Join the new world

Selam arkadaşlar;

Yazılarımı gerçek yaşamımda sunacak birilerini buldum ve kendimi geliştirmeye devam etmeyi planlıyorum.

Makale müziğimizi şimdiden açın, okurken dinlersiniz 😘

Aslına bakarsanız konuya nasıl giriş yapacağımı bilemiyorum şu an, bir anda konuya dalmamak ve kendimi rahatlatmak için de bu şekilde bir giriş bölümü yapıyorum. Her ne kadar bu sefer kısa yazacağım desem de genellikle ipin ucunu kaçırdıktan sonra farkediyorum, kusura bakmayın 😘

Ama bu sefer kısa tutmaya çalışıcam 😃



Şu an çok büyük çelişkiler içerisindeyim, var mıdır ki gerçekten yalnızlık ?

Bence yalnızlık tam, yalın, saf olamaz. Arı yalnızlık arı gibi sokar insanı, sürüden ayrılanı kurt kapar sözünün yaptığı baskı bizi buna inandırır.

İnsan yalnız kalınca ilk olarak kendisiyle randevulaşmadığı bir buluşma gerçekleştirir. Yalnız yaşamda ise aynada kendisiyle rastlaşan kişi şaşırır, belki de duraksar, aynanın karşısında kendisiyle gülerek sohbet bile edebilir, içindeki bir ses duyma isteğini kendisiyle tatmin eder.

Yalnızlığın ilk günleri farkedilmez, kişi hala kendini toplumun parçası içinde hisseder, öyledir de. Nasıl bu yaşama alıştığı ve ya zorlandığı önemsiz değildir, aklımdaki sivri soru ise : Yalnızlık seçim midir, yoksa seçen midir ?

Yalnızlık sultanlıktır bana kalırsa, bekarlık gibi cana tak eder mi, eder ancak insanın kararlarının da bir amacı vardır, geri dönülemese bile.

Yalnız kişinin yalnızlığın ihtişamlı hakimiyetinin doruklarına vararak hissetmesi ise paha biçilemez gibidir. Sorgulayan ve cezalandıran yoktur. Ben bunu kelepçeli özgürlüğe benzetirim, her yere gidebilirsin ama her şeyi yapamazsın, yalnızlığın anayasası da böyledir ki; sınır senin elindedir, kendi kendini sorgulayan, kendine kızan ve ya yüksek şefkat gösterensindir. Saçma sapan kurallar yoktur, zaman yoktur, durmak yoktur.

Kendi benliğini hissedip bulduğunu sanarsın bir yandan, oh be dersin, hayat buymuş dersin, kendi kendine bunu inandırırsın, sen diğer insanlar gibi değilsindir, onlara eyvallahın yoktur. Halbuki kendi benliğinin farkına vardığını sadece kelime olarak kullanırsın, çünkü sadece kendini bilirsin, kendinden sorumlusundur.

Sen diğer insanlar gibi değildin, onlar gibi olamadın, suç sende, bu yüzden yalnız kalmaya mahkumsun. Cezaevine atılan kişiler toplumdan yalnızlaştırılır, dışarı çıktıklarında farklı olur hissettikleri, artık herşey bitmemiştir, sen de artık çıkamazsın. Alışmışsındır ütopyana çünkü, burdan çıkmak istemezsin.

Bir erkek için ne kadar basit gibi görünse de, bir bayan için bu pek de olası değil, ülkemiz adına konuşmadım az önce. Savaşçı Zeyna'daki cesaret bir erkeğinkinden üstündür ancak onun da kuşkuları vardır ya da ben böyle düşünmek zorunda kalıyorum, hissediyorum. Bu zamana kadar ki öğretiler bana olur-olmazı aşıladı da haberim yoktur belki, o erkek anasının kuzusu, o kadın babasının bir tanesi. Sonuçta bizi yetiştiren de bir ana kuzusu ve babasının bir tanesi değil miydi ? Öyleydi ya,iç çelişmelere devam.

İnsan yalnızken kendinin farkına varıp kendince mantıklı açıklamalar arar ve kendini ikna edecek ilk fikri bulduğunda bir başka soruna geçer, tabi mükemmeliyetçi değilse. Mantıklı açıklamalar tamamlandığında devreye iç güdü girer. İç güdü daha önce çözüm bulduğun sorunlara hazır cevap verir. Örnek vermek gerekirse; yalnızsınız ve ilk defa yalnız başınıza bir evde uyuyacaksınız. İlk gece bitip ikinci gün bütün vücudunuzun sapasağlam durduğunu gördüğünüzde bişe olmuyormuş dersiniz ancak gece bir gürültü ve ya tıkırtı ile uyandığınızda mantıken evde benden başka kimse yok, bu ses nerden geldi der ve endişelenirsiniz.

Bir başka örnek ise; evde meyve suyu bitti, siz mantıken temin etmek için markete gidip alırsınız ve iç güdüsel olarak tekrarlanır bu, ancak markette de meyve suyu yoksa o zaman bir başka alternatif ararsınız.

Artık evinizde kısır bir döngü başlamıştır ve yataktan kalktığınız zaman günün sonuna kadar ne olacağını bilirsiniz. Bu sebeple de yataktan kalkmak istemeyebilirsiniz. Demiştik kendinizle başbaşasınız, kendi kendinizi geliştirmek istersiniz ancak ilerleme kaydedemezsiniz, tecrübe edinme alanınız dardır, yatakta ızgara balık gibi dönersiniz ama hala bir ızgara balığı bile pişirecek tecrübeye ulaşamamışsınızdır. İç sesinizin fikirleri de böyle olacaktır, her zaman aynı fikirleri size hatırlatacaktır, tabi bu sizin gamsızlığınıza kalmış 😃

İnternetteki arkadaşlarınız yalnızlığınızı ne kadar giderir orasını size bırakıyorum 😃

Eğer kendi kendinize konuşmaya başlarsanız ki denersiniz; o zaman farklı bir boyuta geçersiniz ki gerçekten yalnız olduğunuzu bilirsiniz. Bu yalnızlık uzun yıllar devam ederse kendinize arkadaş bulmanız daha zor olacaktır, çünkü bu zamana kadar arkadaşlarınız sizi her davet ettiğinde bulacak bir mazeretiniz hazırdır. İşte yarı pişmanlık duygusu içinde geçmiş yılların ardından belki de faturalarınızı yatırmazsınız ceza memuru gelene kadar ? Bu kapı çalmayalı o kadar çok olmuştur ki bunun için yanıp tutuşursunuz, memur geldiğinde onu eve davet eder ve hazır olan yemeğe oturmasını ısrar edersiniz, zorla yapılan boğucu bir sohbetten sonra onu istemeyerek serbest bırakırsınız ve o gün evinizde birini ağırlamış olursunuz. Bu hikaye değil, gerçekten yaşanmış ve pişen kestane başında büyüyen neslin çocukları şimdi telefon, bilgisayar başında giderek, sinsice yalnızlaşıyorlar, bir aradalar ama farklı dünyadalar, insanlar artık kardeşlerini ne kadar tanıtabiliyor siz söyleyin, şimdi ekrana karşı bana söylüyormuş gibi annenizi babanızı güzel, iyi bir insan gibi basit kelimeler kullanmadan karakter özelliklerine göre anlatın. Zor olabilir, belki bana da zor gelebilir, neyse devam ediyoruz pc başında yazı okumaya.

Yalnızlığın bir diğer adı olsa adını kendincilik koyardım, bencillikle karıştırmayın, başkasına göre kendini üstte tutma değil, kendine kendini yasaklama, sen olmadan da devam eden hayattan kendini esirgeme. Israrla kendini seçmeğe devam ve asosyalizm diye bir akım başlatmış gibi tahttan inmemekte neyin nesi, tahtın sahibi kendine uşaklık ediyor aynı zamanda, ne ilginç.

İç güdülere tekrar değinmek isterim, bunlar kısır döngülerin tetikleyicileri olacak.

Kısır döngülerin kaçınılmaz dalgaları her vurduğunda arkasından bir sonrakinin geldiğini göreceksin, Kaçınılmazlığı kullanan dev dalgalar daha oluşmadan insanın kafasına saatlerce su damlası etkisiyle vuracak.

Uyandığın günün sonunu bilip, istemeyerek devam etmek zorunda olmak ise taş kıran cezalı hapishane işçilerini anımsatacak, sen kırdıkça yeni bir kaya gelecek karşına, öncekinden daha büyük ve ya küçük hepsi birer kaya !

Elde tutulan ve sana doğru gelen şırıngadan korkar gibi korkacaksın seni kendi arasına çekmeye çalışan sosyal varlıklardan, içlerinde şifa olduğunu bileceksin ama ne olursa olsun o kısa acıyı hissetmemek için elinden geleni yapacaksın, kısa acıya katlansan gerisi gelece halbuki.

Yalnızlık zamanı ve mekanı belli değildir belki de; otobüste güzel kızın yanına oturmaya cesaret edemezsin, sevgilisi vardır diye, yakışıklı olsan güzel kız senin yanına oturmaz sevgilin vardır diye.

Sınıfta kalırsın zerre konuşacak konu bulamazsın küçüklerle, konuşsan da rahat değilsindir, eskilerde olduğu gibi olmaz, yalnızlık geçmişte bırakır insanı. Hep orada savurur durur.

Bomboş otobüsün durup da almadığı kişinin gözlerinin içine dikkatle baktım bugün, bakışlarım kaçamaktı, beni farketmişti belki de diğer otobüsün içinde. O da biliyordu önceki duraklarda kimseyi almamışsa bu durakta da almayacağını, belki de bunu düşünmedi bağladı ona tüm yorgunluklarını. Bakışları keskin ve derindi, ümitlerini kaybetmiş idam sehpasında boynuna ipin dolandığı insanlar gibi.

Yalnızlıkta emin olduğum bir şey var ki o da hiçbir şey olmadığıdır.


İşte bu yüzden derim ki; Yalnızlık Allah'a mahcuptur, tam olarak insanı kendisinden bile koparmayıp bir gölge gibi koşturur. Koşar ama gölgeler birbirini görmez, üst üste gelseler bişey değiştiremezler, birbirlerinden haberli ya da habersiz yalnız başlarına koşarlar, yalnızlığa.



Yine kısa tutamadım kusura bakmayın 😃
Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Esen kalın ve eser bırakın 😘
Siz yokken de hayat devam ediyor 😘