Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

Day 4,870, 08:42 • Published in Greece USA • by BaKaRaS








Τ Ο Μ Α Τ Ω Μ Ε Ν Ο Σ Α Λ Ι

του Αλεξάντρ Σεργκέγεβιτς Πούσκιν









Μες το αίμα βαμμένο, βλέπω τούτο το σάλι
όπου είχε σκεπάσει, το ξανθό της κεφάλι.
Και γεννά τόση πίκρα, στην ψυχή μου τη μαύρη,
που ποτέ ησυχία και γαλήνη δε θα βρει.
Όταν ήμουνα νέος, όταν μ’ έτρεφε η ελπίδα,
σαν τρελός αγαπούσα, μια ξανθιά Ελληνίδα.
Όπου είχε η ματιά της, τη ματιά μου μαγέψει
και τους πόθους μου αρπάξει και τα μάτια μου κλέψει.
Με παλιούς μου συντρόφους, ένα βράδυ γλεντούσα
και να σβήσω στο γλέντι, κρυφό πόνο ζητούσα.
Όταν κάποιος Εβραίος, πονηρά με κοιτάει
και μου λέει σιγά, «η ξανθιά σ’ απατάει».
Του μετράω φλουριά, που θολώνουν το μάτι
καβαλάω ευθύς, το γοργό μου το άτι.
Και στο σπίτι της τρέχω, στη φτωχή κάμαρά της
όπου είχα περάσει, γλυκές νύχτες κοντά της.
σπάω την πόρτα…
… και μες την κάμαρα μπαίνω
και στου λύχνου το φως, που σιγά τρεμοσβούσε,
η ξανθιά Ελληνίδα, έναν άλλο φιλούσε.
Την αρπάζω ευθύς, με τ’ ανδρείο μου χέρι
Και το φίλημα κόβει, το χρυσό μου μαχαίρι.
Η ξανθιά Ελληνίδα, με ντροπή χλωμιασμένη
εις το πάτωμα κάτω, εκυλίστη σφαγμένη.
Και από τότε, καμιανής γυναικός δεν εμίλησα
ούτε τ’ όμορφα χείλη αλληνής δεν εφίλησα.
Όσο θε να βλέπω, μες το αίμα βαμμένο ετούτο το σάλι
όπου είχε σκεπάσει, το ξανθό της κεφάλι.