O Captain! My Captain! - Oi penes poy moy eleipsan...

Day 2,185, 10:24 • Published in Greece Greece • by Fedias

Εκατόν πέντε ημέρες πέρασαν χωρίς να έχω γράψει ούτε μια αράδα. Και οι μέρες αυτές θα αυξάνονταν και κανείς δεν ξέρει πόσες θα γίνονταν αν σήμερα δεν έβλεπα αυτό το ποστ:



Ο Bamias! Τι άτομο, Θεέ μου! Ευτυχώς τον γνώρισα ελάχιστα (ευτυχώς γιατί διαφορετικά θα είχα γίνει και εγώ μπάμια(ς) by Plakas). Είχε βάλει υποψήφιος για πρόεδρος της χώρας μερικούς μήνες μετά από τη γέννησή μου. Δεν τον ήξερα μέχρι τότε. Διάβασα ήσυχος ήσυχος τη μεταμεσονύχτια ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του και καθώς μου τράβηξε το ενδιαφέρον άρχιζα να σκαλίζω το Οστεοφυλάκιο. Καταστροφή! Το ένα άρθρο καλύτερο από το άλλο. Οι ώρες περνούσαν αλλά τα οστά (ναι, ναι τα άρθρα εννοώ) σιγοψυθιρίζανε στα αυτιά μου “Εμένα κύριε, εμένα δεν θα με διαβάσεις;” Και ήταν η έλξη ακατανίκητη σαν γυν... (το υπόλοιπο είναι σόκιν, οι λιγούρηδες να ανοίξετε κανά άρλεκιν).
Κοντεύει να περάσει ένας χρόνος από την τελευταία φορά που ήχησε η πένα του στο παιχνίδι. Χαίρομαι όμως που χτυπάει δυνατά ακόμα έξω από αυτό!


O Captain! My Captain! our fearful trip is done;
The ship has weather'd every rack, the prize we sought is won;
The port is near, the bells I hear, the people all exulting,
While follow eyes the steady keel, the vessel grim and daring:
But O heart! heart! heart!
O the bleeding drops of red,
Where on the deck my Captain lies,
Fallen cold and dead.


Ο Στρατηγός Μακρυγιάννης είναι μια ιδιαίτερη προσωπικότητα. Στα όρια της σχιζοφρένειας θα έλεγε ένας γιατρός του συναφιού. Δυσιπόστατος θα προσπαθούσε να διορθώσει ένας θεολόγος. Εμένα μου θυμίζει λίγο το φως. Άλλες φορές κύμα, άλλες σωματίδιο χρησιμοποιεί την πραγματικότητα που γουστάρει περισσότερο κάθε φορά. Σε ποιον κόσμο ζει άραγε ο Μακρυγιάννης; Κάθε πρωί ξυπνάει ή απλά το βράδυ κάνει log out;
Το Χρονικό του θα σε ξενίσει αμύητε και βιαστικέ. Θα το επιβραβεύσεις αν είσαι ενεργός παίκτης. Θα το προσπεράσεις αγαπητέ gamer. Αλλά το άβαταρ πίσω από την προσωπικότητά σου είσαι σίγουρος ότι δεν προβληματίζεται; Ξαναέγραψε άρθρο πριν μερικές μέρες μετά από εκατόν δέκα εικοσιτετράωρα σιωπής. Ίσως σε βοηθήσει να απαντήσεις.


O Captain! my Captain! rise up and hear the bells;
Rise up—for you the flag is flung—for you the bugle trills;
For you bouquets and ribbon'd wreaths—for you the shores a-crowding;
For you they call, the swaying mass, their eager faces turning;
O captain! dear father!
This arm beneath your head;
It is some dream that on the deck,
You've fallen cold and dead.

Διάβασα το πρώτο της άρθρο και νόμιζα πως είχα να κάνω με κείμενο μεταφρασμένο από το google translator. Διάβασα και το δεύτερο και της έκανα παρατήρηση για τα σημεία στίξης. Τι το θελα! Ένα μεγάλο ερωτηματικό άρχισε να με βασανίζει από τότε. Άρχισα να βγάζω νόημα στις εντελώς τυχαία πεταμένες λέξεις της και δεν ήξερα αν ξαφνικά έγινα “Ενας Υπέροχος Άνθρωπος” με ταλέντο στην κρυπτογραφία ή το μυαλό μου κράσαρε και τα έβλεπε όλα να βγάζουν νόημα.
Το μπλε θηλυκό έγραφε με ρυθμό καταιγιστικό. Τόσο που κάπου τα έχω μπερδέψει και δεν ξέρω αν τελικά κατάφερε να πάρει το δίπλωμα που τόσο λαχταρούσε στην Τούμπα και να περάσει τη συνέντευξη για να τρώει τα σουτζουκάκια της μαμάς στα δικά της πιάτα!
Τριακόσιες μέρες χωρίς το παραλήρημά της είναι πολλές. Έχω ανάγκη έστω από μια παρήχΥσή της!


My Captain does not answer, his lips are pale and still;
My father does not feel my arm, he has no pulse nor will;
The ship is anchor'd safe and sound, its voyage closed and done;
From fearful trip, the victor ship, comes in with object won;
Exult, O shores, and ring, O bells!
But I, with mournful tread,
Walk the deck my captain lies,
Fallen cold and dead.


Ο Κύριος αν και Van είναι ο Sir της αρθρογραφίας. Κομψός αλλά όχι στιλιζαρισμένος όποτε γράφει αναγκάζει την κοινότητα να υποκλίνεται μπροστά στη λεπτομερή και επακριβή, χωρίς να κουράζει, ματιά της κάμεράς του στο παιχνίδι. Είτε νουμπάς είσαι είτε ο Ιάσωνας πρέπει να διαβάσεις τα άρθρα του αν θες να μάθεις πώς παίζεται αυτό το παιχνίδι.
Οι διακόσιες πενήντα μέρες που έχει να γράψει άρθρο ελπίζω να οφείλονται στο μαρασμό του παιχνιδιού και όχι στο κλείσιμο του κύκλου που ο ίδιος είχε προαναγγείλει...


Σε ποιο όνειρο θα βρω ένα τοπ-5 μόνο με δικά τους άρθρα;

Shout
O Captain! My Captain! - Οι πένες που μου έλειψαν...
http://www.erepublik.com/en/article/2340283/1/20