Join the new world

Η προσέγγιση είναι κάπως μαθηματική και θα προσπαθήσω να εξηγήσω όσους δε γνωρίζουν ήδη κάποια βασικά πράγματα.

Μια μικρή εισαγωγή:

Τι είναι το έργο (για όσους ασχολούνται με βάρη);
Είναι η ενέργεια που διοχετεύεται, από την εφαρμογή της δύναμης μας, πάνω στη μπάρα ώστε να μετατοπιστεί.

Σε τι μετράται το έργο;
Σε joules, που βλέπω τα joules; Σε μια παρένθεση δίπλα στις θερμίδες, σε ετικέτες τροφίμων και site με nutrition facts, στη μορφή kJ (KiloJoules).

Παρακάτω είναι μια διατροφική επεξήγηση των joules που δεν έχει άμεση σχέση με το θέμα:

Δηλαδή αν παράγω έργο 4200 kJ θα κάψω το πιτόγυρο που έφαγα πριν;
Όχι. Ο μυς που θέλω να γυμνάσω θα καταστραφεί ανάλογα με τα joules, ώστε να παράγει το έργο για να μετακινηθεί η μπάρα. Το σουβλάκι θα βοηθήσει να φτιαχτεί ξανά, όσο μπορεί. Αν η τροφή που έφαγα μου παρέχει κακής ποιότητας joules, δε θα συντελέσουν στο να αναρρώσει ο μυς στον ίδιο βαθμό που θα συντελούσαν ποιοτικότερα, άρα ένα μέρος του θα γίνει λίπος (αν υποθέσουμε ότι ο μόνος λόγος που χρειάζεσαι τις θερμίδες, είναι για να θρέψεις τον μυ).

Άρα να φάω μόνο μετά την προπόνηση;
Όχι. Αν προπονούμαι με υψηλή ένταση, με άδειο στομάχι, είναι πολύ πιθανόν να έχω τάσεις για εμετό. Επίσης η πέψη, η ζύμωση και η διοχέτευση των μακροσυστατικών (των παράγωγων τους δηλαδή) στο αίμα είναι μια διαδικασία που παίρνει ώρα, το γεύμα που θα φας πριν την προπόνηση, κατά πάσα πιθανότητα, θα βοηθήσει στην αποκατάσταση μετά. Μπακαλίστικα μπορώ να το καταλάβω και από την αιμάτωση στη μυική ομάδα που γυμνάζω, αυτό δε σημαίνει αυξημένη δύναμη εκείνη τη στιγμή, σημαίνει ότι το αίμα έχει μαζευτεί εκεί και θρέφει τον μυ. Βέβαια δε θα είμαστε πρησμένοι για πάντα, αυτό δε σημαίνει ότι δε θα θρέφεται ο μυς.


Στο θέμα μας:

Έστω άσκηση με πίεση μπάρας.
f δύναμη που ασκούμε, a επιτάχυνση της μπάρας, m συνολική μάζα των κιλών που θα μετακινήσουμε, x μετατόπιση της μπάρας, w το έργο μας.
Θα υποθέσουμε ότι θα μετακινήσουμε 1 κιλό (m=1) για 1 μέτρο (x=1) για λόγους ευκολίας. Θα θέσουμε θετική φορά προς τα πάνω, επομένως αρνητική προς τα κάτω.

Θετική κίνηση:
w=fx με x=1 άρα
w=f
f=ma με m=1 άρα
f=a
w=a
Άρα το έργο που παράγουμε είναι ανάλογο της επιτάχυνσης της μπάρας προς τα επάνω. Άρα όσο πιο γρήγορα την πάμε πάνω, τόσο μεγαλύτερο έργο παράγουμε.

Αρνητική κίνηση:
w=fx με x=-1 (η μπάρα κατεβαίνει και έχουμε θέση τη θετική φορά προς τα πάνω γι? αυτό είναι αρνητικό)
άρα w=-f
f=ma με m=1
f=a με w=-f άρα
w=-a

Άρα το έργο είναι αντιστρόφως ανάλογο της επιτάχυνσης της μπάρας προς τα κάτω (αν πέφτει με επιτάχυνση a1=5 m/s/s τότε το έργο w1=-5 joules, αν πέφτει με επιτάχυνση a2=2m/s/s τότε το έργο w2=-2 joules, -2>-5). Δηλαδή εδώ, με τη δύναμη μας, επιβραδύνουμε την επιτάχυνση (ναι μεν πέφτει, αλλά πέφτει πιο αργά απ? ότι αν την αφήναμε να πέσει κάτω μόνη της) που προκαλείται από το βάρος της μπάρας.

Εν κατακλείδι, αν δύο άτομα, σηκώνουν ίδια κιλά, με ίδια τεχνική, για την ίδια απόσταση, ενεργοποιώντας ίδιους μύες και τένοντες, για ίσες επαναλήψεις και ο ένας κάνει 1 δευτερόλεπτο θετική και 1 αρνητική, και ο άλλος 1 δευτερόλεπτο και 2, αντίστοιχα, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι ο δεύτερος παράγει μεγαλύτερο έργο (περισσότερα joules).


Έτσι όπως βλέπω τον τύπο του έργου, μου φαίνεται πολύ καλύτερο να κάνω σετ των 20 επαναλήψεων. Γιατί μου λένε για 8;
Στον τύπου του έργου, πράγματι αυτό φαίνεται, αλλά ξεγελά, καθώς όσο αυξάνουμε των χρόνο που ασκούμε δύναμη, μεγαλώνει και ο συνολικός χρόνος που ασκείται επιτάχυνση από εμάς στη μπάρα, κάτι που την κάνει να μειώνεται γεωμετρικά (a=m/s/s). Αν κάποιος θέλει να επεκταθώ μπορεί να μου το ζητήσει.

Τελικά αν κάνω εκρηκτικές θετικές και αργές αρνητικές θα κάνω σίγουρα καλύτερη δουλειά;
Όχι. Το καλύτερο που έχω να κάνω είναι να νιώσω τους μύες που θέλω να χτυπήσω, να δουλεύουν. Το να κυνηγάω μετά μανίας των χρονισμό των επαναλήψεων, είναι πιθανότερο να με οδηγήσει σε λάθη τεχνικής αλλά και στο να ενεργοποιήσω μύες που δε θα έπρεπε να ενεργοποιούνται κατά την άσκηση. Αν μπορώ να κάνω όλα τα παραπάνω ταυτόχρονα σωστά καλώς, αλλά θα μου πάρει πολλά χρόνια να το μάθω. Το καλύτερο που μπορώ να κάνω είναι να βρω μια ισορροπία μεταξύ αυτών, και ο ευκολότερος, αν όχι μοναδικός, τρόπος, είναι να μπορώ να κατανοήσω πως ενεργοποιούνται οι μύες μου.