ΕΡΠΗΤΑΣ ΦΩΣΤΗΡΑΣ 💡

Day 5,781, 07:43 • Published in Greece Greece • by Makrugiannis



Το άρθρο αφορά αποκλειστικά και μόνο το παιχνίδι erepublik και τους λογαριασμούς-χαρακτήρες του.
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και γεγονότα της πραγματικής ζωής είναι τελείως συμπτωματική❗️



Ο γηραιός πια μέγας επιστήμων,σύρθηκε με κόπο μέχρι την καρέκλα τού γραφείου του.
Κάθησε ακίνητος,σαν ερπετό που δεν μπορεί να κινηθεί μέχρι να ανεβάσει τη θερμοκρασία του σώματός του,κοιτάζοντας ανέκφραστος τον τοίχο ακριβώς απέναντι, που τον διακοσμούσαν δεκάδες κορνιζαρισμένα πτυχία και βραβεία.Οι κόποι μιας ζωής!

Του ήρθε στο μυαλό μια εικόνα,η μέρα της αποφοιτήσεως,νέος με περήφανη κορμοστασιά,όμορφος μέσα στην τήβεννο και με όλο το μέλλον μπροστά του.
Ιδεαλιστής,αιθεροβάμων,
ουτοπιστής!
Πόσο αφελής ήταν!

Όταν μπήκε στο επάγγελμα,ο ουτοπισμός άρχισε μέρα με τη μέρα να χάνει έδαφος και να δίνει τη θέση του στον ρεαλισμό.
Κάθε επαγγελματική του επιτυχία ήταν ένα ακόμα σκαλοπάτι που τον κατέβαζε από τα σύννεφα προς τη γη.(Σύντομα θα διαπίστωνε πως μπορεί κανείς να φτάσει και κάτω από τη γη)
Έχτιζε καριέρα γκρεμίζοντας ιδέες.
Μέσα στην παραζάλη της επιτυχίας,της δόξας,δεν κατάλαβε καλά καλά πότε ο ρεαλισμός έδωσε τη θέση του
στον κυνισμό.

Εθισμένος στην επαγγελματική ανέλιξη,υπακούοντας στην εσωτερική του ανάγκη για αναγνώριση και αποδοχή από την επιστημονική κοινότητα,έκανε τα πάντα για τα πετύχει τους στόχους του.
Προτεραιότητα ήταν πια η καταξίωση,όχι το λειτούργημα
Το λειτούργημα ήταν απλά το μέσον για να φτάσει στον σκοπό.
Έτσι λειτουργεί το σύστημα.
Είδε συναδέλφους να περιθωριοποιούνται,να λοιδορούνται,να καταστρέφονται καριέρες για μια χαζό ιδέα,για ψευτοδιλήμματα,για καθαρές συνειδήσεις.
Τι ανόητοι Θεέ μου!
Τώρα που το ανέφερε,είχε χάσει κάθε πίστη στο Θεό…
Υπήρξαν φορές που άνθρωποι που βρίσκονταν στο χείλος του γκρεμού,ευρισκόμενοι στην απόλυτη ανάγκη,άνθρωποι χωρίς ελπίδα,τον αντιμετώπισαν σαν “Θεό”
Κι αυτός πραγματικά έκανε πολλές φορές το “θαύμα” του!

Καταξιωμένος πια με μια αμύθητη περιουσία,που απέκτησε όχι πάντα με τον σταυρό στο χέρι,στο απόγειο της καριέρας του,του ζητήθηκε από κάποιους σκοτεινούς κύκλους (που τον είχαν πια στο χέρι),κάποιες περίεργες εξυπηρετήσεις,που μόνον αυτός μπορούσε να τους κάνει λόγω της αναγνωρισιμότητάς του και του κύρους του.
Το έκανε…
Και το ξανά έκανε όσες φορές του ζητήθηκε…

Έχοντας πια φτάσει στη δύση της καριέρας του αλλά και της ζωής του,γέρος,άσχημος και καθόλου περήφανος (το πρόδιδε άλλωστε και η στάση του σώματός του),καμπουριασμένος από το μακρύ ένοχο παρελθόν που κουβαλούσε στις πλάτες του,έκανε να σηκωθεί από την καρέκλα μα σωριάστηκε.
Άρχισε να σέρνεται,για να φτάσει στο στόχο του,τον πολυτελή απόπατό του.
Ένα ερπετοειδές χαμόγελο σχηματίστηκε όταν επιτέλους κατάφερε κι έφτασε στον στόχο του,πάντα τα κατάφερνε,πάντα έρποντας!
Το όνομα του θα γραφόταν στην συμβατική ιστορία!
Έρπητας Φωστήρας!