цьвёрда трымаўся юнак на дапросе

Day 1,890, 14:36 • Published in Belarus Czech Republic • by b0rmann

Тоячы словы і думкі свае.
Вораг-жандар дакурыў папяросу
I камсамольскі білет аддае.

— Вось і білет твой, — сказаў ён ласкава,
I ад яго на вачах у людзей
Ты адцурайся; выгодная справа:
Жыць застанешся, — жыццё даражэй.

Што ў ім карыснага? Кніжка, не болей.
Кніжку спалі — і размовам канец!
— Не, не спалю! — адказаў камсамолец. —
Хай лепей сэрца мне спаліць свінец!

— Ты не згаджаешся? Вельмі шкадую.
Кінь свой білет у палонку тады.
— Не, я не кіну ў ваду ледзяную,
Сам лепш зайдуся ад лютай вады.



— Добра, хай будзе па-твойму. — На гэтым
Доўгі і нудны спыніўся дапрос.
I юнака з камсамольскім білетам
Босага гоняць на люты мароз.

Там ён, абліты вадой ледзяною,
К сэрцу рукою білет прыціскаў,
Быццам білет пад сцюдзёнай вадою
Сэрцу юнацкаму стыць не даваў.

Так і стаяў, смеючыся над катам,
Доўга па целу сцякала вада;
Так і застаўся стаяць каля хаты,
Быццам з чысцюткага літы ільда.

Так і стаіць, як жывы, перад намі,
Так і стаіць, прыціскае білет,
I не развітваецца з сябрамі,
I прастаіць яшчэ тысячы лет.

Ды не карой ледзяною пакрыты,
Ды не абліты вадой ледзяной, —
Выліты з бронзы і сонцам абліты,
Будзе ён вечна стаяць над зямлёй.

расчлянёнка і паэтычны ўступ - гэта так, для маскіровачкі. а вось ці ёсьць у нас тут несьвядомыя камсамольцы што б ў ваду не палезлі, а гэтую... выгодную справу... варэнье, пячэньне... каб размове канец? не, не, нічога не прапаную, толькі цікаўлюся.