Join the new world

merhaba arkadaşlar öğrenci evinde büyüyüp geliştiğim ve yetişkin bir pislik olduğum hikayem manita yapıp ardından da ayak uzuvlarımın çıkmasıyla devam ediyor. fakat sorunum hala aynı,yiyeceğim tükeniyor ayrıca artık düşünmem gereken 2 kişi daha var. bu kız bölünüyo mu noluyo hücre zarı triplerden triplere giriyor abuk subuk hareket ediyor.

evet stoğumuz bitiyor ve tencerenin içinde kalırsak bizi zor günler değil bildiğin ölüm bekliyor. artık ayaklarım da olduğuna göre tencereden dışarı çıkma vaktidir diye düşündüm. Bakalım dışarda o tehlikeli dünyada nelerle karşılaşıcaz neyse ki artık yalnız değilim korkmama hiç gerek yok.

yavaş yavaş aydınlığa ve yeni dünyamıza doğru hareket ediyoruz,güneş giderek yükseliyor ve oksijen seviyesi inanılmaz bir şekilde artıyordu,oksijen arttıkça hareket kabiliyetimiz de artıyor ve hızla tencereden uzaklaşıyorduk.ve artık masanın üstündeydik, masanın üstünde envai çeşit besin vardı, Aman tanrım yok böyle bir zenginlik, bunlar makarnadan çok daha güzellerdi, bunca zaman nasıl bu kadar güzelliği kaçırmışım diye hayıflandım.

yiyeceklere yaklaştıkça yeni yeni organizmalar çıkıyordu karşımıza birbirinden ilginç bu yaratıklar bizden çok daha gelişmiştiler ve çok sağlıklı görünüyorlardı, oksijenin etkisi olsa gerek biz nerdeyse bayılmak üzereydik, çok aç çok susuz ve bitkin bir haldeydik galiba sonumuz gelmişti.

birden kocaman bi yaratık çıktı geldi, benim 2-3 katı büyüklüğümdeydi, bizi alıp kendi yuvasına götürdü,baygın bir haldeydim görüntü bir geliyor bir gidiyordu, ağzıma bişiler tıkmaya çalıştı önce sonra üstüme su attı, kendime gelceğimi zannederken hepten bayıldım.uyandığımda hatunun yanımda olduğunu gördüm, yine zarında abuk subuk tripler vardı, birden irkildim, ben baygınken o işi nasıl yaptık dedim. utandı yüzü kızardı kafasını öne eğdi, sonra bir ses duydum kalın güçlü bir ses ''sen değil aptal ben yaptım'' diyordu ses. duyduklarıma inanamadım önce sonra ona tecavüz etti diye düşündüm hiç durmadan boyuna posuna bakmadan saldırdım ona ama beni geri savurdu durmadım tekrar saldırdım yine savurdu, derken '' dur yapma, ben istedim'' diye bi ses duydum, dünyam yıkılmıştı. bana bunu nasıl yapabildin ha nasıl dedim. o senden çok daha iri çok daha sistematik ve diğer uzvunun boyu da seninkinin 3 katı dedi.

oğlum nerde dedim oğlum nerde ağzımdan bir tek bu cümle çıkabiliyordu, üzüntümden kahrolmuştum ama herşeye rağmen oğlum vardı onu da alıp bu o..ların elinden kurtarıp çok uzaklara gidebilirdik baba-oğul. oğlum nerde dedim. ''oğlun da seni sevmiyor artık babası ona lezzetli yemekler getiriyor ayrıca onlarca dişi organizmayla tanışmasını sağladı yeni babasını çok seviyor seni unuttu bile dedi'' yalan bu dedim olamaz böyle birşey inanmıyorum sana yalancı s*rtük seni. derken ''doğru baba'' diye bi ses duydum hayır hayır bu gerçek olamaz bu bir kabus olmalıydı. ama sesi duymaya devam ediyordum ''sen buraya ait değilsin git ve o küflü makarna dünyana geri dön'' dedi

artık buralarda duramazdım ama gidecek başka bir yerim de yoktu artık, bütün umutlarım tükenmişti belki de belki de en iyi çözümü evet artık anlamıştım ne yapmam gerektiğini '' beni açlık değil susuzluk değil diğer organizmalar değil sen öldürdün sen!'' diye bağırdım ve masadan aşşağıya bırakıverdim kendimi. yere düştüğümde çk hafif olduğum için ölmemiştim ama ayaklarım artık yoktu bi kaç ay sonra evdeki öğrenciler mutfağın şöyle bir kirini alalım demesiyle hayatım da son buldu. artık herşey daha anlamlıydı benim için güçlülerin dünyasında benim gibi güçsüzlere yer yoktu.

okuduğunuz için teşekkürler 🙂

mutlu sonla bitmez demiştim xdxd