Η πολυμηχανία του Οδυσσέα, Σκύλα και Χάρυβδη

Day 2,487, 14:05 • Published in Greece North Macedonia • by Black Barrel

Το είχε γράψει ο μπάρμπα Όμηρος. Και με πολύ μαεστρία. Ήταν μανούλα ο Δυσσέας στην πολιτική και την διπλωματία. Η σύνεση και η διορατικότητά του ήταν θαυμαστές. Ήξερε πως να πετύχει αυτό που ήθελε με τρόπο και μαεστρία. Όχι το κακό, μα το αγαθό και ωφέλιμο για αυτόν και τους δικούς του. Και ας ήταν άνθρωπος με πάθη και ελαττώματα και αυτός.

Του έτυχαν στο δρόμο του για την Ιθάκη πολλά. Τούλαχε και η Σκύλα και η Χάρυβδη. Έπρεπε να τον διαβεί τον δρόμο. Προσυλλογίστηκε και έκανε επιλογή. Μια κόντευε στην μία, μια κόντευε στην άλλη. Και οι απώλειες μετρούσαν. Μα κατάφερε από το ολικό κακό να υποστεί το λιγότερο δυνατό. Γιατί έτσι έπρεπε, έτσι όριζε η ιστορία του.

Σήμερα η κατάσταση στην eGreece είναι κάπως παρόμοια. Από την μια ένα στρατόπεδο, ας πούμε Σκύλα, από την άλλη άλλο, ας πούμε Χάρυβδη. Και στην μέση ο σύγχρονος Οδυσσέας, οι ουδέτεροι, που δεν θέλουν να παν ούτε με την μια μεριά ούτε με την άλλη. Ουδετερότητα όπως και η Ελβετία στους πολέμους που συντάραξαν τον κόσμο όλο.

Ήρθε η ώρα και οι ουδέτεροι γίναν κυβέρνηση. Αρχαίος ο Δυσσέας, Αρχαίος και ο νυν πρόεδρος. Μόνο που ο νεώτερος αρχαίος δεν έμοιασε σε πολλά με τον παλιό. Μόνο την πρόκληση είχαν και οι δύο. Ο ένας κατάφερε να την ξεπεράσει και να βρει το τέρμα του ταξιδιού του, την Ιθάκη του. Ο νεώτερος όμως μη δείχνοντας την σοφία που ταιριάζει στον θεσμικό του ρόλο, επέλεξε να σμπαραλιάσει αυτό που απόμεινε ως κοινότητα.

Συγκαλυμμένη η πρόκληση, συγκαλυμμένη και η επιδίωξη. Λες και τα λόγια τα καθαρά και σταράτα θέλουν ερμηνεία. Πάνω σ΄αυτά πάτησε την ουσιαστική επιδίωξη της προεδρίας. Την απαγκίστρωση από την συμμαχία, αυτό που ήταν μύχια επιδίωξη της Σκύλας, γιατί η Χάρυβδη ένοιωθε μια χαρά μέσα σ΄αυτήν, μαζί της και η συντριπτική πλειοψηφία της κοινότητας.

Για να ξαναχαρούμε το παιχνίδι λέει, για το κοινό καλό, λες και οι Χαρύβδιοι δεν χαίρονταν το παιχνίδι, ούτε και οι Σκύλιοι. Λες και έφταιγε το παιχνίδι αυτού καθ΄αυτού και όχι παικτικές συμπεριφορές και νοοτροπίες. Και λες με το που θα έβγαινε η χώρα από την συμμαχία, ξάφνου θα μέριαζαν τα σύννεφα και ο ήλιος ο πράσινος ο ήλιος που ανατέλλει θα μας οδηγεί. Εδώ γελά κάθε πικραμένος, και δόξα τω Θεώ έχουμε πολλούς.

Με μιας όμως, αυτοί που αυτοπροσδιορίζονταν ως ουδέτεροι, επέλεξαν στρατόπεδο. Γιατί; Επειδή η έξοδος από την συμμαχία ήταν ο βασικός όρος για να διαπραγματευθούν οι Σκύλιοι, οι Χαρύβδιοι δεν είχαν πρόβλημα. Άρα με το να υλοποιήσεις την επιθυμία της μιας πλευράς μόνο, σε οδηγεί αναγκαστικά στην ίδια πολεμίστρα με αυτούς, γίνεσαι δικός τους, τακίμι, φιλαράκι, καρντάσι.

Έχουμε λοιπόν από την μια ευτράπελη κυβερνητική προβολή, ευτράπελη προσπάθεια υλοποίησης της πολιτικής της, αλλά σοβαροφάνεια στην ούτως ή άλλως σοβαρή πολιτική επιλογή.

Πως μπορούν να συνάδουν αυτά τα δύο Αρχαίε; Μήπως ήρθε ή ώρα να βγάλεις την λεοντή και να αποκαλυφθείς ξεκάθαρα;