Το σύνδρομο της Ύβρεως

Day 1,233, 23:20 • Published in Greece Greece • by pavlos83

Διαβάζοντας άρθρα στα οποία οι συγγραφείς τους αναφέρονται στο πρόσωπό τους στον τρίτο ενικό, μου ήρθε στο μυαλό ένα κείμενο που αναφέρεται στο σύνδρομο της Ύβρεως, το οποίο είχα διαβάσει πρόσφατα και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας.


Στη αρχαία ελληνική γραμματεία ο υβριστής επιθυμεί να υπερβεί τα ανθρώπινα όρια, πιστεύοντας πως είναι ανώτερος των άλλων και πως η δύναμη του είναι όμοια με αυτή των θεών. Οι θεοί, όμως, δεν ανέχονται την υπεροψία και τον καταστρέφουν (Νέμεσης).
Τα συμπεριφορικά συμπτώματα που απαιτούνται για τη διάγνωση ενός τέτοιου συνδρόμου της Ύβρεως στους άρχοντες κατά κανόνα εντείνονται όσο ο άρχοντας παραμένει στην εξουσία. Για να γίνει διάγνωση του συνδρόμου, ο άρχοντας πρέπει να εμφανίζει τουλάχιστον ΤΡΙΑ από τα συμπτώματα που αναφέρονται στον παρακάτω προτεινόμενο κατάλογο. Έτσι, ένας τέτοιος άρχοντας που πάσχει από το σύνδρομο της Ύβρεως:
• Παρουσιάζει τη ναρκισσιστική τάση να θεωρεί τον κόσμο πεδίο στο οποίο ασκεί εξουσία και επιζητά τη δόξα. Αδυνατεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα με τρόπο ρεαλιστικό και μη αυτό-αναφορικό.
• Προτιμά τις ενέργειες που θεωρεί ότι το παρουσιάζουν θετικά, π.χ. ευνοούν την εικόνα του.
• Δίνει δυσανάλογο βάρος στην εικόνα και στη γενική εντύπωση.
• Μιλάει με μεσσιανικό ύφος για τις ενέργειες του και υπερτονίζει τα επιτεύγματα του.
• Έχει την τάση να μιλάει για τον εαυτό του στο τρίτο πρόσωπο ή να χρησιμοποιεί τον πληθυντικό μεγαλοπρεπείας.
• Εμπιστεύεται απόλυτα την κρίση του και αγνοεί τις υποδείξεις ή την κριτική άλλων.
• Χαρακτηρίζεται από υπέρμετρη αυτοπεποίθηση με ψευδαισθήσεις παντοδυναμίας.
• Πιστεύει ότι δεν είναι υπόλογος στο ταπεινό δικαστήριο της κοινής γνώμης αλλά στο ανώτερο δικαστήριο της Ιστορίας.
• Έχει την ακλόνητη πεποίθηση ότι το δικαστήριο αυτό θα τον δικαιώσει.
• Είναι παρορμητικός, παράτολμος και απερίσκεπτος.
• Δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα. Αυτό συνδυάζεται συχνά με προοδευτική απομόνωση.
• Παρασύρεται από το «ευρύτερο όραμα του», κυρίως από την πεποίθηση ότι η στάση που θέλει να ακολουθήσει είναι η ορθότερη, και παραβλέπει άλλες πτυχές της, όπως το αν είναι εφαρμόσιμη, το κόστος και τις ενδεχόμενες ανεπιθύμητες συνέπειες.


Εγώ απλά σας παραθέτω τα συμπτώματα όπως τα γράφει στο κείμενό του ο ψυχολόγος συγγραφέας του κειμένου, θέλοντας να τονίσω ότι παρότι παίζουμε ένα παιχνίδι, οι συμπεριφορές μας είναι αντίστοιχες συμπεριφορών RL. Τα περεταίρω συμπεράσματα είναι δικά σας

Με εκτίμηση,
Pavlos