Εκλογικά Συστήματα.

Day 3,164, 14:17 • Published in Greece Greece • by Eleanor 82



Με κάποιο περίεργο τρόπο, βρέθηκε ξαφνικά σε συζήτηση στην Ελλάδα το θέμα της ψήφισης από την Βουλή της ενός νέου Εκλογικού Νόμου' και μάλιστα με διαδικασίες τέτοιες που να επιτρέπουν την εφαρμογή του από τις επόμενες εκλογές, δηλαδή την επιψήφισή του από τα 2/3 του όλου αριθμού των βουλευτών,
Εδώ, μια σημείωση: Στα παράξενα πολιτικά ήθη της μετά την Τουρκοκρατία Ελλάδας ΔΕΝ υπάρχει ένα πάγιο εκλογικό σύστημα, όπως δεν υπάρχει και φορολογικό ή επενδυτικό. Εκείνα που είναι πάγια, είναι όσα ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ την συντήρηση και όχι εκείνα που παροχετεύουν τη δημιουργικότητα.

Αγνά εκλογικά συστήματα, είναι μόνο δύο: Το απόλυτο πλειοψηφικό και το απόλυτο αναλογικό. Το καθένα έχει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά του, αλλά έχουν τουλάχιστον αυτό το στοιχείο: μπορούν να είναι πάγια και μη εκμεταλεύσιμα από ευκαιριακά ρεύματα. Τι είναι αυτά?

Στο απόλυτο αναλογικό σύστημα, όλη η επικράτεια είναι μια ενιαία περιφέρεια. Ο αριθμός των ψηφισάντων διαιρείται με τον αριθμό των υπό κατανομή εδρών και ανάλογα απονέμονται. Δεύτερη και τρίτη κατανομή γίνονται, πάντα με το μεγαλύτερο υπόλοιπο ψήφων για τις αδιάθετες έδρες και καθορίζουν ότι περισσεύει' χωρίς προϋποθέσεις. Υπάρχουν δύο τρόποι έκφρασης αυτού του συστήματος: Μπορούν όλοι οι υποψήφιοι να μπουν σε ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο - με σημείωση του κόμματος από το οποίο υποστηρίζονται - και να προκρίνονται ανάλογα με τον αριθμό των σημείων προτίμησης που συγκέντρωσαν ή να υπάρχουν ξεχωριστά ψηφοδέλτια των κομμάτων, με λίστα των προτεινόμενων υποψηφίων.

Στο απόλυτο πλειοψηφικό σύστημα, η χώρα διαιρείται σε έναν αριθμό μονοεδρικών περιφερειών. Κάθε κόμμα μπορεί να υποστηρίξει έναν μόνο υποψήφιο και κάθε άτομο μπορεί να προβάλλει τη δική του υποψηφιότητα. Εκλέγεται όποιο πρόσωπο συγκεντρώσει +1 ψήφο έναντι των αντιπάλων του. Σε περίπτωση ισοψηφίας, γίνεται επαναληπτική εκλογή μεταξύ των δύο ίσων.

Κάθε άλλος τρόπος είναι ύποπτος για μεθοδεύσεις που έχουν να κάνουν με τη συγκυρία - τι απαίσια λέξη - των κομμάτων που εισηγούνται τους εκλογικούς νόμους. Όλες οι δικαιολογίες για κυβερνησιμότητα ή εκφρασιμότητα, είναι μόνο αυτό: Δικαιολογίες.

Προσωπικά, υποστηρίζω το πλειοψηφικό σύστημα. Και αυτό, για έναν πολύ απλό λόγο: Στο αναλογικό σύστημα, ο βουλευτής είναι συνήθως κινούμενο του κόμματος που τον προτείνει' και σε κάθε περίπτωση προτιμά την άρνηση προσωπικής ευθύνης για τις επιλογές του. Στο πλειοψηφικό σύστημα, είναι ο ισχυρός εκπρόσωπος των ανθρώπων της περιφέρειάς του, άσχετα από το κόμμα που τον υποστήριξε. Και είναι υπεύθυνος απέναντί τους και υποκείμενος στην προσωπική τους κριτική.

Τίποτα άλλο...



😃