Join the new world

Ölü bir terzi... Dikmiyordu iğnesi ve çürüyordu cesetlerin düğmeleri. En yakın arkadaşı ise bir mezar kazıcısıydı,o da ölü. Ruhlar alemi sanırım kozmik evrelerinden birinde. İyi ve kötü yine savaş halinde...

Ölü bir terzi ve arkadaşı mezar kazıcısı çift taraflı çalışıyor aslına bakarsanız.İkisinin de eli bir öbür tarafta bir de bu dünyada.Bir ceza mekanizması oluşturmuşlar sanki.Bizi pervasızca rahat bırakmayanlara asla huzur vermiyorlar.İşte bizimle uğraşanlar canlı bedenlerinde ölü gibiler; çürümüş fikirleri ve yaptıkları ile.

Melodisel birşey bu aslında.Uzun süren savaşlar boyunca artan umutsuzluklar gibi.Bir derinlik söz konusu burada; öte yanda da tartışılan kararlar ve duygular...

Bir de "Ah o gözlerin."

Ölüm yaslanıyor sırtıma,ölüm! Birşeyler anlatılıyor bana kutsal uhrevilikte,sadece fısıltılar halinde duyabiliyorum.Bir bilinç - bilinçdışı arası gidip gelmek...Dengelerden bahsediyor sesler,gözlerin geçiyor ara cümlelerde.

"O'na baktığında vücudunun hayati sınır değerlerini aşacak gibi oluyorsun ve bu da ölüm ihtimali anlamına geliyor.Tamamen kaderin kontrolü dışında.

Bunu sakın mümkün kılma!"

Birlikteliğimiz bu çerçevede yani anlayacağın, bir çözüm şart.Fiziksel olarak senden ayrı kalmak ise sana kavuşma ihtimalini saklı tutuyor.

...


Bir de bizi istemeyenler devam ettiler.Çürümüş bedenleri ile sürekli saldırdılar.

Biz sadece sarıldık,onların gücü yetmedi.

"Bizi mümkün kıldılar."