The Last Stand of Greece

Day 1,876, 14:02 • Published in Greece Brazil • by neyrasthenikos

Day 1,876 of the New World

Κοντεύει 00.00 ώρα Ελλάδας και η πραγματική αυτή ώρα αρχίζει να σηματοδοτεί το σημείο μηδέν που φτάνει η Χώρα μας στον εικονικό χάρτη της καρδιάς μας. Η μάχη στο Jizan μαίνεται με πολλές απώλειες και νεκρούς και από τις δύο πλευρές. Οι Έλληνες μαθημένοι στα δύσκολα και τιμώντας την ιστορία αιώνων, μάχονται λυσσαλέα σαν άλλοι 300 του Λεωνίδα. Κρατούν τα τιμόνια από τα ΤΑΝΚ τους με τα αιματοβαμμένα χέρια τους, και τα οδηγούν σε πείσμα μερικών, απέναντι στις πολυπληθείς αρμάδες των εχθρών. Λυσσάνε οι αναπνοές τους μέσα στα παγωμένα τανκ, λυσσάνε και οι μηχανές να ανταποκριθούν στις εντολές των ψυχών.
Αλλοίμονο!! Κινδυνεύει να χαθεί η Ελλάδα! Κινδυνεύουμε να πέσουμε για άλλη μια φορά κάτω από τον ζυγό!
Ο εχθρός σαστισμένος, δεν σταματάει να βρέχει φωτιά στα κεφάλια των Ελλήνων και να αναρωτιέται: «Μα πως είναι δυνατόν; Πως μπορεί να στέκονται ακόμα όρθιοι 300 μπροστά στους χιλιάδες; Γιατί υπάρχουνε ακόμα σαν χώρα;» Δεν ξέρουν και δεν μπορούνε να καταλάβουν. Μόνο όποιος έχει Ελληνικό αίμα το νοιώθει και το ζεί.
Τι κι αν τα παλικάρια της Ελλάδας είναι πεινασμένα μέσα στην αγκαλιά του χειμώνα, μουντζουρωμένα με λάδι και αίμα; μάχονται μια μάχη για την Ελλάδα και χαμογελάνε στον θάνατο και τον καλωσορίζουν με χαρά, όπως κάνουν σε κάθε μάχη.
Τί κι αν το χρώμα της Ελλάδας αύριο στον εικονικό χάρτη αλλάξει και χαθεί; Η Ελλάδα πάντα θα είναι εκεί ελεύθερη να ζεί αιώνια μέσα και στην τελευταία σταγόνα του Έλληνα.
Αδέρφια μη σκάτε! Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θαναι….