ποίημα για έναν άγνωστο

Day 1,543, 12:11 • Published in Greece Greece • by Faethongr

Καθόταν στο λεωφορείο,
απόγευμα Τετάρτης
επέστρεφε από κάποια δουλειά
πιθανόν κάπως κουραστική
ένας σαραντάρης
φάτσα τυπική
μαλλιά αραιωμένα
τα μάτια του κενά
με την μελαγχολία των καιρών μας
φαντάστηκα πως θα γυρίσει σπίτι
να πλυθεί, να φάει
μια μέτρια γυναίκα θα τον περιμένει
μια γυναίκα που ίσως να ήταν όμορφη
πριν είκοσι χρόνια
ίσως
ο άνθρωπός μας λοιπόν
θα γυρίσει σε ένα διαμέρισμα πολυκατοικίας
θα κάτσει σε έναν καναπέ
θα δει ειδήσεις
θα βρει τους λόγους της κρίσης μας
θα αυτοδικαιωθεί
θα δει την μπάλα του, την ταινία και ίσως κρυφά την τσόντα του
και κάπου τα μεσάνυχτα θα πέσει για ύπνο
για να δει τα ίδια
άνοστα όνειρα
και πάλι άυριο σε μια δουλειά
που δεν την γουστάρει
και που δεν τον γουστάρει

ο άνθρωπός μας λοιπόν
αυτός
αυτός ο ασήμαντος
ίσως σε μία άλλη εποχή
σε μία άλλη περίσταση
να ήταν κάποιος ήρωας
πολέμου νικητής
να ήταν ίσως εραστής ωραίων κυριών
αν ζούσε εν Παρισίοις
ή αξιωματικός του Τσάρου
εάν η μοίρα δεν τον έριχνε
σε αυτήν την φτωχογειτονιά
αν το παιχνίδι της ζωής του
δεν ήταν στημένο έτσι
που να τον κάνει
έναν ασήμαντο
έναν ακόμα συνηθισμένο
ανθρωπάκο

και κοίταζα αυτόν
αυτόν τον άνθρωπο
τον συνήθη
τον βαρετό
που θα μπορούσε δυνητικά
να είναι γενναίος και ήρως ή και άγιος
τον κοίταζα επίμονα
ώσπου βλέποντας την επιμονή μου
γύρισε και μου είπε

«τι κοιτάς έτσι ρε μαλάκα; έχεις κανά πρόβλημα;;;»