چه بود و چه شد

Day 2,000, 04:25 • Published in Iran Iran • by I n f o r m e r

سلام


سر کار بودم، حوصلم سر رفت، گفتم یه مقاله بنویسم. کسایی‌ که منو میشناسن می‌دونن کلا اهل مقاله و این چیزا نیستم، ولی‌ دیگه گفتم بنویسم ببینیم چی‌ می‌شه

خوب از کجا شروع کنیم.
اول از همه معرفی‌ کنم خودمو، چون هر روز چند نفر پی‌ ا‌م میدن میگن شما کی‌ هستی‌ ؟ به خدمتتون بگم که، اونایی‌ که می‌دونن یا فهمیدن کی‌ هستم، که می‌دونن، اونایی هم که نمیدونن، نمی‌دونن.
ASAT.


از روز ۳۸۳ شروع به بازی کردم. دوران خوبی‌ بود، مردم رحم داشتن. اختلاف بود، زیاد هم بود، ولی‌ فحش راهِ حل اختلافات نبود. اگه الان ۳ ۴ نفر با ۴ ۵ نفر دیگه اختلاف دارن، اون موقع ۱۰۰ نفر با ۱۰۰ نفر اختلاف داشتن، ولی‌ بازی کن‌ها بازی کردن رو بلد بودن. حرفه‌ای بودن.

کسی‌ که از ۰ شروع میکرد، لازم نبود خود شیرینی‌ کنه تا یکی‌ ببرتش تو کابینه یه پستِ معاونِ معاونِ معاون ۵ امّ بش بده، تا شاید یه ۴تا چیز یاد بگیر، که نمیگره. و هر ماه هم ۱ معاون بیاد بالا تر، تا شاید یه روز بشه وزیرِ اصلی‌ و هیچی‌ هم بلد نباشه، چون وزیر اولی‌ هم خودش همینجوری به اینجا رسیده بوده و چیزی بارش نبود که بخواد به این یاد بده.

اون موقع‌ها کسی‌ که از ۰ شروع میکرد، خودش رو و قابلیت هاش رو به طور مستقل نشون میداد. و وقتی‌ میفهمیدن یه چیزی بارش هست، ازش استفاده میکردن. و میرفت تو کار و بیشتر هم یاد می‌گرفت. همینجوری پیشرفت میکرد، تا وقتی‌ کامل میشد، اگه علاقه داشت، مثلا واسه ریاست جمهوری اقدام میکرد.

و معمولا دوره‌های خوبی‌ داشتیم. با اینکه اختلاف بود مثلِ همیشه، ولی‌ با کشور کاری نمی‌کردن که نشه تا ۱ سال دیگه جمعش کرد .
یه دولت بود با یه کابینه ۵ ۶ نفری، همه کار هم میکرد. الان هر ماه، حداقل بین ۸۰ الی‌ ۹۰ درصد از کلّ جمعیت ایران تو کابین‌ها حضور دارن. کار خاصی‌ هم انجام نمی‌شه.
( از این حرف‌ها منظوری ندارم، و منظورم با دولت الان یا قبلی‌ و .. نیست، کلا دارم میگم، لطفا به کسی‌ بر نخوره )

به خاطره همه این‌ها که گفتم، ایران کشوری بود که وقتی‌ از متحد هاش کمک نیاز داشت، با سر کمک میکردن. چون شخصیت داشت کشورمون، واسه خودش.
حالا الان پول هم بدیم واسمون نمیجنگن.



چقدر زود گذشت ۱۶۰۰ روز..
یه زمان فکر اینکه ۱کی‌ از منطقه هامون ممکن به خطر بیفته، ایران رو زیر و رو میکرد. مردم خواب نداشتند.
یه زمان بازی لذت بخش بود و توی بی‌ اچ‌ گرفتن و از استرنج عقب نیفتادن خلاصه نمی‌شد.
یه زمان واسه ساعت‌های که پشت کامپیوتر صرف این بازی میکردیم، دلمون که نمیسوخت هیچ، لذت هم می‌بردیم.
یه زمان، زمان خوبی‌ داشتیم..



iLead.