Είμαστε μόνοι στο σύμπαν? Part 2: Ζωή στο εσωτερικό Ηλιακό σύστημα

Day 2,012, 05:38 • Published in Greece Greece • by Johnoagrios

Γειά σας και σήμερα, μετά την εισαγωγή και το Part 1 συνεχίζουμε το αστρονομικό πρόγραμμα μας.

Με έχετε εκπλήξει όλο από το ενδιαφέρον και τη συμμετοχή σας και σας ευχαριστώ για αυτό. Επειδή λοιπόν, υπάρχει τόσο ενδιαφέρον, δεν νομίζω να πειράξει κανέναν να γίνω πιο αναλυτικός. Για αυτό θα χωρίζω σε κομμάτι το άρθρο, όταν γίνεται υπέραναλυτικό και εξειδικευμένο θα σας προειδοποιώ πριν και όποιος θέλει το διαβάζει.

Το ερώτημα είναι το παρακάτω άρθρο να το κάνω 1 ή 2.

Στο σημερινό θέμα, θα ανατρεξω σε μία μίνι ιστορία του ηλιακού μας συστήματος για να υπάρχει κατανόηση εκ βαθέων για ποιο λόγο ψάχνουμε εκεί που ψάχνουμε.

Όλοι αναμένουν να βρουν ζωή, σε ένα ξένο ηλιακό σύστημα, ΠΑΡΑ πολύ μακριά από τη Γη. Πριν 20 έτη η ζωή στο ηλιακό σύστημα θεωρούταν σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Όμως 2 αποστολές μας άλλαξαν τα πάντα, το Cassini και το Galileo. Τώρα εικάζουμαι ότι το ηλιακό σύστημα μας ίσως να βρίθει από ζωή... (Θα αναλύσω παρακάτω αναφορικά με αυτά.)

Όμως για να ψάξεις για ζωή, πρέπει να γνωρίζεις τι είναι ζωή.

Άρα τι είναι ζωή?
Επειδή σε άλλες συνθήκες ίσως να μην υπάρχει RNA, DNA, για το λόγο αυτό ζωή με αστροβιολογικά κριτήρια ,είναι ένα μόριο το οποίο μπορεί να αυτοαναπαράγεται.


(Διάβασα πρόσφατα κάτι ενδιαφέρονται πειράματα, αναφορικά με τον πρώτο αντιγραφέα -the first replicator - που υπήρξε στην αρχέγονη Γη, ίσως σε αλλο άρθρο να το πούμε και αυτό)


Όμως που μπορεί να βρίσκεται αυτή η ζωή? Που μπορούμε να ελπίζουμε?

Ποιοί πλανήτες ήταν φιλόξενοι για ζωή?
Ποιοι είναι?
Γιατί δεν είναι πλέον?

Για να απαντήσω τα παραπάνω θα κάνω μία ΟΣΟ πιο πολύ μπορώ μικρή αναδρομή,


ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΖΩΗΣ

Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης, Ζώνη Αστεροιδών




Ακούγεται βαρετό? Και όμως αυτοί οι αφιλόξενοι πλανήτες (πέραν της Γης), κάποτε ήταν καλύτεροι υποψήφιοι για ζωή απότι η Γη κάποτε.


Ξεκινάμε λοιπόν... Πριν 4.5 δις χρόνια, επικρατούσε ένας δίσκο σκόνης γύρω από ένα κέντρο μάζας. Αυτή η μορφή λέγεται Πρωτοπλανητικό Νεφέλωμα (κατηγορία νεφελώματος είναι)




Μέχρις ότου η βαρύτητα στο κέντρο μάζας έφτασε σε τόσο μεγάλες τιμές, έτσι ώστε να καταρρεύσει υπό το βάρος της, να συμπτυχθεί και να γίνει μία τεράστια έκρηξη...



Και εγέννετο φως...

Με την έκρηξη αυτή, το ωστικό κύμα, συμπτύσει πιο πολύ τη σκόνη και η σκόνη φτιάχνει πιο μεγάλες δομές. Λέγεται Πρωτοπλανητικός Δίσκος.

Μετά από χρόνια, οι δομές αυτές, έχουν φτάσει σε μεγάλο μέγεθος, και λόγω της θερμοκρασίας, γίνανε λιγότερο συμπαγής, για αυτό και παίρνουν σχήμα σφαίρας.



Σε εκείνη τη φάση το ηλιακό μας σύστημα είχε πολλαπλάσιους πλανήτες, που μόλις είχαν φτιαχτεί.


Σε κάθε πλανήτη επικρατούσαν τέτοιες συνθήκες.
Αλλά επειδή ήταν τόσο μικρός ο χώρος, τόσο μεγάλες οι δυνάμεις και τόσοι πολλοί οι πλανήτες, βάναυσες πλανητικές συγκρούσεις τους συμβαίνουν σε πολύ μικρά χρονικά διαστήματα. Δείτε το σαν μία κοσμική σφαγή.





Σταδιακά οι συγκρουόμενοι πλανήτες ενώνονται και κάνουν ακόμα πιο μεγάλους. Πλανήτες που γνωρίζουμε ότι είχαν απίστευτα βάναυσες συγκρούσεις (σε βαθμό που τους επηρρέασαν μέχρι σήμερα, είναι 2. Γη και Αφροδίτη.


Τώρα που πήρατε τη γενική ιδέα ας ειδικεύσω.

Ο Ερμής

Ο πιο αδιάφορος πλανήτης, μία κοτρώνα που γυρνάει γύρω από τον Ήλιο σε 88 μέρες, ενώ η μία μέρα στον Ερμή διαρκεί 176 μέρες. Από μπροστά βράζει, από πίσω το ψύχος είναι τεράστιο. Λένε ότι βρήκαν και νερό εκεί αλλά δε μας νοιάζει.

Να ορίστε αυτή η αηδία είναι ο Ερμής.



Ωραία ξεπετάξαμε το βαρετό.

Η Αφροδίτη

Η δίδυμη αδερφή της Γης, αλλά υπερβολικά αφιλόξενη. Ζει κάτω από ένα συνεχές φαινόμενο του θερμοκηπίου, με θερμοκρασία 460 C.



Μέσα είναι το χειρότερο μέρος για να βρίσκεσαι... Για να καταλάβετε, οι Σοβιετικοί στείλανε το Βενέρα 9 μέσα στην Αφροδίτη. Αποτέλεσμα? Να λιώσει το σκάφος σε 3 ωρίτσες...


Φανταστείτε κάτι τέτοιο




Τι το ενδιαφέρον όμως έχει η Αφροδίτη, και αφού έχει ίδια σύσταση με τη Γη και είναι στην ζώνη ζωής γιατί είναι έτσι?

Γιατί μία βάναυση πλανητική σύγκρουση της προκάλεσε την απώλεια ιδιοπεριστροφής
Στην Αφροδίτη η μία μέρα είναι παραπάνω από ένα έτος στην Αφροδίτη.(243 μέρες η μέρα , 224 το έτος!).

Γιατί όμως? Εικάζεται ότι η Αφροδίτη, ήταν ίδια με τη Γη. Μέχρι που μία βάναυση σύγκρουση με άλλο πρωτοπλανήτη, σταμάτησε την ιδιοπεριστροφή της, σήκωσε σκόνη (αρα οδηγεί σε φαινόμενο θερμοκηπίου) και την έκανε να διατηρήσει τη θερμοκρασία της σύγκρουσης μέχρι σήμερα...Αλλά πριν συγκρουστεί με τον πρωτοπλανήτη ήταν σαν τη Γη...Ίσως να υπήρξε ζωή τότε και να χάθηκε...

Η ζωή στην Αφροδίτη είναι κάτι απίθανο με τις συνθήκες που επικρατούν. Αλλά ποτέ μη λες ποτέ.

Η Γη.

Σας ακούγεται αδιάφορο? Καθόλου έχουμε ωραία πλανητική ιστορία.

Η Γη φανταστείτε ότι είχε το μέγεθος του Άρη, μέχρι που ένας πρωτοπλανήτης (τον ονομάζουμε Θεία - αυτό είναι το Giant Impact Hypothesis που το θεωρώ το πιο πιθανό), πέφτει πάνω στη πρωτο-ΓΗ και ενώνεται, ενώ ταυτόχρονα θραύσματα εκτοξεύονται με τεράστιες ταχύτητες!



Αυτά τα θραύσματα αργότερα έγιναν η σημερινή Σελήνη (για αυτό έχει ίδια σύσταση)! Μέσω αυτής της σύγκρουσης και των διεργασιών που προέκυψαν εικάζουν οι επιστήμονες ότι ήταν το θεμέλιο της ζωής!


Ο Άρης

[img]https://encrypted-tbn3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQILPZzRiC9Nz7yUcYbvpzRxNNdLC4kflZKTWOqrE84wN_GNCv1EA[/img]

O σκουριασμένος πλανήτης...

Στο παρελθόν ο Άρης ΕΧΕΙ ΑΠΟΔΕΙΧΤΕΙ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΞΕΙ ΖΩΗ.

Υπάρχουν αποδείξεις ότι έρεε νερό στον κόκκινο πλανήτη...



Γνώριμο τοπίο...

Όμως ξαφνικά ο Άρης έχασε τη μαγνητόσφαιρα του (ο πυρήνας άλλαξε σύσταση) και δεν είχε την βαρυτική ικανότητα να διατηρήσει ατμόσφαιρα. Έτσι την έχασε και το νερό πάγωσε.

Το νερό στον Άρη συμπεριφέρεται όπως ο Ξηρός Πάγος στη Γη. Δεν περνάει σε υγρή μορφή. Πάει από πάγο ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΣΕ ΑΕΡΙΟ. Άρα εξαχνώνεται.


Όμως όπου ποτάμια, είναι και πολύ πιθανή η ζωή...

Άρα στους σημερινούς πόλους του Άρη, έχει μένει τόσο νερό, που άν λιώσει μπορεί να καλύψει ΟΛΟ ΤΟΝ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΑΡΗ ΜΕ ΕΝΑ ΩΚΕΑΝΟ, βάθους 40 ΜΕΤΡΩΝ!



Αν ερευνήσουμε τον πάγο, είναι υπολογίσιμη πιθανότητα το να βρούμε, βακτήρια όπως στην ανταρκτική! Που μονάχα το καλοκαίρι ενεργοποιούνται (το 2020 μάλλον θα παμε αν εγκρίνει το κονδύλι η ΝΑΣΑ) τονίζω ότι είναι εικασία, αλλά μία αρκετά καλή.




Μετά τον Άρη τι?

Μετά τον Άρη κρύβεται ένα μυστικό πλάνητικής ιστορίας. Η ζώνη αστεροιδών.





[img]https://encrypted-tbn2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTzmm2cGnP9m6nv8JOMOmZBAzA60nDJyXmLwGtf4TI-ZpQpy3xMGg[/img]

Εδώ κρύβεται η ιστορία ενός πλανήτη ο οποίος καταστράφηκε από συγκρούσεις και τα απομεινάρια του ακόμα είναι σε τροχία. Καταλαβαίνουμε ότι είναι πρόσφατη καταστροφή, γιατί δεν έχουν απορροφηθεί ακόμα από το Δία και το εσωτερικό ηλιακό σύστημα. Η σύσταση του δείχνει ότι ήταν ίδιας εδαφικής σύστασης, με Γη και Αφροδίτη.

Αλλά είναι ένα νεκρό απομεινάρι πλέον.


Υποσημείωση:
Για περαιτέρω διευκρινίσεις μπορείτε να ρωτήσετε ότι θέλετε καθώς γράφω μίαμιση ώρα το άρθρο και τα έφτυσα λίγο γιατι δεν αντιγράφω από κάπου τα γραφόμενα μου

Λοιπόν ελπίζω να μην το βαρεθήκατε. Σας ευχαριστώ και πάλι!

Επόμενο Τεύχος: Part 3 Ζωή στο εξώτερο ηλιακό σύστημα Δίας, Κρόνος κτλπ. Συμπέρασμα, τι να περιμένουμε από την διαστημική εξερεύνηση.

Και ξεκινάει νέα σειρά από βδομάδα με Συμπαντικά Φαινόμενα.
Μαύρες Τρύπες, Σουπερνόβα, Κβάζαρ, Πάλσαρ, Νεφελώματα, Ζωή Αστέρων κ.α.

Άμα δω ότι γουστάρετε τόσο για να συνεχίσω, λέω αρχίζω και νέα σειρά αναφορικά με τα εξής:

Σύμπαν- ηλικία, μέγεθος, ο νόμος Hubble, Big Bang, ανοιχτό/κλειστό σύμπαν (μοντέλα καμπυλότητας),σκοτεινή ενέργεια και θεωρία πολλαπλών συμπάντων

Καλή ανάγνωση.