24

Day 1,773, 14:38 • Published in Greece Greece • by EleytheroSatanogria

Ανοίγει το μάτι,πάντα το ένα πρώτα.Ακολουθεί αγέρωχα το άλλο συνοδός στο καλημέρισμα.Ώπ,σηκώνεσαι γρήγορα,επιθυμώντας να σου αποδείξεις οτι είσαι ακόμα παιδαρέλι....

Στο τραπέζι παρέα με τον καφέ,δειλά δειλά ανοίγει το λάπτοπ.
-Ρε μούτρο,λέει η σύντροφος,ακόμα δεν ξύπνησες!!
-Τα μειλ μωρό μου να τσεκάρω και ένα μέμο που ξέχασα να στείλω στην δουλειά...απαντάς ξέροντας οτι ξέρει οτι ψεύδεσαι ασύστολα και ντε φακτο...

-Μπαμπά έλα.μπαμπά που 'ν η μπά;
ρωτάει ο μικράς μου Ηρώς χαμογελώντας σαρδόνια,γεμάτος ενέργεια και στόμφο,λες και ξέρει το πάθος που σε κυριεύει,λες και αφουγκράζεται την αγωνία σου για την έκβαση της χτεσινής μάχης.
-Μπαμπά πα σι φα(δεν είναι νότες είναι η φράση πάμε στην θάλασσα...)
-Αγόρι μου η θάλασσα είναι μακρυά στην Ελλάδα.Κάνει παρέα στην γιαγιά.
-Πα σι γιαγιά!!!!ξαναλέει ο γλυκός μου τύραννος και αφθορεί και παραχρήμα διαπιστώνω οτι εχω μόλις δέκα λεπτά για να τελειώσω τον καφέ,να κάνω τρεινινγκ,να εργαστώ,να βγάλω για πώληση τα raw και να βαρέσω την υπόλοιπη ενέργεια στο do....ενέργεια που υπολείπεται της ενεργητικότητας,και της ευφράδιας της 2μισάχρονης ψυχής που επιμένει να πα σι γιαγιά....

-ο μπαμπά σι βουλειά

Ο δρόμος για την δουλειά μακρύς,πρόσωπα χλωμά στον πρωινό ήλιο,χλωμή και η ατμόσφαιρα απο την αιθάλη,τεράστια πόλη,μικροί άνθρωποι,καθόλου ανθρωπιά.
Γρήγορα τραίνα,τρελή κίνηση,παρέα ενα βιβλίο του Πούσκιν.
Κλείνουν τα μάτια,ανοίγει το στόμα,μυρωδιές απο χνώτα πρωινά.
Ωραία κορίτσια,άσχημα κορίτσια,πολλά κορίτσια.

Μπαίνω στο γραφείο.

-Πριβιέτ γκριέκ.Κάκ ντιλά σιβόντνια;Χαρασό;
-Χαρασό Γιούλια,χαρασό.Αντνό γκριέτσισκι κόφιε παζάλουστα ι μπίστρα.

Ανοίγω το πισί,βαράω τα υπόλοιπα.Έρχεται ο καφές αρχίζει η δουλειά,τηλέφωνα και μειλ,ολα τρέχουν γρήγορα,κλεφτές ματιές στα feed,ξανά μανά μειλ,παραγγελίες,τιμολόγια,το νου στην ενέργεια που μαζεύεται,εχω και το μερσενερι,πρέπει να μαζέψω χρυσά,να κάνω τις αναβαθμίσεις.

Η ώρα περνά,ολα τρέχουν εδω χωρίς να ξέρουν προς τα που,ο ήλιος θαμπερός,διαπερνά τις γρίλιες του παραθύρου,καμώμενος ταχα πως σε γεμίζει ενέργεια,μα σκέφτεσαι να γεμίσει η πράσινη μπάρα,να ρίξεις υπέρ,να μην παει χαράμι ο κόπος,να μάσεις εμπειρία,να μεγαλώσει η επιρροή.
Και σου φτάνει αυτος ο ήλιος,ο θαμπερός,σου φτάνει και σου περισσεύει,για τον χειμώνα που έρχεται θα κάνεις να τον δείς καιρό,και όταν τον δείς ξανά,ολα θα 'ναι παγωμένα τριγύρω,θα παγώνει το είναι σου οταν πας στην δουλειά,θα παγώνει το βλέμμα σου οταν βλέπεις ανθρώπους ξαπλωμένους στα παγωμένα πλακάκια του μετρό,θα παγώνει η ψυχή σου όταν θα σου λεν' οι φίλοι πόσο δύσκολα είναι εκεί,στην πατρίδα......

Ο συνεχόμενος κλικ ήχος ακούγεται σαν την εβδόμη συμφωνία του Σοστακόβιτς,και σαν νεος πομπέντι στρατιώτης βαράς για BH.
Έρχεται η στιγμή της λύτρωσης,χτυπάει τηλέφωνο,το κοιτάς με την άκρη του ματιού,είναι τ'αφεντικό.γμτ τ $#*&!@.
-Έλα κύριος τι γίνεται χαρασό;
-Καλά μπος εδω στέλνω κάτι μειλ.
-Τι λέει σήμερα η δουλειά;
-Χαλαρά μπος δεν εχει ιδιαίτερη κινηση.
-Κακό αυτό πολύ κακό....

Κακό είναι οτι ο παπάρας ρίχνει 30000ρικα και παει να μου το πάρει και δεν μπορώ να αντιδράσω αυτό είναι κακό!!Πάει να μου το πάρει το my precious και συ μου λες τι είναι κακό...

Περνάει η ώρα γρήγορα.Μαρσούτκα και βουρ για το μετρό,να προλάβω το τραίνο για το σπίτι.Όλοι τρέχουν.Να προλάβουν.Τρέχω και 'γω.Όταν πρωτοήρθα τους κορόιδευα.Τους χλεύαζα που έτρεχαν και ήταν μουτρωμένοι.
Τώρα άρχισα να τους νιώθω.
Και έρχεται και ο χειμώνας.Ο στρατηγός χειμώνας.....

Στο τραίνο Πούσκιν και νερό.Όλοι πίνουν μπύρες,μυρίζει αλκοόλ και ακούγεται τσικι τσικι το σποράκι.Όλοι με σκυθρωπά παγωμένα πρόσωπα,δεν τους παρατηρώ πια.
Σαν ταινία που την έχω δει και την ξανάδα.

Ντουμπρόβσκι του Πούσκιν.Ήρωας αγαπημένος,αλλα τρέχω να προλάβω το λεωφορείο για να δω τον μικρό μου Ηρωα ξύπνιο,να του πω την ίστορια για το ποντίκι που χορεύει και για το βουνό της θείας Ευτέρπης,να μου πει (μαχαιριά στην καρδιά)πα σι φα,πα σι γιαγιά και να κοιμηθεί...


-Δεν θα ξαπλώσεις;
-Εχω λιγη δουλίτσα αγάπη μου
-Τι δουλίτσα ρε μούτρο παλι θα πας να κυνηγήσεις τους εχθρούς.Μάλλον ονειρεύεσαι την ανασύσταση της Μεγάλης Ελλάδας.
-Ανασυσταίνεται κατι οταν έχει συσταθεί έστω και μια φορά καλή μου.
-Δεν σε καταλαβαίνω όταν αρχίζεις τα αρχαικά.
-Δεν θα μάθω ποτέ την μητρική σου για να σου εξηγήσω μωρό μου.
-Σβήσε το φώς και πήγαινε στους φίλους σου.
Οταν ερθεις για υπνο ασταρόζνα ντα;
-Ασταρόζνα μπουμπούκι μου ντα.

Ψάχνω στα feed.Που είναι η ομάδα οέο;σέφ;φάδερ;Τάς;

Σκορπίσαμε στην rl μας μιζέρια.
μας ρούφηξε η δουλειά και η στιγμή,
και χασαμε κομμάτι απ τα λημέρια,που νιώθαμε μαζί αληθινοί.
Μοιραία ξεγελάμε την ζωή μας,
με ενα τσιγάρο και έναν στεναγμό.
μη γίνει περιθώριο η ψυχή μας,για κάποιο σοβαρό αφεντικό.
Μα κάπου εκεί ζυγώνει η αλήθεια
και νιώθουμε και πάλι ζωντανοί
μες στου e-μας κόσμου την συνήθεια,σκορπίζουμε χαρά αληθινή.
Κλικάρει ο εγκέφαλος τον ήχο,πρασινοκόκκινες εικάζει πινελιές
και σέρνεται το νου πριν απ τον ύπνο στου τρέινινκγ τις απότομες αλλαγές.
Σαν γίνεται το do ανακουφίζει,στο τσατ μιλάμε για κανα μπε χα ξεφεύγει η καρδιά και φτερουγίζει στου κιού εφτά την όμορφη αγκαλιά.

Αφιερωμένο στα Γκάνια.Την πιο γλυκεία παρέα,την e-αληθινή....