Όπως αυτός...

Day 1,673, 08:55 • Published in Greece North Macedonia • by Black Barrel

Το χαρτί ήταν πεσμένο σε μια άκρη του δωματίου.Πρέπει να είχε γλιστρήσει το πρωί όταν βιαστηκά ετοιμαζόταν για την δουλειά.Έσκυψε και το σήκωσε.Τόσες μέρες τώρα το προσπαθούσε.Ένοιωθε την ανάγκη να στείλει νέα του μα συνεχώς τον έπιανε το παράπονο μόλις το ξεκινούσε.

Το άφησε στο τραπέζι και πήγε να πλυθεί.Πήγαιναν τρεις μήνες κιόλας από την στιγμή που είχε φύγει από την πατρίδα και δεν είχε καμμιά επικοινωνία.Ρε συ δεν πάει άλλο, μονολογούσε.Σήμερα θα το γράψω το ρημάδι.Να μάθουνε τι κάνω πως τα πάω.Και αργότερα να μάθει και αυτός νέα τους.Ούτε διεύθυνση δεν γνώριζαν.
Το ψωμί της ξενιτιάς είναι πικρό,έλεγε το τραγούδι.Περίπου.Γιατί χωρις αυτήν δεν υπήρχε παρόν ούτε και μέλλον.

Είχε αναγκαστεί να φύγει μόλις πήρε την πρόσκληση.Στο σπίτι τα πράγματα ήταν αβάσταχτα.Ούτε δουλειά ούτε προκοπή ούτε χαϊρι.Τουλάχιστον αν έφευγε σκεφτόταν,θα ήταν ένα στόμα λιγότερο.

Τα είχε υπολογίσει.Μερικά χρονάκια να μαζέψει κάποια χρήματα και θα την έκανε πίσω.Δεν τον σήκωνε αυτόν τον αέρα.Σάπιο και υγρό.Αυτός ήθελε τον γνώριμο του τόπου του ,το γαλάζιο της θάλασσας το ασπρομπλέ του ουρανού.Κουράγιο ρε φίλε.
Το γράμμα το έγραψε.Και πήρε και απάντηση και νέα από το σπίτι έμαθε.Μα τα μαλλιά του άσπρισαν και πίσω δεν γύρισε.Οικογένεια παιδιά εγγόνια.Τα έζησε όλα αυτά εκεί.Στον σάπιο αέρα στον μουντό ουρανό.


Μα κάτω δεν το έβαλε.Βγήκε σύνταξη έμασε τα μπογαλάκια του ,αποχαιρέτησε παιδιά και εγγόνια και γύρισε στον τόπο του ,στα χώματά του στην θάλασσά του στον ουρανό του.Γιατί πάντα αυτό ήταν.Δικά του .Μακριά μα μέσα του .Αναμνησεις πιό ζωντανές από πραγματικότητα.Δικά του.

Είδε πολλά που χαμογέλασαν μέσα του.Μα και κάτι που του ρχόταν γκρίζο.Παιδιά που ψάχναν την πρόσκληση.Αυτή που έψαχνε κι΄αυτός πριν τόσα χρόνια.Παιδιά που θάφευγαν για λίγο ,ώσπου να μάσουν κάτιτις και να ξαναγυρίσουν πίσω .Γρήγορα.Μακριά από το σάπιο και υγρό.

Όπως και αυτός........