Η αχλή των ειδώλων ...

Day 1,266, 09:27 • Published in Greece North Macedonia • by Black Barrel

Μου τόχες πει ρε φίλε , αυτό πρέπει να σου το αναγνωρίσω . Μου τόχες πει να προσέχω . Μα , ξέρεις , το παιδί πριν περπατήσει ξεκινά να μπουσουλάει , μετά να παραπατάει και στο τέλος να καλοπερπατάει – εμβόλιμα , και στην πορεία για το τέλος αντιστρόφως πάει - . Και λόγια και προτροπές μυρωδιά δεν παίρνει .
Εσύ βλέπεις έπαθες , έμαθες και με την καλή σου καρδιά , θέλησες να προφυλάξεις . Μα το ρημάδι , πρέπει να το πάθεις . Έτσι και μόνο έτσι θα το μάθεις με τέτοιο τρόπο που σμιλευτό θα μείνει για πάντα να σου θυμίζει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσεις την άλλη φορά .
Η ζωή στο ζωικό βασίλειο λίγο πολύ μονότονη και προβλέψιμη μοιάζει . Ο λύκος θα φάει το πρόβατο που λένε , το λιοντάρι το γκνου και στο κατόπι η ύαινα . Τα βλέπουν , αντιδρούν , ριγοκοπούν μέσα στον φόβο της επιβίωσης και ασφάλεια ψάχνουν να βρουν στο κοπάδι . Ευτυχώς που ζούμε στον πολιτισμένο και διαποτισμένο με την λογική κόσμο . Που νοήμονα λειτουργεί δομημένος με σύνεση αλτρουισμό προστασία μεγαλοσύνη – και άλλα καλοκάγαθα χαρακτηριστικά , εδώδιμα αποικιακά - .
Έλα όμως που δεν είναι ακριβώς έτσι το πράγμα . Κάτω από το ανθρώπινο προσωπείο , πολύ λίγο γνωρίζεις τι νταμάρι ζώο κρύβεται . Που θα το μάθεις όταν θα σε έχει αρπάξει , φάει , τραγανίσει . Και εσύ , μες στην καλή χαρά , κύκλους γνέθεις γύρω του . Λες και θα παίξεις τις κουμπάρες η τις πιτσικουλιές – που ως πιο εκπαιδευμένοι συνήθως κερδίζουν ασχέτως αν σε φάνε ή όχι - .
Μπροστά στην μυστηριακή άβυσσο της ανθρώπινης ψυχής , όλα τα άγνωστα του κόσμου μοιάζουν σαν παραμυθάκια της γιαγιάς . Σε καθηλώνουν όσο είσαι μικρός , μα γρήγορα αποδομούνται και στέκουν ερείπια απλά ενθύμια του δέους που σου προκαλούσαν μικρός πιτσιρίκος όντας .
Τρανό παράδειγμα σε έναν eκόσμο . Μια έγχρωμη οθόνη γεμάτη χαρακτήρες που δείχνουν και φωνάζουν για την διάθεσή τους για βοήθεια , για δώσε και όχι πάρε για εικονικούς εναγκαλισμούς και κρυφούς αποκεφαλισμούς . Για εκθαμβωτικά , πολύχρωμα φώτα νέον , φαντασμαγορικά και αλληγορικά , νόστιμα και υγιεινά . Μα μόνο από μακριά .
Η προσέγγισή τους μπορεί να είναι καταλυτική . Σε τι , μα στην αποκαθήλωση , στην απομυθοποίηση στην ισοπέδωση στην γνώση . Γιατί το είδωλο ένα πράγμα το συντηρεί , η αχλή που το περιβάλει , που το ανυψώνει που το συντηρεί . Ο αέρας που θα την διασκορπίσει , θα το φανερώσει χάνοντας την αίγλη του , καθιστώντας το τίποτα περισσότερο από τα παραμύθια της γιαγιάς , ερείπια της νηπιακής ηλικίας που αναγκαστικά πρέπει να περάσεις για να πάθεις και να μάθεις …

Οποιαδήποτε ομοιώματα με πρόσωπα ή καταστάσεις , φυσικά και δεν είναι τυχαία .

Όποιος δε , υπάρχει μέσα στην αχλή , να ξέρει πως ακόμα και μια βροχή σαν αυτή που φάγαμε στο Ναό μπορεί να τον φανερώσει ……….