ΑΛΗΘΩC ΑΝΕCΤΗ

Day 4,179, 13:21 • Published in Greece Greece • by Count Miden

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός, που αν μη τι άλλο έπρεπε να παμε τη Μεγάλη εβδομαδα στην εκκλησια, το έβλεπα σαν μια οικογενειακή συνήθεια συνοδευόμενη από ατελειωτη πλήξη που είχε τουλαχιστον ένα προγραμμα κι όχι απαραίτητα το Κυριακάτικο ξύπνημα. Υπήρχε μια κατάνυξη στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, ήταν και οι διακοπες και οι ώρες που δεν έβρισκες κανενα να παιξεις γιατι ήταν όλοι στην εκκλησια και κάπως το δεχομουν, αλλά παρέμενε στην σκέψη μου απλά σαν ενα κενό έθιμο, ναι είχε κάποια πνευματική σημασία που όμως μου διεφευγε. Μια αλληλουχία γεγονότων, νηστεια, κοκκινα αυγα, εκκλησια, κερακια επιταφιος, λαμπαδες, αρνια στη σουβλα με λαικα στη διαπασων και ουφ τελειωσε του χρονου παλι.



Μετά μεγάλωσα τηρούσα όμως το έθιμο και κάπου καπου προσπαθουσα να κάνω ένα διάλειμμα από τις ασωτίες μου και να νιώσω λίγο ταπεινός να μην ξεφύγω εντελώς... μέχρι το βράδυ της Ανάστασης που γινόταν Ανάστα ο Κύριος, σε ποιο κλαμπακι θα παμε, ποιοι θα είμαστε, και την επόμενη μερα όταν ξυπνούσα αργά το μεσημερι, να φαμε λες και είχαμε εργαστει σκληρα, να λεμε τι ήπιαμε που πήγαμε να θύμηθουμε συλλογικα και να καλύψουμε τα κενα πόσες μαντρες πηδήξαμε... και τα σχετικα. Και του χρονου.



Τα χρόνια πέρασαν κι από κει που ο μήνας έχει 9 κι έχεις δεμένο το γαιδαρο σου τρως μια τηγανια στο κεφάλι και γυρίζει ο κόσμος τουμπα. Ναι έχασα την γη κατω από τα πόδια μου, δεν έχει σημασια το τι και πως, δεν το εβαλα κατω όμως έπεφτα και σηκωνόμουν και τελικά η μπίλια με βρήκε όρθιο..μέχρι την επόμενη πτώση γιατί πλέον δεν θεωρώ τίποτα δεδομένο και δεν κάνω μακρόπνοα και μεγαλεπήβολα σχέδια αλλά ζω μέρα με τη μερα, και είναι πολύ καλύτερα.



Δεν ξέρω πως έρχεται η πίστη στον καθένα, την έχουν κάποιοι από μικροί; τους έρχεται κάποια στιγμή σαν επιφοίτηση; ξέρω πως το βίωσα εγώ.
Όταν κάποια στιγμη δεν μπορείς κατι να το καταφέρεις μόνος σου ζητας βοήθεια, θες να μεταφερεις ενα τραπεζι; ζητάς βοηθεια από το φίλο και το πηγαίνεις εδω εκει, μετακομίζεις, παιρνεις τους φίλους κι αν δεν μπορουν και προφασίζονται λουμπαγκο κλπ παιρνεις την μεταφορική και καθάρισες, έμεινες με το αμάξι παιρνεις την οδικη βοήθεια, δεν καταλαβαινεις κατι στο σχολείο ρωτας τον μπαμπα, τον μεγαλο αδελφο, τον δασκαλο, στη σχολή; την ωραια συμφοιτήτρια (ενταξει δεν λες δεν καταλαβα μην γινεις ρομπα, της ζητας σημειωσεις πας και για καφε και μετα ξεχασες τι δεν καταλαβες).
Υπάρχουν όμως κάποιες καταστασεις που ή δεν υπαρχει κανεις να σε βοηθήσει ή όσοι και να υπαρχουν και να θέλουν δεν μπορουν και σίγουρα ενα τηλεφώνημα καπου δεν βοηθαει καθόλου.
Είναι αυτές οι καταστάσεις που είναι απίθανο να τα καταφέρεις.
Σε μενα έτυχε οχι απλά το απίθανο αλλά το αδύνατο, δεν μου έμενε τιποτα να κάνω εκτός από το να ζητήσω βοήθεια από το μόνο που θα μπορούσα, έτσι προσευχήθηκα. Σε κάποιους μπορεί να φαινεται αστειο, περιεργο, υπερβολή, δεν με ενδιαφέρει εγώ το έζησα.



Το είδα να αλλάζει μπροστα μου, οι μηδενικες πιθανότητες έγιναν λίγες, οι λίγες περισσότερες και έγινε τελικά αυτό που ζήτησα, δεν το πίστευα κι όμως έγινε, επειδή δεν ήμουν μόνος κι άλλοι που βρισκονταν εκεί εξεπλαγησαν απ΄οτο αποτέλεσμα το οποίο το θεώρησαν ανεξήγητο όμως εγω ήξερα.

Προσπαθησα να το εκλογικεύσω, να το φέρω από δω να το φέρω από κει, όσο και να προσπαθησα δεν μπορουσα να το αγνοήσω. Μαζί με αυτό που έγινε ήταν σα να περασα σε ένα άλλο επίπεδο κατανόησης, άρχισα να βλέπω τα πραγματα με άλλο ματι και να φοβάμαι το μέλλον λιγότερο.

Μερικούς μήνες αργότερα εμεινα άνεργος λίγο λόγω των περιστάσεων λίγο λόγω επιλογής, δεν με πειραξε καθόλου.
Πηγαίνοντας στην Κυριακάτικη λειτουργία άρχισα να καταλαβαίνω πραγματα που δεν είχα διανοηθεί μεχρι τότε, ακολουθώντας τις γιορτες της Πίστης μας είδα ένα μοτιβο που ούτε βαρετό ούτε κενό ήταν, αντίθετα ήταν πολύ ενδιαφέρον ταξίδι.
Βρέθηκαν οι κατάλληλοι άνθρωποι στο δρόμο μου; ναι βρέθηκαν. Ηταν τυχαίο; είναι ποτέ κάτι τυχαίο;



Κάθε Ανάσταση θυμάμαι πόσο κενά περνούσα αυτή τη μέρα και πως παρά το Άγιο φως που πήγαινα σπίτι ήμουν σαν τυφλος.
Θυμαμαι την πρώτη Ανάσταση που την ένιωσα πραγματικά σαν τέτοια στο εκκλησάκι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα κατω από τη γέφυρα στον περιφερειακό του Φιλοπαππου, όπου βγήκαμε στην αυλή να μας πει ο Παπα-Νικολας το Χριστός Ανεστη και ήμουν έτοιμος να παω σπιτι να φαω, αρχισαν τα βαρελοτα οι καμπανες, ο Παπα-Νικολας λεει "το ρολοι μου δεν λει 12" και συνεχισε να μας μιλαει, πανω από τη γεφυρα άρχισαν να περνανε οι "πιστοι" με τα φαναρακια για να πανε να πέσουν με τα μουτρα στη μαγειρίτσα, και ω του θαυματος σταματησαν να ακουσουν τον Παπουλη και ξαφνικα είμασταν 2 εκκλησίες μια στην αυλή και μια πανω στη γεφυρα. Ηταν η πρωτη φορα που ένιωσα Ανασταση. Δεν με πειραξε καθόλου που γύρισα στις 3 στο σπίτι ήμουν χορτατος.



Η πίστη δεν μου ήρθε ξαφνικα, δεν έβαλα το δάκτυλο μου επί τον τύπον των ήλων, για να πιστεψω, δεν διαπραγματευτηκα να πιστεψω για να μου γίνει το χατήρι, δεν πιστευα καν πως θα γινόταν αυτό που ζήτησα, απλά αυτό ήταν η πύλη που μου άνοιξε προς την Πίστη, ήταν όλα αυτά που έβλεπα μετά ενώ πριν περνουσαν δίπλα μου.
Δεν ξεκινησα την πρωτη φορα να νηστέψω την σαρακοστή λογω πίστης, ξεκίνησα λόγω πρόκλησης, "γιατι μπορεί αυτός και όχι εγώ" περασε η Σαρακοστή και δεν καταλαβα πότε, έτρωγε ο άλλος γυρους και μπριζολα δίπλα μου και δεν με ένοιαζε, δεν μου "μυρισε" τίποτα. Τι κέρδισα εκτός από χαμηλότερα τριγλυκερίδια; Να καταλάβω το νόημα της "Τσικνοπέμπτης". της "τυρινής" και κυρίως του πασχαλινού τραπεζιου που σας πληροφορώ πως μετά από την νηστεία δεν σου κανει αίσθηση να πεσεις με τα μουτρα στο κρέας.



Επειδή πλέον το ξέρω η ζωή έχει σκαμπανεβάσματα αλλά αν δεν είχε θα ήταν ένα φλατ πραγμα χωρίς ενδιαφερον έφτασα σχεδόν να χασω την Πίστη μου.



Αλλά συμβαίνει το εξής παράξενο αν Πιστεψεις, υπαρχει κατι παραξενο μαι ουσία μαγική, που πλέον δεν σε αφήνει να χάσεις την Πίστη σου όση απογοήτευση κι αν βιώσεις γιατί πλέον Ξέρεις.

Φέτος στην Ανάσταση, ήμουν μόνος, αλλά και παλι δεν ήμουν, είχα το χρονο να παρατηρήσω λίγο τους γύρω μου όταν βγήκαμε στον περιβολο ψαχνοντας λίγο χωρο από αυτούς που ήταν ήδη, με κομμώσεις υπερπαραγωγές, περιτεχνες λαμπαδες, μπιζου, υπεροχα κουστούμια και φορέματα βγαλμένα από ντεφιλε πρωιναδικου. Σχεδόν κανεις δεν ακουγε τα πρό του "Χριστός Ανεστη" μιλούσαν "για άλλα πράγματα" γελουσαν και χαριεντιζόντουσαν σαν σε κοινωνική εκδήλωση, δεν θύμωσα ούτε τους κρίνω, μου δείχνουν απλά μια εικόνα του παλιου μου εαυτου από την αποία είμαι ευτυχισμένος που έχω απελευθερωθεί από την κενότητα της.



Να μην ξεχασουμε βέβαια τους Αξιωματουχους και τοπικούς άρχοντες που πρεπει πρωτοι να παρουν το φως και να καθονται μπροστα στην εξέδρα. Βεβαια όλοι αυτοί, μετά τις αγκαλιές, τις ευχές και το φιλί της αγάπης, θα κατσουν λίγο αμήχανα μεχρι να την κανουν με ελαφρα πηδηματακια για τη μαγειρίτσα, συνήθως συμβαινει όταν ο παπάς λεει: "Ἀναστήτω ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ, καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν" αλλά ακουσαν τα προηγούμενα ή θα ακούσουν τα επόμενα για να ακουσουν και αυτό; μήπως τόσα χρόνια που έτρεχα να προλάβω το ακουγα εγώ;



Ανάμεσα στο παραπάνω και τον κατηχητικό λόγο του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου προτιμώ το 2ο

Για να χάσεις κάτι πρέπει πρώτα να το βρείς, αλλά απλά σκέψου να βρείς κατι τόσο πολύτιμο που να μην θελεις να το χασεις.



Να σημειώσω πως στην πίστη μας υπαρχει ένας χάρτης για ένα δρόμο, αν θες τον ακολουθείς, ο Θεός δεν είναι τιμωρός είναι θεός αγάπης που σαν πατέρας αγαπα και το καλό του το παιδί και το άτακτο και αυτό που έχει χασει τον δρόμο του, και μεις σαν παιδια του αν τύχει κάποτε μεσα στην απελπισια μας μυξοκλαιγοντας να του ζητησουμε κατι, όπως ζητούσαμε από τον πατερα μας καποτε παγωτο στα μικρατα μας θα μας το δώσει.

Ο ακατονομαστος έχει πολλά όπλα, τη ματαιοδοξια, το μισος την εκδίκηση, τη ζήλεια την περηφάνια, την διψα για δύναμη τη λαγνεια και αλλα πολλα, ο Καλος Θεός έχει μόνο ένα ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ και αυτό σαν πύρινη ρομφαία τα διαλύει όλα και στο τέλος νικά.



Χριστός Ανέστη σε όλους σας και κυρίως σε αυτούς που μπορεί να έχω στεναχωρέσει κάποιες φορές εδω μέσα με την βλακεία μου.

Υ.Γ. Πολλοί καταξιωμένοι επιστήμονες έφτασαν στην πίστη μεσω της επιστήμης τους, γιατί φτάνουν σε ένα συμπερασμα ότι τίποτα από ότι μας περιβαλει από τα μποζόνια μέχρι τα γιγαντιαια άστρα δεν είναι τυχαιο.

Μήπως τελικα το βιβλίο ΓΕΝΕΣΙΣ είναι μια περιγραφή της κοσμογονίας;

Γεν. 1,3 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω φῶς· καὶ ἐγένετο φῶς.
(Θεωρια της μεγάλης έκρηξης; και πως από την ενέργεια κυματικής μορφής δημιουργείται ύλη😉



Γεν. 1,7 καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸ στερέωμα, καὶ διεχώρισεν ὁ Θεὸς ἀνὰ μέσον τοῦ ὕδατος, ὃ ἦν ὑποκάτω τοῦ στερεώματος, καὶ ἀναμέσον τοῦ ὕδατος τοῦ ἐπάνω τοῦ στερεώματος.
(Το σωματίδιο Χιγκς, είναι ένα μποζόνιο που, προβλέπεται θεωρητικά από το Καθιερωμένο Πρότυπο και θεωρείται πως έχει ήδη ανακαλυφθεί πειραματικά στα πειράματα ATLAS και CMS του επιταχυντή LHC του CERΝ. Η ύπαρξη του σωματιδίου του Χιγκς δίνει τη δυνατότητα για εξήγηση στον τρόπο που συγκροτείται η ύλη προσδίδοντάς της ιδιότητες όπως για παράδειγμα η μάζα.)