Προτάσεις για την πρόληψη διαφθοράς

Day 914, 00:34 • Published in Greece Greece • by Barflys

Μετά τα πρόσφατα γεγονότα με την κλοπή στο Υπουργείο Νέων Παικτών και την αποκάλυψη των ενόχων νιώθω πραγματικά ότι ζω μια ευχάριστη έκπληξη, αφού είναι η πρώτη φορά από την στιγμή που μπήκα στο παιχνίδι, όπου κάποια κατηγορία διαφθοράς έχει ξεκάθαρη κατάληξη. (Με προβλημάτισαν τα ερωτήματα του Metallium επί του θέματος σε άλλο άρθρο, αλλά συνεχίζω το άρθρο μου, γιατί πιστέυω ότι όπως και να έχει τελικά δεν αλλάζει κάτι στην λογική που θα αναπτύξω)

Ως τώρα είχαμε συνηθίσει να κατηγορούνται κάποιοι, να μην υπάρχουν αποδείξεις, παρά μόνο ενδείξεις, με αποτέλεσμα να τρωγόμαστε δημόσια και να δηλητηριάζεται η ατμόσφαιρα της e-Ελλάδας καθώς. Επιτέλους έχουμε ονόματα, και τελική κρίση από τους administrators οι οποίοι δεν είναι τέλειοι αλλά δέχομαι ότι είναι πάνω από μικροκομματικές ή προσωπικές διαμάχες στην eχώρα, και συνεπώς θεωρώ την κρίση τους και τις ποινές που επέβαλαν σε αυτήν την περίπτωση αδιαμφισβήτητες. Και οι ποινές δεν είναι το ζήτημα αν είναι μόνιμο ή προσωρινό ban. Ο σοφός λαός λέει «κάλλιο να σου βγει το μάτι παρά το όνομα» και τα ονόματα τους τα ξέρουμε, ακόμα και αν γυρίσουν στο παιχνίδι θα είναι δακτυλοδεικτούμενοι για πάντα.

Δεν θα ασχοληθώ με τους ενόχους και ούτε θα συμμετάσχω στον λιθοβολισμό. Αντίθετα θα εστιάσω στην επόμενη μέρα.

Αφού λοιπόν έχουμε την πρώτη περίπτωση υπεξαίρεσης δημοσίου χρήματος που διαλευκάνθηκε ας δούμε τι συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε.


Κάποιοι απολύτως προβλεπόμενα έσπευσαν ήδη να ρωτήσουν «Ποιος τους όρισε αυτούς τους Υπουργούς ???!1!!1.», θέλοντας προφανώς να πλήξουν περαιτέρω τον Tall_Niki ο οποίος τελευταία δέχεται σκληρή κριτική και πολιτικές επιθέσεις. Όμως αυτή η περίπτωση δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποτελέσει απλά πεδίο μικροπολιτικών αντιπαραθέσεων. Δεν μπορεί γιατί αυτός που όρισε αυτούς τους υπουργούς είναι ο ίδιος που όρισε και τον υπουργό που αποκάλυψε την κλοπή. Η κυβέρνηση λοιπόν δεν κουκούλωσε τις παρασπονδίες των μελλών της.

Και νομίζω ότι το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι τέτοιες περιπτώσεις δεν θα πρέπει να αποτελούν πεδίο μικροπολιτικής αντιπαράθεσης. Δεν είναι δυνατόν ο εκάστοτε πρόεδρος να φοβάται να αποκαλύψει παρασπονδίες κάποιων μελλών της κυβέρνησης του για να μην κατηγορηθεί για τις επιλογές του και άρα να πληγεί πολιτικά. Φυσικά ο πρόεδρος και έχει κάποιο μερίδιο ευθύνης, αλλά αναγνωρίζω ότι κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί για κανένα 100%. Είμαστε πολλοί και διάφοροι, σε ένα εικονικό περιβάλλον, λάθη επιλογές προσώπων σίγουρα έχουν γίνει και θα ξαναγίνουν στο μέλλον.

Και επειδή δεν γνωρίζουμε αν τα αντανακλαστικά των admin θα είναι πάντα το ίδιο καλά (εξάλλου σε άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν δεν δούλεψαν) νομίζω ότι αυτό πρέπει, στο μέτρο του δυνατού, να διασφαλιστεί από εμάς.

Παρατηρώντας τα ονόματα των ενόχων και τις αντιδράσεις των e-πολιτών είδα ότι το όνομα του ektonosiakou, προκάλεσε τις μεγαλύτερες αντιδράσεις. Παίκτης επιπέδου 20 με ενεργή συμμετοχή στην πολιτική της χώρας. Οι άλλοι δύο παίκτες επιπέδου 18 (σχετικά νέοι παίκτες 3 μηνών) δεν προκάλεσαν παρόμοιο σοκ.

Και είναι λογικές αυτές οι αντιδράσεις, αφού πιστεύω ότι είναι γενικά αποδεκτό ότι όσο μεγαλύτερο επίπεδο είναι κάποιος παίκτης (όσο περισσότερο χρόνο έχει διαθέσει στο παιχνίδι) τόσο ποιο δύσκολο είναι να τα ρισκάρει όλα για κάποια παρασπονδία στο παιχνίδι, είτε αυτή είναι κλοπή ή μουλτις ή οτιδήποτε.

Αν και είναι προφανές ότι ούτε το υψηλό επίπεδο αποτελεί εγγύηση, πιστεύω ότι στατιστικά μειώνει τις πιθανότητες διαφθοράς.

Αναρωτιέμαι λοιπόν αν θα ήταν καλύτερα αν συμφωνούσαμε και θεσπίζαμε ότι παίκτες κάτω από κάποιο επίπεδο (19-20?) δεν μπορούν να καταλάβουν υπουργικές θέσεις? Καταλαβαίνω ότι έτσι γίνεται διάκριση και «τιμωρούνται» και τίμιοι παίκτες που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην λειτουργία της κυβέρνησης, αλλά στατιστικά πιστεύω ότι μειώνονται οι πιθανότητες διαφθοράς. Ένα πρόβλημα που μπορώ να δω είναι ότι ίσως να μην υπάρχουν αρκετοί παίκτες υψηλού επιπέδου που θα επιθυμούσαν να καταλάβουν ή θα ήταν κατάλληλοι για τις θέσεις αυτές.

Ένας άλλος τρόπος είναι ίσως η θέσπιση «δημοσίων υπαλλήλων». Παικτών με μακροχρόνια και αποδεδειγμένη προσφορά στην χώρα, οι οποίοι μόνο αυτοί (και ο εκάστοτε πρόεδρος) θα έχουν passwords για την διαχείριση δημοσίου χρήματος, και δεν θα αλλάζουν με κάθε κυβέρνηση. Οι παίκτες αυτοί δεν θα ασκούν πολιτική και δεν θα συμμετέχουν στην πολιτική ζωή της χώρας, απλά θα εκτελούν τις εντολές των υπουργών και θα έχουν διαχειριστικό ρόλο. Για τους κόπους τους και την «άχαρη» δουλειά τους θα μπορούσαν ακόμη και να πληρώνονται με κάποιο τρόπο.

Αντιλαμβάνομαι ότι αυτές οι προσεγγίσεις έχουν αρκετά θέματα, και ίσως να μην είναι καν εφαρμόσιμες. Αλλά τις βγάζω στον δημόσιο διάλογο, ελπίζοντας ότι θα εμπνεύσω και άλλους να καταθέσουν προτάσεις, και όλοι μαζί ίσως μπορέσουμε να ορίσουμε τους κανόνες που θα μας βοηθήσουν να φύγουμε από την λογική της καταγγελίας και να περάσουμε στην δημιουργική λογική των προτάσεων.