η μοναξιά των τεθωρα κισμένων

Day 1,788, 04:21 Published in Greece Greece by Faethongr

Όσο περνάει ο καιρός καθίσταται όλο και πιο εμφανές ένα δομικό πρόβλημα του erep . Το γεγονός ότι δεν “τερματίζεται”, ότι εξελίσσεται διαρκώς. Γιατί αυτό όμως είναι κακό;

Ας γίνω πιο σαφής: όταν πριν περίπου 20 μήνες ξεκίνησα το παιχνίδι, οι κραταιότεροι παίκτες βρίσκονταν περίπου στο 10,000 strength, ίσως λίγο πιο πάνω, εν πάση περιπτώσει είχαν δύναμη που εγώ αποκτώ εντός ολίγων ημερών. Τα μεγάλα τανκς τώρα τείνουν στο 30,000 και με τις πρόσφατες αλλαγές και την προσθήκη των Q4 προπονητηρίων, θα δούμε λίαν συντόμως δυσθεώρατες δυνάμεις.



Είναι λοιπόν ξεκάθαρο ότι ο πρωτοεισερχόμενος παίκτης θα έχει μπροστά του, όχι παλιούς παίκτες με μεγάλη δύναμη αλλά μεγαθήρια που για να τα προσεγγίσει θα πρέπει να τα χώσει πάρα πολύ γερά, και πάλι με αβέβαια και μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Ακόμα και αν παραβλέψουμε παντελώς το ηθικό αλλά και το πρακτικό πρόβλημα του να σκορπάς λεφτά σε ένα τέτοιο παιχνίδι, το ζήτημα παραμένει ότι ο νέος παίκτης πολύ σπάνια θα μπορεί να εδραιωθεί ανάμεσα στους παλιούς παίκτες, ενώ παράλληλα η τάξη των τανκς θα γίνει όλο και πιο απρόσιτη λόγω του χάσματος. Σε ένα χρόνο ο νεοεισερχόμενος παίκτης θα αντικρύζει μεγέθη των 50,000 ή 60,000 δύναμης και πιθανότατα θα θεωρεί μάταιη κάθε προσπάθεια να εξελιχθεί.



Οι αλλαγές στα divisions εξισορρόπησαν μεν κάπως τα πράγματα και ενδεχομένως να δούμε περαιτέρω διαβαθμίσεις στις μεραρχίες, ώστε το παιχνίδι να παίζεται σε παράλληλα επίπεδα. Εντούτοις και πάλι θα είναι πολύ δύσκολο η κατώτατη μεραρχία να έχει ουσιαστικό λόγο σε μια μάχη. Και σίγουρα ένας νέος παίκτης θα είναι εντελώς απαξιωμένος πολιτικά και κοινωνικά.

Τείνουμε λοιπόν σε ένα παιχνίδι που δύσκολα θα ανανεώνεται και ακόμη πιο δύσκολα θα μπορέσει να βγει από την γραμμική του μοίρα. Σε ένα χρόνο είναι πιθανόν ότι το ερέπ θα καταστεί ένα πεδίο αντιπαράθεσης τανκς που ελάχιστα θα ενδιαφέρει τον μέσο αλλά κυρίως τον νέο παίκτη, αφού θα βλέπει μια εκατοσταριά άτομα να καθορίζουν όλο το παιχνίδι.



Στο φως αυτής της ματαιότητας ίσως και τα τανκς μελαγχολικά κλείσουν τον υπολογιστή και βγουν για καφέ, αφήνοντας για πάντα τον απατηλό κόσμο του ερέπ....