Η υψηλή φορολογία και ο ρόλος της βουλής

Day 2,142, 13:51 • Published in Greece Greece • by eQuBit

Καλησπέρα σε όλη την κοινότητα.

Αφορμή για αυτό το άρθρο είναι η κίνηση-έκπληξη ενός υποψήφιου βουλευτή που όχι μόνο δημοσίευσε άρθρο με προτάσεις πριν την εκλογή του, αλλά αμέσως βάλθηκε να τις κάνει πράξη. Ο πρώην υποψήφιος και νυν βουλευτής είναι ο k0llht0s, τις προτάσεις που έκανε μπορείτε να τις διαβάσετε εδώ και η πρόταση που κατέθεσε προς ψήφιση είναι αυτή:



Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας της βουλής ήταν αρνητικό, αλλά το γεγονός παραμένει. Ένας υποψήφιος βουλευτής δημοσίευσε άρθρο με τις προτάσεις του, εκλέχτηκε και ξεκίνησε να τις εφαρμόζει. Τόσο απλό και συνάμα τόσο σπάνιο.

Τι όμως οδήγησε τον συμπαίκτη μας στο συμπέρασμα ότι ο φόρος εργασίας είναι υψηλός και τι οδήγησε την βουλή στο να απορρίψει την πρόταση?

Κατά αρχάς τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή μια πρόταση μομφής, παρακολουθούμε μια περίεργη συζήτηση μεταξύ των βουλευτών για το αν γνωρίζουν το καταστατικό της βουλής ή όχι. Διαβάζουμε άρθρα που γράφουν ότι στην παράγραφο τάδε, της υποπαραγράφου τάδε το καταστατικό προβλέπει αυτό, ενώ κάποιοι απαντάνε ότι σε άλλη υποπαράγραφο, μιας άλλης παραγράφου προβλέπεται κάτι άλλο. Προσωπικά δεν με νοιάζει αν οι βουλευτές ξέρουν το τι γράφουν παράγραφοι και υποπαράγραφοι καταστατικών που βρίσκονται εκτός παιχνιδιού, αλλά με νοιάζει το τι ξέρουν ή δεν ξέρουν για το παιχνίδι. Ίσως οι βουλευτές να ήταν περισσότερο δημιουργικοί μελετώντας κάποια στοιχεία του ίδιου του παιχνιδιού, παρά δημιουργώντας παραγράφους και υποπαραγράφους καταστατικών.



Π.χ πριν κάποιες μέρες θέλησα να δω τους φορολογικούς συντελεστές αντίστοιχων κοινοτήτων και μετά αποφάσισα να τους καταγράψω σε ένα εξελάκι για να μπορώ να κάνω συγκρίσεις. Τα στοιχεία είναι μερικών ημερών και μπορεί να έχουν αλλάξει λίγο, αλλά κάποια συμπεράσματα μπορεί να τα βγάλει ο καθένας.

Κατά αρχάς πρέπει να καταλάβουμε ότι το ύψος των φόρων δεν ενοχλεί τους πάντες, αλλά αγγίζει κατά περίπτωση συγκεκριμένες κατηγορίες παικτών. Υπάρχουν οι νέοι παίκτες που τώρα αρχίζουν να στήνουν τον λογαριασμό τους και πρακτικά δεν τους ενοχλεί κανένας φόρος, γιατί συνήθως έχουν λίγες εταιρείες πρώτων υλών ή τελικών προϊόντων (ψωμιά, όπλα). Μετά υπάρχουν οι πελάτες του παιχνιδιού που συνήθως έχουν ελάχιστες εταιρείες πρώτων υλών και αρκετές εταιρείες τελικών προϊόντων υψηλής ποιότητας και επομένως δεν τους αγγίζει ιδιαίτερα ο φόρος εργασίας, αλλά το φ.π.α των τελικών προϊόντων και οι φόροι εισαγωγών.

Τέλος υπάρχει η μεσαία τάξη αυτών που δεν είναι νέοι παίκτες, αλλά δεν είναι και πελάτες του παιχνιδιού. Αυτοί συνήθως προσπαθούν να επιβιώσουν δημιουργώντας αρκετές εταιρείες πρώτων υλών και ίσως κάποιοι από αυτούς να έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν και μερικές εταιρείες τελικών προϊόντων κάπως υψηλότερης ποιότητας. Αυτήν την μεσαία τάξη πρακτικά την αφορούν όλοι οι φόροι, αλλά περισσότερο την στραγγαλίζει ο φόρος εργασίας.



Ένα 1ο συμπέρασμα που εύκολα βγάζει ο καθένας από τον πίνακα των φόρων, είναι ότι το 5% του φόρου εργασίας είναι το υψηλότερο ποσοστό που υπάρχει μεταξύ των αναπτυγμένων κοινοτήτων του παιχνιδιού. Επομένως η κοινότητα μας είναι μια από τις πιο βαριά φορολογούμενες όσο αφορά αυτό το μέγεθος. Επίσης ένα άλλο συμπέρασμα είναι ότι στο ύψος του φ.π.α ψωμιού και όπλων η κοινότητα μας βρίσκεται στον μέσο όρο (και ίσως λίγο πιο πάνω) από τις υπόλοιπες αναπτυγμένες κοινότητες.

Κάνω μια παύση στο ζήτημα του φ.π.α του φαγητού για να πω ότι αυτές τις μέρες κατατέθηκε πρόταση για μείωση του αλλά απορρίφθηκε και αυτή.



Γενικά κοιτώντας τα στοιχεία βγαίνουν και άλλα συμπεράσματα, ανάλογα με την ανάγνωση που κάνει ο καθένας, αλλά το δικό μου τελικό συμπέρασμα είναι ότι η υπάρχουσα φορολογία αδικεί ιδιαίτερα τον μεσαίο παίκτη και αγγίζει σε πολλά σημεία όσους νέους παίκτες κάνουν προσπάθεια να ανεξαρτητοποιηθούν από τις συνεχείς ελεημοσύνες.

Γιατί όμως απορρίφθηκε η πρόταση της μείωσης του φόρου εργασίας? Γενικά από ότι έχω καταλάβει υπάρχουν 2 σχολές σκέψεις που ελάχιστα κοινά έχουν μεταξύ τους πέραν του ότι και οι 2 συμφωνούν στην υψηλή φορολογία.

Η 1η εκπροσωπείται καλύτερα από τα λεγόμενα του υπουργού οικονομικών που ενημέρωσε τους βουλευτές ότι με την υπάρχουσα φορολογία “Ο ρυθμός εσόδων είναι ικανοποιητικός”. Σε αυτό το επιχείρημα δεν μπορεί να υπάρξει αντίλογος, γιατί γενικά ακούγεται λογικό όταν υπάρχει υπερφορολόγηση να υπάρχει και ικανοποιητικός ρυθμός εσόδων.

Επίσης έδωσε κάποια οικονομικά στοιχεία πιθανών μελλοντικών αντιπάλων και έθεσε κάποιο στόχο που πρέπει να πιάσουμε προκειμένου να είμαστε ασφαλείς. Εδώ χωράει κάποια συζήτηση από την άποψη του ότι οι μελλοντικοί αντίπαλοι ήταν για μήνες χωρίς περιοχές και ότι γενικά δεν είναι δυνατόν να στραγγίζεται ο κόσμος υπό την συνεχή απειλή κάποιου μπαμπούλα. Άλλες κοινότητες έχουν τα ίδια ή περισσότερα μπόνους, έχουν καθημερινά δύσκολους πολέμους και όχι αραιά και που, αλλά σεβόμενοι τα μέλη των κοινοτήτων τους κρατάνε την φορολογία σε κανονικά επίπεδα.

Η 2η σχολή σκέψης εκπροσωπείται καλύτερα από τα λεγόμενα ενός βουλευτή του e-αριστερού χώρου που είπε ότι “Επομένως καλύτερη λύση από την μείωση του WT είναι η θεσμοθέτηση νέων παροχών (π.χ. μαζί τα φάγαμε για περισσότερους και παλαιότερους, μαζί τα πολεμήσαμε για όπλα, επιδοτήσεις για εταιρείες φαγητών)”

Γενικά τα επιχειρήματα αλληλεγγύης είναι και τα πιο περίεργα. Αυτή η κοινότητα έχει μακρά παράδοση στην αλληλεγγύη μεταξύ των μελών της και έχει θεσπίσει διάφορα προγράμματα που πραγματικά έχουν βοηθήσει τους νέους συμπαίκτες να αντεπεξέλθουν στις δυσκολίες του παιχνιδιού. Πριν την εισαγωγή του φόρου εργασίας η κύρια πηγή των εσόδων του κράτους προερχόταν από τους δυνατούς λογαριασμούς που διέθεταν εταιρείες όπλων ή φαγητών και από την φορολόγηση της εργασίας των μούλτις. Τώρα που μπήκε ο νέος φόρος η κύρια πηγή εσόδων φαίνεται ότι είναι η μεσαία τάξη παικτών και αυτό είναι κάτι που πρέπει να καταλάβουν όλοι. Η μεσαία τάξη όμως δεν είναι ούτε πάμπλουτη σαν τους πελάτες, ούτε μουγγή σαν τα μούλτις.



Επίσης όλοι πρέπει να καταλάβουμε ότι υπάρχει μεγάλο ποσοστό νέων παικτών που όνειρο τους δεν είναι να περιμένουν πότε θα είναι online κάποιος από την κυβέρνηση, μήπως και τσιμπήσουν λίγο φαγάκι ή κανένα οπλάκι και ότι η υψηλή φορολογία αποτρέπει και την δική τους ανάπτυξη εκτός και αν το όνειρό μας είναι να δημιουργήσουμε στρατιές οικονομικά εξαρτημένων παικτών.

Θα κλείσω το άρθρο με μια απορία. Υπάρχει λόγος να αισθάνεται κάποιος υπερήφανος αν πέτυχε “ικανοποιητική ροή εσόδων” ή αν μοίρασε κάποια ψωμιά περισσότερα, επειδή ξεζούμισε μια άλλη κατηγορία συμπαικτών του?

Με δόξα και τιμή
eQuBit