BOULGARIOGLOU… (By Bamias)

Day 1,581, 17:55 • Published in Greece Greece • by barakObamias

Υπό νορμάλ συνθήκες, είχα προγραμματίσει να γράψω το 2ο multiple choice άρθρο μου για να παρουσιάσω το επόμενο Υπουργείο που θα ήθελα να συμπεριλάβω στην Κυβέρνησή μου, εάν εκλεγώ…

Οι συνθήκες όμως δεν είναι νορμάλ. Η επικαιρότητα τρέχει και ως ενεργό πια μέλος της e-Greece οφείλω να ασχοληθώ κι εγώ με τις εξελίξεις στην e-γειτονιά μας.

Θα προσπαθήσω να μην ανακυκλώσω απόψεις που ενδεχομένως να έχεις ήδη διαβάσει από άλλους σχετικά με το Τουρκο-Βουλγαρικό ζήτημα.

Η Βουλγαρία παίζει packman. Γουστάρει να «κουμπώνει» άσπρα χαπάκια και να έχει παραισθήσεις ότι την κυνηγάνε έγχρωμα φαντάσματα. Ειδικά όταν την πλησιάζει το κόκκινο φαντασματάκι, η αδρεναλίνη εκτινάσσεται.

Η Βουλγαρία είναι καλή στο packman. Ξέρει να ελίσσεται, κινείται με άνεση πάνω στο χάρτη και όταν βρίσκει ευκαιρία τρώει και μια μεγάλη βούλα και παίρνει στο κατόπι τα φαντάσματα… Έτσι τη βρίσκει, τι θες τώρα;

Και ξαφνικά μια μέρα της λένε ότι το παιχνίδι άλλαξε. Τώρα τα φαντασματάκια είναι σύμμαχοι της. Τώρα δεν έχει λόγο να φοβάται τίποτα, αλλά δεν πρέπει ποτέ να πλησιάσει τη μεγάλη άσπρη βούλα. Ξέρεις αυτήν που άμα τη φας μπορείς να κάνεις μια χαψιά τους εχθρούς σου.

Ξενέρα. Κατατονία. Βαρεμάρα. Τι νόημα έχει να παίζεις packman αν δεν έχεις εχθρούς να κυνηγιέσαι μαζί τους; Άντε να αγχωθείς λιγάκι μήπως και δεν προλάβεις να φας την μπανάνα που άναψε και ξέρεις ότι θα σβήσει σε λίγο στερώντας σου κάποια ποντάκια στο σκορ.
Η Βουλγαρία θέλει το παιχνίδι της πίσω. Θέλει να κυνηγάει φαντάσματα. Θέλει να έχει εχθρούς και στόχο…

Η Τουρκία από την άλλη, την έχει δει Μάρι Κυριακού. Από πιτσιρίκα ήθελε να κάνει καριέρα. Να γίνει διάσημη. Να έχει πολλά λεφτά. Να κατακτήσει τον κόσμο!

Δεν είχε ποτέ πρόβλημα να ανοίξει τα πόδια της σε όποιον της έταζε τα περισσότερα. Μπορεί να ερωτεύτηκε κάποτε τον “ONE and only”, πιτσιρικά «σφίχτη» αλλά τελικά βρήκε την «Εδέμ» της, στον φραγκάτο γέρο και χωρίς δεύτερη σκέψη άφησε τον «Ένα» με τα «τρία» του!

Ό, τι κάνει όμως το κάνει με αγάπη. Η προσφορά της στην ανθρωπότητα δεν περιορίζεται στη βοήθεια που απλώνει στους γύρω της. Άμα έχει έμπνευση μπορεί να γράψει ακόμα και ολόκληρο έπος με τον Μάικ το Φασολάκη. Ιστορίες για παιδιά. Με σύνδρομο. Down!

Εσύ τώρα έχεις να διαλέξεις ανάμεσα στους δύο. Δύσκολη επιλογή. Από τη μια ο πρεζάκιας που κυνηγάει φαντάσματα και από την άλλη η φιλόδοξη χαζογκόμενα που ξέρεις ότι αν βρει αλλού καλύτερα θα σου τα φορέσει χωρίς δεύτερη σκέψη…

Από τη μια έχεις μια χώρα που σε σκίζει στο άλλο παιχνίδι και από την άλλη έχεις μια χώρα που σε έσκιζε στην πραγματικότητα…

Όμως εδώ είναι ένα απλό παιχνίδι. Και είναι ΑΥΤΟ το παιχνίδι. Όχι το άλλο…

Πρέπει να είσαι θάλασσα για να μπορείς να δέχεσαι ένα βρώμικο ποτάμι χωρίς να λερώνεσαι. Δεν το λέω εγώ. Ο Ζαρατούστρα το είπε…

Ειλικρινά δεν ξέρω αν το βρώμικο ποτάμι στην περίπτωσή μας είναι η Βουλγαρία ή η Τουρκία. Δεν ξέρω καν αν η EDEN μπορεί να γίνει θάλασσα (και όχι απλώς να τα κάνει θάλασσα) για να μη λερωθεί.

Αυτό που ξέρω είναι πως ο επόμενος πρόεδρος της e-Greece πρέπει να είναι ή πολύ βλάκας ή πολύ τρελός ή απλώς να έχει άγνοια κινδύνου…

Για να μην «ξεχνιόμαστε»… Θεωρώ πως καλύπτω και τα τρία διαζευκτικά…

Άντε τα λέμε
Barak o Bamias
(αν αισθάνεσαι οικεία ή απλώς βαριέσαι να με προσφωνείς με ολόκληρο το nickname μου, θα σε παρακαλούσα να με λες Bamia και όχι Barak)!