Πόλεμος και ηθική στο eRepublik

Day 784, 12:00 • Published in Greece Greece • by Barflys

Ένας φίλος από το e-republik μου έστειλε ένα προσωπικό μήνυμα αναφέροντας κάποιο σχόλιο μου και θέτοντας κάποιες ενδιαφέρουσες ερωτήσεις. Ξεκίνησα να του στείλω μια γρήγορη απάντηση, αλλά έγινε κάτι διαφορετικό (και πολύ μεγαλύτερο σε μήκος, και πάλι προσοχή μεγάλο άρθρο) που πιστεύω αφορά μια γενικότερη κουβέντα που γίνεται στον εικονικό μας κόσμο, όσον αφορά την σύνδεση της με την πραγματική ζωή. Έτσι αποφάσισα να καταθέσω την e-άποψη μου με αυτό το άρθρο. Για την ουσία του άρθρου το όνομα του φίλου δεν έχει σημασία, όμως τον ευχαριστώ θερμά για την έμπνευση (ξέρεις ποιος είσαι : ) ).

Το μήνυμα που έλαβα

Αναφερόταν στο εξής κομμάτι από ένα σχόλιο μου, είπα : «Δηλαδή η εκλεγμένη δημοκρατικά κυβέρνηση της eΕλλάδος, συνεπώς η πλειοψηφία των Ελλήνων αποφασίζει να κάνει κάτι. Αλλά εσύ μας λες ότι αν δεν συμφωνείς προσωπικά, τότε θα κάνεις ότι γουστάρεις. Χμμμ όχι πολύ σεβασμός στην δημοκρατία μου λέει αυτό. Τελικά με τους ακροδεξιούς βλέπω έχετε και κοινά σημεία....»

Το μήνυμα που έλαβα ήταν σε greeklish αλλά για να διαβάζεται καλύτερα το έγραψα κανονικά.

«Δηλαδή αν γεννιόσουν στην ναζιστική Γερμανία θα έσφαζες στο Δίστομο. Αν γεννιόσουνα στην Αμερική θα βομβάρδιζες την Σερβία … ηθική; Αξίες; ….»

Σε αυτό το μήκος κύματος.

Και αυτό με έβαλε σε σκέψεις σε πολλά επίπεδα.

Αν λοιπόν γεννιόμουνα και ήμουν ενήλικος στην ναζιστική Γερμανία το πιο πιθανό ήταν να ήμουν στον Γερμανικό Στρατό και στο ναζιστικό κόμμα. Πολύ δημοφιλή και τα δύο την περίοδο εκείνη.
Αν θα έσφαζα στο Δίστομο θα ήταν θέμα προσωπικών αρχών και συγκυριών. Γενικά όμως το σύστημα αξιών μου θα ήταν διαφορετικό έτσι και αλλιώς. Διαφορετική εποχή, διαφορετικές συνθήκες. Επιπλέον σε έναν πόλεμο πολλά κακά γίνονται, οι άνθρωποι αλλάζουν, σκληραίνουν. Άμαχοι και μαχητές όλοι υποφέρουν και η ανθρώπινη φύση είναι σε πτώση. Νεκροί, τραυματίες, ξεριζωμένοι... καταστροφή. Συμφωνώ με τον φίλο όπως ίσως και η πλειοψηφία των παικτών.

Από την άλλη πλευρά, ο σφαγέας/εγκληματίας του ενός, είναι ο ήρωας του άλλου. Ο τρομοκράτης του ενός, μαχητής αντίστασης για τον άλλο. Είναι θέμα οπτικής γωνίας.

Απλά ελπίζω να μην βρεθώ ποτέ στην ζωή μου στο δίλημμα αν θα πρέπει να αφαιρέσω μια ανθρώπινη ζωή ή όχι.

Όμως πιστεύω (είμαι σίγουρος για την ακρίβεια) ότι βρίσκομαι σε ένα παιχνίδι. Καμία ζωή δεν χάνεται, καμία καταστροφή δεν γίνεται. Παίζουμε, ….όπως τάβλι .. κάνουμε καζούρα στους απέναντι, μας κάνουν πίσω και τα λοιπά. Έχετε παίξει ποτέ άλλο πολεμικό παιχνίδι? Εγώ έχω παίξει πολλά (στρατηγικής, αλλά και FPS), θα έπρεπε τώρα να είμαι εγκληματίας πολέμου, τελείως ανήθικος και μέγας σφαγέας, ειδικά στο ROME TOTAL WAR, έσφαξα πολύ κόσμο.

Στην πραγματική ζωή μου είναι τελείως αντίθετος με κάθε μορφή βίας και πολέμου.

Θέμα ηθικής λοιπόν δεν τίθεται. Ούτε θέμα αξιών.
Τίθεται όμως θέμα αξιών όμως, όταν σαν ομάδα που είμαστε, εναντίων άλλων e-ομάδων, και αποφασίζουμε σε μια στρατηγική κάποιοι να βάζουν αυτογκόλ (κάτι μου θυμίζει αυτό, ένα άσημο άρθρο ενός άσημου 😉 ). Άλλα κάποια πράγματα, αν και προφανή, μάλλον πρέπει να επαναλαμβάνονται.

Θα κάνω μια γενίκευση με ποδοσφαιρική αναλογία ώστε το επιχείρημα μου να είναι και κατανοητό, αλλά και ευχάριστο, και τα μηνύματα έχουν πολλούς αποδέκτες. Φανταστείτε λοιπόν μια ποδοσφαιρική ομάδα, ας πούμε τον ΠΑΟ, όπου ενώ παίζει εναντίων του Ολυμπιακού στο Καραϊσκάκη, κάποιοι παίκτες του δεν θέλουν να επιτεθούν και να βάλουν γκολ. Μόνο εντός έδρας κάνουν επίθεση και εκτός έδρας μόνο άμυνα, αυτό γουστάρουν. Στην ίδια ομάδα κάποιοι άλλοι δεν θέλουν προπονήσεις μόνο αγώνες και ιδιαίτερα με τον Ολυμπιακό, που μισούν. Κάποιοι που δεν τους αρέσει ο αρχηγός και κάποιοι που δεν τους αρέσει ο προπονητής. Ο Προπονητής κάνει ότι γουστάρει, ο αρχηγός θέλει να γίνει προπονητής, και ο κόσμος τους κράζει όλους. Πιστεύετε ότι αυτή η ομάδα έχει μέλλον ? (ευτυχώς ο πραγματικός ΠΑΟ πάει πολύ καλύτερα για την ώρα)

Εμείς όμως εδώ δεν έχουμε χάσει μόνο την μπάλα, αλλά και μερικές φορές και το γήπεδο.

Πρέπει κάποια στιγμή να το δούμε το θέμα στην πραγματική του διάσταση. Ούτε θέματα αξιών διακινδυνεύονται , ούτε ηθικής, ούτε εθνικά συμφέροντα, όσον αφορά τα τεκταινόμενα του παιχνιδιού (πόλεμος, PTOs, Trade etc). Μόνο με την συμπεριφορά μας προς τους συμπαίχτες μας και την ομάδα μας, διακινδυνεύουμε τις αξίες και την ηθική. Τα ομαδικά παιχνίδια έτσι είναι. Μπορεί να μην τους γουστάρουμε όλους, αλλά αν θέλουμε να κερδίσουμε πρέπει να συνεργαστούμε. Όχι απαραίτητα να συμφωνήσουμε, αλλά να συνεργαστούμε.

Η δημοκρατία είναι το πολίτευμα που μας δίνει το παιχνίδι, και με αυτήν πρέπει να προχωρήσουμε. Ας προσπαθήσει ο καθένας να κάνει το καλύτερο που μπορεί για την ομάδα. Γιατί όπως έχω ξαναπεί όλοι κρίνονται από τις πράξεις τους.

Και όπως είπε και ο Geokos στο πολυβραβευμένο (πολλά votes) άρθρο του, όχι άλλα αυτογκόλ.!!