آینده کشور و کشورداری

Day 3,870, 10:56 • Published in Iran Iran • by Albus


سلام خدمت همه نوگل های تازه شکفته و پیر پاتال های بازی و همه بازیکنان فی ما بین


امیدوارم خوب باشید و از بازی رها شده ارپابلیک نهایت لذت رو ببرید

فکر کنم ادمین کلا قهر کرده رفته


این موضوع اگه نگم از اول ولی حداقل چندین ساله که تو ذهنمه و همیشه میخواستم با شما درمیون بذارم

ولی خوب همیشه تردید داشتم که اصلا موضوع مقاله هست یا کامنت یا یه سری شات؟ ولی واقعا الان اهمیتش بیشتر از قبل شده و به نظرم میشه آرتیکلش کرد


یه جورایی برای خود من هم نوستالژی هست ، چون اولین مقاله های عوام نیوز که سر و صدای زیادی هم کردن تقریبا در مورد همین موضوع بود ، منتها مخاطبش برعکس بود

میخوام در مورد مهره های آینده برای کشورداری باهاتون یه کوچولو صحبت کنم

زیاد رو منبر نمیمونم :دی

زمانی بود که تو این بازی کم جمعیت ترین کشورها حداقل چندین هزار نفر شهروند داشتن و معمولا امور کشورداری دست آدم های با تجربه و شناخته شده هر کشور بود و کمتر به تازه تر ها و حتی پلیرهای با سابقه نرمال اعتماد میشد

طبق طبیعت بازی همیشه حداقل دو گروه توی هر کشوری وجود داشت که باهم رقیب و یا حتی دشمن بودن ولی به دلیل کثرت بازیکن و تعداد بالای اعضای هر گروه ، هرکدوم که قدرت رو دستشون میگرفتن میتونستن حداقل 10 نفر دولتی با کفایت و مناسب اداره کشور بیرون بدن و هر قدر هم که تو سر و کله همدیگه میزدن باز حداقل کارهای اساسی کشور زمین نمیموند

همون دوره ای که بود این افراد رو نقد میکردیم شدیدا و خود من توی ایران یکی از بزرگترین منتقدهای این شیوه بودم که از مهره های جدید استفاده نمیشه و برای آینده فکری نمیکنیم و چرخش علم کشورداری توی ارپابلیک تقریبا انحصاری شده اونم وقتی که صدها نفر مشتاق ورود به دولت ها و حتی در سطح معاون معاون وزرا هستن

اگه اون روز مخاطبمون با تجربه ترها بود ، امروز متاسفانه باید مخاطبمون پلیرهای جدیدتر و تازه تر به نسبت قدیمی ها باشه

این رو قبول دارم که مدت مدیدی هست اتحادها و کشورهای دنیا به اشباع نظامی رسیدن و دیگه اون حرکت های نظامی خفن قدیمی رو نداریم و قبول دارم که ادمین بازی رو رها کرده و با آخرین آپدیت های مزخرفش که باعث پیدا شدن این پدیده شوم و عطش مسموم کشورها به جنگ تمرینی شد تقریبا همه هیجان رو توی دنیا کشته و جز معدود جنگ های هر از یکبار تمام فان رو نابود کرده

جنگ های تمرینی مرز تعصب اتحادی و سایدی رو از بین بردن ، اگر روزی یه کشور فقط به خاطر مذاکره با یکی از کشورهای ساید مقابل از بین دوستانش اخراج میشد ، امروز همه به راحتی با دشمنشون جنگ تمرینی راه میندازن و حتی به خاطر جنگ تمرینی علنا به متحدینشون هم خیانت میکنن

ولی با وجود همه اینها هنوز یک نقطه امید برای این بازی و مخصوصا ایران باقی مونده
نقطه ای که "شاید" بعد از اون این سیر نزولی رو به مرگ بازی تغییر کنه و دوباره "شاید" هیجان و رقابت به بازی برگرده

اون نقطه عطفی که بهش امیدواریم ، عرضه گسترده نسخه بدون باگ اپلیکیشن بازی موبایل ارپابلیک هست

و اینکه چرا برای ایران امیدوارتریم ، چون به خاطر اتفاقات اخیر تقریبا فیلترشکن همه گیر شده و اون سختی ذهنی قبلی که همه برای استفاده ازش داشتن دیگه وجود نداره

این هم فقط یه امید هست مثل امیدهای دیگه ، ولی به نظر میرسه که بعد از سالها شاید واقعا فرصتی پیش بیاد تا ما دوباره تازه واردهای زیادی رو بین خودمون ببینیم

نمیدونم این اتفاق قراره 3 ماه دیگه بیوفته یا 1 سال دیگه ، ولی ماه پیش دیدیم که ادمین ها بالاخره نسخه موبایلی بازی رو بیرون دادن و بعید هست که نیمه کاره رهاش کنن ، حداقل به خاطر هزینه ای که براش کردن

اگر ان شاالله این اتفاق بیوفته ، ما همچنان یک کمبود بزرگ داریم

جدیدترین بازیکنان ما تقریبا الان 2-3 سالشون هست توی بازی و البته بازیکنان قدیمی تری که هیچوقت به کار دولتی وارد نشدن


ایران توی چندسال اخیر روند صعودی خوبی داشته از نظر بین المللی و خزانه و همه بازیکنان کشور برای این مهم زحمت زیادی کشیدن ، کادر مدیریتی واقعا خوب و شناخته شده ای هم داشتیم

ولی لطفا این رو در نظر بگیرید که خیلی از این افراد دیگه انگیزه های یه فرد تازه رو ندارن

یکی مثل من که حداقل 10 ساله اینجاست و توی سطوح مختلف فعالیت کرده دیگه خیلی سخت اتفاقی میتونه به هیجان و انگیزه آتشین وادارش کنه ، چیزی که یک تازه وارد حتی میتونه برای ساده ترین چیزها توی خودش القا کنه

مهره های ما هرقدر هم که خوب باشن اما به جز گذشته و حال ، ظرف زمان دیگه ای به اسم آینده هم وجود داره که نیاز به سرمایه گذاری داره

من مدت هاست که دارم با چکشم هی میکوبم تو سر همه مخصوصا دوستام که چرا مهره جدیدی نمیارین تا کشورداری رو یاد بدین و یا چرا ترکیب دولت ها مشابه همدیگه هست

اما ماه قبلی که سرکار اومدم بعد از یک و نیم سال ، دیدم واقعا بعضی از حرف ها درسته
من متوجه نمیشم چرا بچه هایی که تا حالا توی دولت ها کار نکردن یا تازه تر هستن حداقل قسمتی از اون عطش قدیمی رو برای ورود به کارهای دولتی ندارن

بالاتر گفتم قبول دارم جو بازی کلا به این سمت رفته ، ولی واقعا چرا باید "هیچکسی" حاضر نباشه انگیزه نشون بده برای یاد گرفتن و وارد شدن تو کارهای دولتی؟


همیشه وقتی مسئولیتی داشتم ، چه به عنوان رییس جمهور و چه وزیر خارجه ، همیشه سعی کردم بازیکنان جدیدی رو بکشم توی کار ،هر دوره متفاوت تر از دوره قبلیش آدم های جدیدتر و با سلایق متفاوت تر رو آوردم توی کار

یا فردی مثل امیر قربانی که همیشه دغدغه مشابهی داشته و تعداد زیادی از پلیرهای فعلی خوبمون توی کشورداری قبلا شاگردی کردن زیر دستش

ولی حتی ما هم این چند وقته وقتی حرف میزنیم باهم در این مورد واقعا به قحطی خوردیم! قبلا میگفتن چرا کسی حاضر نیست یاد بده

الان من میپرسم چرا کسی حاضر نیست بیاد و یاد بگیره؟

این خود کم بینی چه مرضی هست که بین ما افتاده؟

و من به جز انتقاد به خود شما ، انتقادات دیگه ای هم دارم که صریحا بیان می کنم

یه عدتون که از من بدتون میاد ، بقیتون هم که از من بدشون نمیاد سر همین انتقادهام به خودی ها حداقل از من خوشتون نمیاد :دی

ولی اینبار لطفا بدون قضاوت بخونید

یه قسمتی از انتقاد رو به احزاب وارد میدونم و دوس دارم خیلی رک و مستقیم به همه بازیکنانمون بگم که توی بازی امروز ، شما برای وارد شدن به مجلس یا کاندیدای سی پی شدن نیازی به احزاب ندارید ، احزاب به شما نیاز دارند

امروز چه در ساید دلپی که دنبال مهره جدید میگرده تا مثل قدیم دوباره با قدرت وارد عرصه دولت داری بشه و چه در ساید مقابل که بعد از یک دوره دولت داری (در اکثر ماه ها) مهره هاش خسته شدند و دنبال بازیکنان جدید میگردن تا کارهارو بهشون بسپارن ، نیاز به شما بیشتر از نیاز شما به حزب هاست

امروز شما اگه فقط کوچیکترین کیفیت و قابلیتی از خودتون نشون بدین ، روسای احزاب و کادر مدیریتیشون برای شما سر و دست میشکنن ، برای اینکه شمارو بفرستن توی مجلس و یا حتی برای ریاست جمهوری و وزارت کاندیدا کنند حتی التماستون میکنند

این یک واقعیته که در خیلی از مواقع به شما گفته نمیشه ، چون اگر شما همچنان فکر کنید که به احزاب برای مجلس رفتن یا موارد دیگه نیاز دارید ، مجبور به اطاعت از سیاست ها و نظرات همون حزب هم هستید

و کی از این خوشش نمیاد؟

اما واقعیت دقیقا برعکس این هست و من با همه اندک آبرویی که تو این سال ها جمع کردم زیر این حرفم رو امضا می کنم

قسمتی از انتقاد من وارد به واررومی هست که خودم هم عضوش هستم

تو چند ماه اخیر شاهد بودم که بچه ها سعی کردن تا بازیکنان جدیدی از همه سایدها بکشن توی دولت ها و وزارت خونه ها تا بهشون آموزش داده بشه

ولی دیر کردیم ، خیلی هم دیر کردیم

وقتی در مقابل تهاجم ترک ها و متحدینشون به کشور وار روم تشکیل شد ، به صراحت هشدار دادم که در کنار همه مزیت هاش ، یکی از عواقبش اگر مواظب نباشیم این خواهد بود که به خاطر کیفیت بازیکنان توی اون ، کسی بعد از اون دیگه احساس نیاز نمیکنه تا پیش بیاد و اگر هم بکنه جرئت این کار رو نخواهد داشت

شاید امروز به خاطر اتفاقات چندماه اخیر فکر کنید که این افراد فقط مهره های یک ساید هستند ، ولی این اشتباهه

در اون مقطع زمانی وقتی با هجوم همه جانبه به کشور مواجه شدیم ، همه جناح ها و احزاب و ساید ها ، بهترین های خودشون رو ارائه دادند و کسانی که تا قبل از اون چشم دیدن همدیگه رو نداشتند ، دورهم جمع شدند تا قدرتشون رو روی هم بذارن و از کشور دفاع کنند

شاید الان که باهم رفیق شدن نخوان من به گذشته نقب بزنم پس در مورد خودم مثال میزنم ، تا قبل از اون حتی ایده کار کردن من و مجید و محمد اینفورمر باهم خنده دار بود و اگر جایی میگفتین در بهترین حالت شمارو دیوانه قلمداد میکردن

به هرحال به خاطر اینکه کشور بهترین هاش رو در زمان سختی و جنگ رو کرد ، شاهد چند سال پیشرفت های خوب و فوق العاده برای کشور بودیم

اما همونطوری که انتظار میرفت ، به خاطر کار کردن با همدیگه ، کم کم اختلافات قدیمی فراموش شدند و بچه های وار روم تبدیل به دوستان خوب و همکاران نزدیک شدند

یکدستی و هماهنگی به وجود اومد اما همه چیزهای خوب عواقبی هم دارند

به دلایلی که گفتم رقابت داخلی از بین رفت چون همه سایدها کنار هم جمع شده بودند و با وجود اینکه زمان درگیری ها همه از این رقابت مینالیم ، ولی مولفه بزرگی برای ادامه حیات کشور هست

بچه های وارروم باید با درک این موضوع توی این سالها حتی شده به زور!! مهره های جدیدی رو میکشیدن داخل و تجربه ها و چیزهایی که بلد بودن رو انتقال میدادن

شاید الان بگن کسی نبود و نمیشد ، ولی مثال مخالف همین چندماه نشون داد که اگر درست نگاه کنیم و کمی تلاش ، حتما میشد ، شاید سخت تر از روزهای قدیمی که به یاد داریم ، ولی غیرممکن نبود

مجبور هستیم که قبول کنیم کم کاری کردیم

قسمتی از انتقاد من به حزب دلپی و شخص پژمان وارد هست

هرچند میدونم دیگه به خاطر مشغله های زندگی واقعی ، دو نفر دیگه دارن کارهای حزب رو پیش میبرن و خودش زیاد درگیر نیست ولی این انتقاد به گذشته هم میرسه

به دلیل اختلافات داخلی که چند سال گذشته توی دلپی به وجود اومد ، تقریبا این حزب همه مهره های قابل در کشورداری خودش رو از دست داد و دونه به دونه از بازی رفتند

دلپی تقریبا تبدیل به تنها حزبی شد که توی وارروم و جمع بچه هایی که جمع شده بودند دیگه نماینده ای نداشت و برای همین سینرژی و سمپاتی خودش رو به این جمع از دست داد

این رو درک میکنم که به هرحال همه احزاب علاقه دارند تا در دولت ها و مجلس ها نماینده داشته باشند حتی اگر کنترلش رو هم نداشته باشند که هدف همشون هست

اصلا ماهیت وجودی حزب برای این هست تا رقابت کنه و موقعیت های دولتی و رسمی بگیره

اما عجله کردن دلپی و شخص پژمان برای این کار و جلو روندن دولت های ناآماده و کم تجربه بعد از رفتن بازیکنان اصلیشون و اتفاقاتی که بعد از اون افتاد ، باعث ایجاد یک ترس در باقی افراد شد که قید احیای رقابت رو بزنن و از ترس به هدر رفتن چیزهایی که در این سالها به ایران اضافه شده بود و زحماتی که کشیده شده بود ، کلا چشمشون رو به روی مهره های تنها حزبی که انگیزه مخالفت و رقابت باهاشون رو داشت ببندن

تحت فشار گذاشتن و توهین به بچه هایی از خودشون که توی دولت ها رفتن تا چیزی یاد بگیرن به بهونه ساید مخالف بودن دولت هم یه اقدام ناپسند دیگه بود که در حیطه این موضوع بهش انتقاد وارده

به نظر من همه این مولفه ها که مقصرش همه ما بدون استثنا هستیم ، انگیزه فعالیت دولتی رو برای بازیکنان دیگه کمتر کرده

ولی همچنان سطح بی خیالی و عافیت طلبی که به چشم دیدم رو توضیح نمیده

دوستان من ، انتقاد کردن و اپوزوسیون بودن خیلی راحت و ساده هست
چه اینکه من بشینم توی دولت فریبرز منتقد باشم و چه اینکه فریبرز توی دولت من انتقاد کنه

این ساده هست و آسون و لذت بخش

ولی به هرحال وقتی به همدیگه انتقاد داریم ، وارد میشیم و میخوایم که عملا نشون بدیم روشی که درست میدونیم رو و پا پیش میذاریم

شماهایی که تا الان توی دولت ها فعالیتی نداشتین چرا این احساس رو در خودتون ندارین؟ چرا فکر میکنین که نمیتونین از عهدش بربیاین؟

نمیگم همین فردا کاندیدای ریاست جمهوری بشید :دی ، هر فرد بی تجربه ای که کاندیدا بشه اول خودم جلوش وایمیستم رای نیاره

ولی چرا خودتون رو اصلا شده به زور وارد دولت ها نمیکنین؟ هیچ دولتی جرئت و جسارت این رو نداره که به بازیکنی که علنا میخواد وارد بشه و یاد بگیره پشت کنه

هیچ دولتی

من این رو به شما قول میدم

ولی این رو درک کنید که آموزش دولت داری مثل مدرسه رفتن نیست ، دانشگاه نیست که کسی شمارو به زور ثبت نام کنه و شما هر روز برین توی کلاس و یکی بیاد و برای شما مقاله بزنه و تدریس کنه

اصولا 70 درصد کارهای کشورداری اصلا قابل بیان در مدیا نیست

مهم نیست سن ارپابلیکیتون چقدره ، اگر تا حالا به صورت جدی وارد این موضوع نشدین و در خودتون استعدادش رو میبینین ، پس مخاطب این مقاله هستین

چرا در بازی که روز به روز به خاطر تصمیمات اشتباه مدیرانش داره به مرگ نزدیک تر میشه ، سعی نمیکنید از همه لذت های اون بهره ببرید؟

شاید برای مایی که از حضیض تا اوج همه چیز رو دیدیم و تجربه کردیم دیگه لذت چندانی نداشته باشه کارهای دولتی ، چه بسا اگر اون دلایلی که گفتم نباشن ، شاید خیلی از مهره های فعلی کشور واقعا ول کنن و برن

ولی برای شمایی که تجربه نکردید ، بی اچ زدن و جنگ و جنگ تمرینی و پول اندوزی ، فقط نوک کوه یخی هست که لذت های واقعی اون در سیاست خارجی و منیج پلن ها و دولت داری تعریف شده

فعالیت نشون بدید ، فعالیت در راستای منافع کشور و واقعی ، نه فقط فعالیت صرف حزبی و تبلیغی

نشون بدین که میشه به شما اعتماد کرد و قسمتی از بار کشورداری رو به شما سپرد و اون موقع میبینین که نه تنها نیازی نیست شما التماس احزاب برای وارد شدن به کار سیاسی رو بکنید ، بلکه اونها التماس شمارو میکنند تا به عنوان مهره اونها وارد بشید و نظرات شما روی نظرات حتی سیاسی داخلی احزاب هم تاثیر میذاره

مطمئن باشید چه دلپی چه مهر چه سبز چه رستا و چه مافیا و هر حزبی که باشه ، هیچکس از آموزش دادن به شما سرباز نمیزنه
اگر شما علاقمند و مشتاق و پیگیر باشید ، هیچ شخصی توی این بازی از هر ساید و جناحی که باشه این فرصت رو از دست نمیده و از کمک به شما برای یاد گرفتن دریغ نمیکنه

اینجا کلاس هوش یا مدرسه هنر نیست ، هیچ کس اینجا بدون یاد گرفتن و تجربه اندوزی نمیتونه حرفی برای گفتن داشته باشه ، هرقدر هم که کسی مستعد باشه و استعدادش فوران
کنه ولی ماژول به شکلی هست که حتما نیاز به یاد گرفتن داره وگرنه با همه استعدادش حتما خراب خواهد کرد

شخصا اولین الفبای بین المللی بازی کردنم رو از دکتر هزاردستان یاد گرفتم که الان هم در حزبی هست که با من مشکل دارن

همیشه هم با افتخار این موضوع رو ذکر کردم و در بحبوحه شدیدترین اختلاف نظرهای سیاسی (معمولا خارجی) با ایشون ، از ذکر دینم پرهیز نکردم

یاد گرفتن هیچوقت عیب نیست ، قبول کردن کم تجربه بودن هیچوقت عیب نیست

مهم نیست اگر بازیکن 10 ساله ارپ هستید یا 1 ماهه ، خجالت نکشید و پا پیش بذارید
مجبور کنید مارو تا شمارو ببینیم و جذب کنیم ، از هر دولت و جناحی که باشیم


شاید فردا به لطف اپلیکیشن بازی تونستیم نه به شکل شعاری بلکه واقعا بیبی بوم کنیم
ولی آیا برای اون روز مهره هایی داریم که کشور رو تحویل بگیرن و با وجود زدن تو سر و کله همدیگه به خاطر حزب بازی ، مطمئن باشیم که حداقل کشور اگر روند صعودیش کند هم بشه دیگه نزولی نخواهد شد؟

به خاطر اون روز و به خاطر کشورتون که میدونم همه هرچقدر هم بهم بتازیم ولی عاشقش هستیم ، لطفا تنبلی رو کنار بذاریم و دستمون رو زیر سنگ ببریم


امروز مهمترین نیاز ایران نه بونوس هست و نه جنگ تمرینی بیشتر و نه ام پی پی بیشتر

امروز شما نیاز اصلی کشور هستید

شروع کنید



×××××××××××××××××××××××××××
شرمنده بابت انتقادات مستقیم مخاطب دار
نمیتونم عوض شم

روز 3870

شهروند ایران مجازی
×××××××××××××××××××××××××××