ANNUS MIRABILIS:Γιατι το λεμε ετσι;

Day 4,299, 02:12 • Published in Greece Greece • by Philostrate

Γιατι το λεμε ετσι;

Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα
Η πραγματική μορφή αυτής της φράσης είναι:
"Από την Πόλη έρχομαι και στην κορφή καν' έλα" που σημαίνει ότι εγώ έρχομαι από την Πόλη (Κωνσταντινούπολη)
και σε προσκαλώ να έρθεις στην κορυφή. Σύμφωνα, με αυτήν την άποψη,
η φράση αυτή ήταν μήνυμα των Σταυροφόρων, όταν επέστρεφαν από την κατακτημένη, πλέον,
Πόλη (Κωνσταντινούπολη) και καθόριζαν ως σημείο συνάντησής τους την κορυφή κάποιου λόφου.
Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα
Η φράση προέρχεται από αισώπειο μύθο «Ανήρ Κομπαστής»
σύμφωνα με τον οποίο κάποιος ισχυριζόταν ότι κάποτε στη Ρόδο
έκανε ένα πολύ μεγάλο άλμα και του ζήτησαν να το επαναλάβει λέγοντά του την παραπάνω φράση.
Πήρε το κρίμα στο λαιμό του
Στο Βυζάντιο όταν κάποιος πλoυσιoς καταδικαζόταν
να μείνει στη φυλακή, είχε δικαίωμα να αντικαταταθεί από κάποιο άλλο.
Οι άνθρωποι οι οποίοι δέχονταν να μπουν φυλακή έναντι αμοιβής καλούνταν "κριματάρηδες"
επειδή έπαιρναν το αμάρτημα (κρίμα) επάνω τους. Από τότε έμεινε και η φράση "πήρε το κρίμα στο λαιμό του".
Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά
Οι Ενετοί, όταν ήθελαν να μεταφέρουν το στρατό τους χρησιμοποιούσαν μεταγωγικά.
Τα καράβια αυτά ήταν ξύλινα και πελώρια και είχαν σχήμα αχλαδιού.
Τις περισσότερες φορές έσερναν, πίσω τους ένα μικρό καραβάκι, όπου έβαζαν μέσα τον οπλισμό, τα πολεμοφόδια, τρόφιμα και διάφορα πολεμικά σύνεργα.
Αυτα τα πλοία οι Έλληνες τα είχαν βαφτίσει "αχλάδες" από το σχήμα τους. Έτσι όταν παρουσιαζότανε κανένα άγνωστο καράβι,
οι νησιώτες ανέβαιναν στούς βράχους και παρακολουθούσαν τις κινήσεις του. Αν το πλοίο ήταν "Αχλάδα" καταλάβαιναν ότι θ’ άρχιζαν,
μάχες και πολιορκίες και τότε έτρεχαν για να ετοιμάσουν την άμυνά τους. Από στόμα σε στόμα κυκλοφορούσε η φήμη ότι η "Αχλάδα" έχει πίσω την ουρά.
Με την ουρά εννοούσαν το καραβάκι που έσερνε το μεταγωγικό. Άρα δεχόμαστε επίθεση. Και έλεγαν: "Πισω έχει η Αχλάδα ουρά".
Βλάκας με περικεφαλαία
Η φράση έχει τις ρίζες της στην Γαλλία και ανήκει στον Μεγάλο Ναπολέοντα ο οποιος κάποτε είπε
"Διακρίνουμε δύο τύπους στρατιωτών: τους μαχητές, που είναι έξυπνοι και δραστήριοι και τους στρατιώτες, που τους χρησιμοποιούν
για τις παρελάσεις και που πρέπει να είναι βλάκες, για να μπορούν να στέκουν ώρες ολόκληρες στους δρόμους και στις πλατείες, σαν τα αγάλματα!"
Στην δεύτερη περίπτωση ανήκαν στρατιώτες οι οποίοι φορούσαν θώρακα και περικεφαλαίες με ένα λοφίο με θύσσανο και που τους αποκαλούσαν "θωρακοφόρους βλάκες".
Στην Ελλάδα όμως, επειδή δεν είχαμε στρατιώτες με θώρακα ο Κωλέτης που άκουσε την φράση την διαμόρφωσε και την έκανε: "είναι βλάκας με λοφίο" ή "βλάκας με περικεφαλαία".
Τη φράση αυτή τη μεταχειριζόμαστε σε περίπτωση που βλέπουμε ανθρώπους πολύ καθυστερημένους στο μυαλό.
Μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δώσετε
Στην φραγκοκρατούμενη Ελλάδα, οι Έλληνες αποακλαούσαν του Φράγκους «Σκυλόφραγκους»,
διότι οι τελευταίοι τους έπαιρναν το βιός τους και κυρίως το αλεύρι..
Κάποτε σ’ ένα χωριό κοντά στην Πάτρα μερικοί Φράγκοι στρατιώτες μπήκαν σ’ ένα μύλο και
απαίτησαν από τον ιδιοκτήτη να αλέσει όλο το σιτάρι που είχε με την υπόσχεση ότι θα τού πλήρωναν τ’ αλεστικά.
Ο μυλωνάς ονομαζόταν Γιάννης Ζήσιμος, κι ήταν γνωστός για την παλικαριά του και την εξυπνάδα του και τους είπε
ότι δεν μπορεί μόνος του ν’ αλέσει τόσες οκάδες σιτάρι. Οι στρατιώτες του είπαν τότε ότι θα τον βοηθούσαν αυτοί.
Ο Ζήσιμος τούς πέρασε στον μύλο και τούς είπε δήθεν ευγενικά: «Μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δώσετε».
Όταν αυτοί μπήκαν στον μύλο, τούς κλείδωσε μέσα κι έβαλε φωτιά στο μύλο και τούς έκαψε όλους σαν ποντίκια κι αυτός εξαφανίστηκε.