Μούγκα στη στρούγka.

Day 1,672, 11:31 • Published in Greece Greece • by stroumfita4

Ξύπνησα Κυριακη πρωί με το κεφάλι μου να μοιάζει με ρουλέτα, διασταυρωμένη με μπάλα του μπάσκετ, που βρίσκει ταμπλό ανά 5 δεύτερα. Το στομάχι μου, δε, επαίζε τουμπερλέκι, με μένα να έχω παραδοθεί σε αιώνιους όρκους ΔΕΘΑΞΑΝΑΠΙΩΠΟΤΕΟΥΖΟΘΕΟΥΛΗΜΟΥΣΧΩΡΝΑΜΕ. Ζαλίζόμουν τόσο, που σιγοτραγουδούσα, με περίσσιο φάλτσο, το σουξέ της μέρας, «ζαλίζομαι και πάλι, λες να πέσω μεσ’τη κάλπη??». Κοίταξα το ρολόι και συνειδητοποίησα, πως είχα ξυπνήσει 2 ώρες νωρίτερα, μπήκα στο erep και πήγα για bh. Βλέπετε, πρόσφατα άκουσα, πως ένα bh την ημέρα, το γιατρό τον κάνει πέρα\!! Το αγαλματάκι προστέθηκε στη συλλογή μου. ΤΙ ΑΙΣΘΗΣΗ! Ντύθηκα, στολίστηκα και βουρ στη κάλπη..!!! Έριξα τη ψήφο, σταυροκοπήθηκα και ευελπιστούσα, πως μια αλλαγή θα ρθει, ήλπιζα, πως ο Ελληνας θα αποβάλλει την βλακεία που τον δέρνει, αφου πλέον έχει καταντήσει ασήκωτη. Είπα δε μπορεί, ΤΗΝ ΒΛΕΠΩ ΑΠΟ ΜΑΚΡΥΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΝΑ ΜΕ ΧΑΙΡΕΤΑΕΙ.

Εκστασιασμένη από την μοναδική εμπειρία της διαδικασίας αυτής, ξεκίνησα να βρω τη παρέα μου, που είπαμε να πάρουμε τα βουνά. Θάλασσα εσείς?? ποτάμι εμείς!! Πόζα στο Πόζαρ, ιαματικά λουτρά, γιατί με χει φάει η ανεργία και μπορεί να την γιάνει, μπανάκι στους παγωμένους καταρράκτες, γιατί ήμεθα και εξτρίιιιμ, ανάβαση του βουνού, διάρρηξη 2 σπηλαίων, με μια πινακίδα 2 μέτρα, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ σε 4 γλώσσες, συζήτηση με έναν ερημίτη, που ζούσε στα βουνά, κλοπή κερασιών (που συνεπάγεται και καβάλημα δέντρων), κατάβαση, ιαματικά λουτρά ξανά, ΛΥΤΡΩΣΗ! Την είδα Λάρα Κροφτ, φακή και τα συναφή δεν έλειπαν από το μενού. Γίναμε ένα με τη φύση. Ξεφύγαμε από τον υποτιθέμενο πολιτισμό, αφουγκραστήκαμε ήχους άγνωστους, η μυρωδιά που αναδυόταν από το δάσος στο βουνό, μοναδική. Ένιωσα χαζή, που τόσο καιρό δε το είχα κάνει. Μιλήσαμε με έναν άνθρωπο, που έχει αποποιηθεί του «πολιτισμού» 11 συναπτά έτη, από επιλογή. Μπάμπης, ο ερημίτης. Ένας άνθρωπος γύρω στα 55, κέρδισε το σεβασμό μας και τη προσοχή μας. Μείναμε να ακούμε τις ιστορίες του. «Αφού κάνατε ένα βήμα να ‘πετάξετε’ την πόλη από μέσα σας, και να ρθείτε κοντά στη φύση, θα με ξαναδείτε!». Φεύγοντας μας χτύπησε στον ώμο, λέγοντας μας, «Η αλλαγή είναι πρώτα εσωτερική».

Είχε πάει,ήδη 9 το βράδυ, όταν κατεβήκαμε το βουνό. Η πρώτη μας έννοια ήταν να δούμε το αποτέλεσμα των εκλογών. ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ. Μηδέν εις το πηλίκιο (Μεγάλη Βάνα Μπάρμπα οι ατάκες σου έχουν μείνει μνημειώδεις!). Μου ήρθε να κλάψω, να ουρλιάξω, να χτυπήσω κάποιον με καμιά πρόχειρη εφημερίδα ρε αδελφάκι μου, να πηδήξω στη πισίνα δίπλα. Τελικά έπνιξα τον πόνο μου στα κλεμμένα κεράσια. Μισώ τα κεράσια. Αλλά ήταν μουνόδρομος (παπανδρεανή διάλεκτος).

Και κάπου εκεί παίρνεις παραμάσχαλα το πληκτρολόγιο και ξεσπάς. Θύελλα. Λευκή καταιγίδα. Αναζητάς την κάθαρση. Η δίψα σου για strength δε μπορεί να καταλαγιάσει το θυμό σου. Με rank και experience level το παγόνι δε φουντώνει την ουρά του. Αρκετά βάλαμε το χέρι στη τσέπη, καιρός να βάλουμε τη τσέπη στο χέρι, πιο σουρεάλ και από γυναικολογίες τύπου «όλοι οι άντρες είναι γουρούνια!!». Όλοι αυτοί, λοιπόν, που ανήκουν στο 42% του εκλογικού πτώματος, που ψήφισαν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, όλοι αυτοί που έγραψαν 'Όλγα Φαρμάκη είσαι φαρμάκι' στο ψηφοδέλτιο, θα ήθελα, να μου εξηγήσουν το σκεπτικό τους. Επίσης, να μου πουν, ποιος τσομπάνος τους κουράρει, να του δώσω τα εύσημα. ΜΟΥΓΚΑ ΣΤΗ ΣΤΡΟΎΓΚΑ!



Επειδή όμως, ο θυμός μου δε μετριάζει την ηλιθιότητα όλων αυτών, που για άλλη μια φορά, υποθήκευσαν το ΔΙΚΟ ΜΟΥ μέλλον, έλα να σου εξηγήσω το όνειρο, που θα βιώνεις στο εξής, ως τη δική σου πραγματικότητα: Mείωση κυρίων και επικουρικών συντάξεων (ποιόν παππού θα λιανίσεις τώρα για να πιεις τη φραπεδιά σου??), μισθοί Βαλκανίων (πήγαινε στα must και στα bedroom με τα 300 ευρώ και πάρε και μπουκάλι να’ ούμε..ΝΕΡΟΥ!), αποκρατικοποιήσεις (γιατί σαν την ιδιωτική μπιτάνα δεν έχει!), υγεία και παιδεία ιδιωτικοποιούνται (ΝΤΑΒΑΤΖΉΔΕΣ παντού, και με τις ευχές μας). Και φυσικά, ΕΣΥ, που έπραξες με αυτό το τρόπο, θα κάτσεις στη πολυθρόνα σου. ΤΙ???ΠΑΡΑΠΟΝΙΕΣΑΙ??? Τράβα αυτοκτόνα, και άσε εμάς τα κορόϊδα να τρώμε τα δακρυγόνα και τα χημικά ΠΑΛΙ για τις δικες σου λαλακίες. Ντρέπομαι για λογαριασμό σας.


Αν δε μπορείτε να αλλάξετε τους ευατούς σας, πως περιμένετε να αλλάξετε το πουά σώβρακό σας, με ένα ντελικάτο λευκό?

Πλέον θα πρέπει να μας εφοδιάσουν με οδηγίες ΠΩΣΝΑΚΑΝΟΥΜΕΤΟΝΣΤΑΥΡΟΜΑΣ. Για μέλλον με δουλεια, μίλησε ο Αντωνάκης, δε διευκρίνισε που μπαίνει ο τόνος. Λήγουσα ή παραλήγουσα??


Υ.Γ.: Ναι μαμά, δυστυχώς είμαι χθεσινό σκατό, κι έχω άποψη για όσα βιώνω, δε μπορώ να μιλήσω γι’αυτά που εσύ έζησες και ναι, δούλεψες σκληρά και δε σου χαρίστηκε τίποτα, αλλά τουλάχιστον είχες τη δυνατότητα, γιατί κανείς δε στη ΣΤΈΡΗΣΕ. Καληνύχτα μαμά.