι από την στιγμή που μπήκαν στην EDEN, μέχρι και το τέλος της τελευταίας.Καμία άλλη χώρα (από τις μεγάλες κοινότητες της πρώην συμμαχίας) δεν έχει το δικαίωμα να εγείρει αξιώσεις κατά της eGreece και να μας βάζει σε θέση απολογουμένων, επειδή-κακώς κατά τη γνώμη μου (το είχα αναφέρει και σε σχόλιο του προηγούμενού μου άρθρου)- δεν ανανεώσαμε το MPP με τους Κροάτες, το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως μέσο διαπραγματευτικής πίεσης, προς όλες τις κατευθύνσεις.

Το βασικό αίτιο αποτυχίας της συμμαχίας, ήταν τα αποτυχημένα air strikes που πραγματοποίησαν οι σύμμαχές μας χώρες. Ήταν το κόστος τους και τα αποτελέσματά τους, με τις συνέπειες που επακολούθησαν,που οδήγησαν την EDEN σε διάλυση.

Το ρουμανικό απέτυχε από την αρχή και οδήγησε σε δεινή θέση τους ίδιους, τόσο στον οικονομικό, όσο και στον στρατιωτικό τομέα, με τα γνωστά αποτελέσματα (μεμονωμένο NAP με τους βασικότερους εχθρούς και αντιπάλους της EDEN. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα πολύμηνα NAP της Ρουμανίας με τους Βούλγαρους, τους Ούγγρους κ.τ.λ , όταν ταυτόχρονα η eGreece πολεμούσε κατά τριών Συμμαχιών; Επρεπε να φτάσουν οι Σέρβο-Ούγγροι στην Κρήτη για να φιλοτιμηθεί-καλύτερα να υποχρεωθεί από τις εξελίξεις- η επίσημη ρουμανική κυβέρνηση να "σπάσει πορσελάνη".

Των Κροατών, αν και αρχικά επιτυχημένο, αγνόησε το βασικότερο αξίωμα, βάση με το οποιό λειτουργούν στρατιωτικά οι συμμαχίες. Την επιδίωξη κυριαρχίας στον ζωτικό, γεωπολιτικό χώρο. Οι φίλοι μας αποφάσισαν με απλά λόγια να εγκαταλείψουν την Ευρώπη και τα Βαλκάνια. Ήταν απόντες.

Και η eGreece κατέβηκε στην μέση ανατολή, με καθοριστική συμβολή των συμμάχων,αλλά σε αυτήν την περίπτωση είχαμε συγκεκριμένο στόχο και διαφορετικές συνθήκες:
1. Δεν υπήρξε εγκατάλειψη των original περιοχών.
2. Η επιχείρηση βοήθησε τους σκοπούς της συμμαχίας, αφού αποτίναξε τις εκεί περιοχές από την εχθρική κατοχή και το πλεονέκτημα των bonus.

Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι λίγο καιρό μετά την ολοκλήρωση της κυριαρχίας των Σλαβο-Βουλγάρων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, η EDEN κυριολεκτικά κατέρρευσε οριστικά.

Κανένας λοιπόν δεν έχει το δικαίωμα να μας κατηγορεί, αφού ό,τι έκανε η eGreece,σωστό ή λάθος, έγινε μετά από τη διάλυση της συμμαχίας.

Ας παραδειγματιστούμε όλοι μας από τις επιλογές των όμορων και μη χωρών και ας προσπαθήσουμε να κάνουμε ανακωχή μεταξύ μας.

Ήταν ανέκαθεν η καλύτερή μας συμμαχία.

Στη συνέχεια, ας δούμε σε ποια συμμαχία μας συμφέρει να εισέλθουμε ή μη.

Το συμφέρον της χώρας είναι πάνω από όλους και όλα.

Ioannes