Join the new world

vvv

V

Ў!

Лепш пайду піва вып'ю... 🙂

У карчме

1. У карчме калі мы былі
Справы нас не клапацілі
Ў галаве адны забавы
Піва пі вяселлю слава
Той, хто у карчме бывае
Тлушч у цела назбірае
Стане моцным і здаровым
Той, хто чуе гэты словы

2. Хто бярэцца з намі піці
Той нясумна будзе жыці
У забавах гора гіне
Зноў лье піва гаспадыня
Захлябнецца гора півам
Грукнуць келіхі шчасліва
Будзем піці, жартаваці
Будзем славіць Вакха, браце!

3. Першы тост звычайна п'ецца
За ўсіх тых, хто тут збярэцца
П'ем другі, каб волю меці
За жыццё падымем трэці
Чацьвёрты за Царкву Хрыстову
Пяты за моц князёву
Шосты за людзей вольных
А потым п'е, хто здольны!

(сярэднявечная застольная песня,
пераклад з латыні
З.Сасноўскі, А.Апановича і А.Чумакова)

Келіх кола

1. Гой-гой сядзем ў кола ды вясёла
Выпівайма, размаўляйма
Пра усё забудзем
Хай нам добра будзе

2. Гой-гой чаго бавіш - келіх ставіш
Хочаш піці - папрасіці
Хмель-піва нап'емся
Потым разбярэмся

3. Гой-гой вайна рыхла покуль сціхла
Распачаці святкаваці
Келіх пенна піва
Піва яно жыва

4. Гой-гой ад суседа няхай беда
Выпі ныне - хвора згіне
Ліся піва ныне
Ў шчаслівай гадзіне

(беларускае застольны кант 16-17 стст.,
словы нязначна апрацаваны З.Сасноўскім)

Стары Ольса - Пена піва

Слухай, брат, коні сёння ў цане,
Дык няхай там знойдуць што у яслях.
Хто сказаў нам, что праўда ў віне
Выбраў слушны і правільны шлях.

Мочыць вусы
Пена цёмнага піва
Пена чорнага піва
Пена цёмнага піва
Пена чорнага піва

Б'е кулак па дубовым стале.
Здоўбіцца кулак - будзь здароў.
Нам карчмар тае праўды налье
Налівай да краёў, да краёў!

Мочыць вусы...

Хай нам шмат дасталося бяды,
Хай сяброў засталася малая раць -
Кожны с ніх прыцёгся сюды,
Каб панурыўшы голаў смактаць

Горкі солад
Пены цёмнага піва
Пены чорнага піва
Пены цёмнага піва
Пены чорнага піва

Адбілі брэтонцы ў Санты сталіцу?..
Дык гэта не гора, не будзем журыцца!
Бурштыннага з пенай давай налівай!
Бо ў бой павядзе нас Святы Мікалай!!!

Давай, гуляй и пиво пей.
И не забудь позвать друзей!
Давай, гуляй и пиво пей.
Пойдем на рынок мочить чертей!

Хто ўчора быў, той зразумее)

THE TIGER LILLIES - GIN

To him remarked his fiancée
As he was set to go away,
"Whatever peril you are in
Swear you won't resort to gin".
Once he arrived in regions far
He went to visit the bazaar.
Against the fearful native din
He thought to take a sip of gin,
When he, arrayed in khaki pants,
Would go out hunting elephants.
The sun would make his head spin,
He took a thermos full of gin
As fierce uprisings were put down.
Time after time inside the town
He celebrated every win
By toasting all his troops in gin.
He mumbled "I'm awfully tired",
Then shortly after he expired,
But not before one last tin
Of something that was labelled gin.
His fiancée came with a wreath
Where he was laid six feet beneath,
Abandoned by his kith and kin
Because he had succumbed to gin.

пейте пиво пенное
будет харя здоровенная)

самому пісаць нешта ў лом, таму скіну добры іншы:

Туман плыве з нізіны сівы
Над нівай голай і пустой.
"Глядзіце, заяц варыць піва", -
Жартуюць людзі між сабой.
А я відушчым бачу зрокам,
Як ён прысеў каля агню,
Трыгубы, шэры, касавокі,
І піва варыць з ячмяню.
Яліна іскрамі страляе,
А ён прыладзіў кацялок
І трэскай варыва мяшае,
Каштуе, сплёўвае набок.
І піва заяц варыць густа,
А на закуску - бурачок,
Трава, заечая капуста,
Галін асінавых пучок.
З зайчыхай вып'юць па маленькай
І дзеткам трошкі паднясуць,
Пужлівым галаском таненькім
"Цвіцела морква" завядуць.
Пабачыш - не гані з абсады,
Дай хоць на гэты дзень спакой,
Павінна ж быць і ў зайца радасць
Перад халоднаю зімой.
----
Уладзімір Караткевіч
1956

дубль-два:

Бурмістр задумліва маўчаў,
Войт толькі соп і хмурыў бровы,
На тварах райцаў быў адчай,
А пісару адняла мову.

"Ну, што рабіць? Яны ідуць.
Іх, мабыць, тысяч з гакам трыццаць,
І нам, як ты не каламуць,
Ад гэтай зграі не адбіцца"-

Бурмістр скубаў у барадзе.
Вайна па свету карагодзіць.
То шведы, то маскаль ідзе -
Сваволяць, як свіння ў гародзе,

А Магілёў - то за Пятра,
То Карлу браму адчыняе,
Ці то маскаль крычыць "Ура!",
То швед курганы насыпае.

І вось па карлавых слядах
Маскоўскі цар ідзе ў горад:
Віталі шведаў?Дык па дах
Каўтнёце бізуноў і гора.

"А можа неяк падкупіць?
Маскаль ахвоч да падарункаў."
"На трыццаць тысяч - дзе ж здабыць
Такую процьму пачастунку?"

"У гэтым годзе недарод ,
Дзе ўзяць на столькі горлаў мяса?"-
Пытанні, нібы азярод,
Гародзіў магістрат няшчасны.

Але знянацку праз вусы
Стары прамовіў Федаровіч:
"Слабое жыта, дрэнь аўсы,
Затое, во! - ячмень народзіў!

Не маем грошай падкупіць -
Маскаль хаця і надта хцівы,
А звыклы на халяву піць.
Дык мы яго сустрэнем півам!"

Гудзе, бы вулей, Магілёў:
Нябачанае ў свеце дзіва,
Каб да прыходу маскалёў
Зварыць такую процьму піва.

Але ад ратушы загад!
Ды што загад! Шкада галоваў!
Разводзяць солад брат і сват,
А горад - як вялізны бровар.

Зварылі. Сталі ў пагатоў
Бурмістр і войт, і рада з лавай...
Цар не пайшоў на Магілёў,
А рушыў проста на Палтаву.

Няма цароў і каралёў,
А не забыўся час шчаслівы -
Як за здароўе маскалёў
Тры тыдні дапівалі піва.
----
Святлана Куль, прафесар кафедры археалогіі і этналогіі ГрДУ
2011 (?)

ну і апошні, сумны:
---
" ПРАДАЎШЧЫЦА ПІВА "

Глядзісься маладой
У беленькім халаце.
На жарт –
чысьцюткі сьмех.
А рук – не распускайце.
Халасьцякам даўжэй
У куфлі піва льеш ты.
Ды замуж
не бяруць,
Як не бяруць і рэшту.
Сядзіш,
лятуць гады.
Чарга хвастом віляе...
Ты ў куфлі поўна льеш,
Парожнія –
вяртаюць.
---
Віктар Шніп, галоўны рэдактар выдавецтва "Мастацкая Літаратура"
7.I.1984

http://www.youtube.com/watch?v=MQ2XqhGt_kg -- Хочаш Піва (Крамбамбуля)

крыху нефармат, але трымай узнагароду 🙂

Лепш няхай гэтыя грошы пойдуць на загады. Пра піва тут вершыкі расказваеце... ТРЭБА МАСКОВІЮ ПАЛІЦЬ!

Что такое пиво -
Это Праздник,
Праздник, что всегда берём с собою.
Пиво нам всегда "споёт" душе о самом главном
С пивом я за праздники спокоен.

Пиво - в небе жгут корабли
С пивом мне бы прочь от земли
Там, где в небе тонет печаль
С пивом - светлая даль!

Я з вечару не піў,
І ты, як сон, прыўкрасна,
Сапіш, як вожык, з’ехаўшы ў сон.
Ў люстэрку нейкі твар,
І ранішняя казка
Змяняецца штодневым бадуном.

Паўсюду каўпачкі
Ад піваперапою,
І пад вачамі цемныя мяшкі.
Балючыя мазгі ,
Як быццам што жывое,
Каўбасяць па пустэчам галавы.

Я выйду ў садок,
Вазьму піўка 2 літры
І пальцамі зарыюся ў пясок,
Каб зноў набыла тон
Вясновая палітра,
Прачнуўся твой вясёлы галасок.

Я так цябе люблю,
Кахаю, што ёсць сілы,
Я за цябе ўсіх перамагу,
Але, прабач мяне,
Яшчэ люблю і піва
І да яго курыную нагу.

Я ж п’ю не на сябе –
Усё цябе кахаю,
А ты за гэта на мяне крычыш.
Ты лепей памаўчы,
Бо я перажываю
Пакуты ў пустэчах галавы.

Я чую – не магу,
Аддаць табе, што можна,
І адчуваю на душы тугу,
Таму я піва п’ю –
Яно мне дапаможа,
І я цябе ў квадраце палюблю.

Бо неяк ўсё не так,
Бо неяк не прыкольна -
Хачу аддаць, але не маю як.
Я ведаю адно:
Цвярозы - недастойны.
А вып’ю - дык нічо такі чувак.

(© Міхась Бацян)

Песьні слухаю, і піва п’ю,
І жыцьцё вар’яцкае люблю,
Быццам любіць чорны пісталет
Малады наіўны інсургент,
Што загіне раніцай – і сьнег
Замяце яго, нібыта грэх
Замяце, і прыйдзе воўк стары,
І ня вернуцца назад сябры...
І мне хопіць піва, каб сьлязой
Асьвяціцца ў вечнасьці начной,
І сябе хоць крыху зразумець,
І ў сябе, нібы ў агонь, глядзець,
Слухаць песьні і ўцякаць зь зімы,
Быццам інсургент – з турмы...

(© В. Шніп)