Skotwnontas to egw mou

Day 1,529, 02:30 • Published in Greece Greece • by Vags


Σημείωση του συγγραφέα: λόγω τεχνικών δυσκολιών, το original greeklish κείμενο 'μεταφράστηκε σε ελληνικούς χαρακτήρες μέσω του innoetics. Για οποιαδήποτε ανορθογραφία είναι υπεύθυνο το πρόγραμμα 😛

Τι ρολο παίζουν τα στερεότυπα στη ζωή σας? Ακόμη κι αν δε θέλετε να παραδεχτείτε την αλήθεια, τα στερεότυπα είναι υπεύθυνα για πάνω από το 60% του τρόπου με τον οποιο σκεφτόμαστε. Λόγω των στερεοτυπων κοιτάζουμε με μισό μάτι έναν Πακιστανό, πχ. Λόγω των στερεοτυπων θα μας κοιτάζουν οι Γερμανοί τουρίστες το καλοκαίρι με μισό μάτι, έχοντας λάβει οδηγίες να προσέξουν μην τους κλέψουν οι 'κακοί Έλληνες. Λόγω των στερεοτυπων μόλις βλέπουμε ένα avatar με βυσσινί περίβλημα ή με το πρόσωπο της μέδουσας αυτόματα, σχεδόν παβλοφικά αναδύονται από μέσα μας διαφορα συναισθήματα. Καταλαβαίνετε που το πάω, έτσι?

Φταίμε εμείς για τη δημιουργία των στερεοτυπων? Και ναι και όχι. Αν ανήκουμε στη γενιά κατά την οποια δημιουργήθηκαν, τότε ναι, έστω και έμμεσα. Αν ανήκουμε σε μεταγενέστερη γενιά, τότε όχι, μιας και τα βρήκαμε έτοιμα. Για αυτό, όμως, που φταίμε όλοι μας είναι το γεγονός ότι διαδίδουμε τα στερεότυπα ελεφρά τη καρδια, διαιωνίζοντας μια πεποίθηση η οποια συνήθως διχάζει μια κοινότητα. Και για αυτό, κυρια αιτια είναι η νοοτροπία μας.

Το μεγαλύτερο λάθος που κάνουμε και εντός και εκτος παιχνιδιού είναι ότι προσπαθούμε να ζήσουμε και να παίξουμε έτσι όπως μας βολεύει. Το πρόβλημα είναι ότι ενώ μπορούμε να παραδεχτούμε ότι ο καθένας έχει τον τρόπο του και να ηρεμήσουμε μια και καλή, προτιμάμε να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας, ταΐζοντας τον με την ιδέα ότι ΜΟΝΟ ο δικός μας τρόπος είναι ο σωστός και ο τρόπος του αλλου μας m@m@ει τη ζωή, το παιχνίδι, κτλ.

Αρχίζοντας από αυτό, πάθουμε να βλέπουμε τον άλλο σαν συνάνθρωπο και συμπαίκτη. Πως το είχε πει ο George Bush? Οποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας. Οποιος δεν συμμερίζεται τον τρόπο σκέψης μας γίνεται αυτόματα εχθρός μας, χωρίς πολλή σκέψη. Και φτάνουμε σε μια κατάσταση, την οποια ο Erich Fromm (αν δεν κάνω λάθος) την είχε χαρακτηρίσει ως 'homo homini lupus'. Ο άνθρωπος tw άνθρωπο λύκος. Γινόμαστε ΖΩΑ, που το μονο που μας ενδιαφέρει είναι όχι το πως θα ζήσουμε καλύτερα, αλλα το πως θα χαντακώσουμε τον άλλο καλύτερα. Δεν ζούμε, ούτε παίζουμε για εμάς, αλλα για να χαλάσουμε το παιχνίδι του αλλου. θυμάστε το ανέκδοτο με την κατσίκα του γείτονα, φαντάζομαι.

Ως αποτέλεσμα των παραπάνω, απορρίπτουμε συνοπτικά τις απόψεις του αλλου, χωρίς να έχουμε προσπαθήσει να εμβαθύνουμε σε αυτές, απορρίπτουμε τον άλλο λόγω εμφάνισης, τάξης, avatar, κτλ, ακονίζουμε τα μαχαιρια μας με το παραμικρό, επειδή έστω και αν δεν το παραδεχόμαστε μας αρέσει να τρωγόμαστε σαν τα ζώα. Και τα ζώα δεν έχουν λογική. Μένουμε κολλημένοι στις απόψεις μας χωρίς να αμφιβάλλουμε για αυτές και αν ποτε εμφανιστεί μια αντίθετη άποψη τεκμηριωμένη, που θέτει σε κίνδυνο τα πιστεύω μας, εφευρίσκουμε μια δικαιολογία προκειμενου να μένουμε προσκολλημένοι στα πιστεύω μας, λες και αν ποτε αυτά καταρριφθούν θα πάψουμε να υπάρχουμε.

Αυτό που θα πάψει να υπάρχει είναι το υπέρ - εγώ μας, το οποιο δυστυχώς μιλάει για εμάς. Το πρόβλημα είναι ότι αμφιβάλλω αν είμαστε έτοιμοι να το αποχωριστούμε. Αμφιβάλλω αν είμαστε έτοιμοι να φερθούμε σαν ενήλικοι και όχι σαν πεντάχρονα. Αμφιβάλλω αν μπορούμε να αποδεχτούμε τον άλλο για αυτό που είναι και αν μπορούμε να δούμε πέρα από την ιδέα που έχουμε σχηματίσει για τον συνάνθρωπο μας στην πραγματική ζωή και για τον συμπαίκτη μας σε αυτό το παιχνίδι. Ίσως αυτό που θέλει αυτή η χωρα και εκτος και εντός παιχνιδιού είναι μια εντατική ψυχανάλυση (ένας από τους πιο αξιόλογους παίκτες, ο Kalydna μπορεί να βοηθήσει σε αυτό -Φώτη, συγχώρεσε με αν κάνω λάθος για το rl επάγγελμα σου).

Αναμφίβολα, ο,τι έχει χτιστεί τρία χρονια τώρα, δεν είναι δυνατόν να γκρεμιστεί έτσι απότομα. Η κοινότητα μας έχει επενδύσει στην κόντρα τόσο πολύ που έχει κάνει slogan της το "τρολλαρω" άρα υπάρχω. Αν θέλουμε κάτι να αλλάξει, μπορούμε να ξεκινήσουμε με έναν πολύ εύκολο τρόπο: αρχίζοντας να σεβόμαστε τον άλλον, ο,τι και να μας έχει κάνει στο παρελθόν, ο,τι κι αν πιστεύουμε ότι είναι, δεχόμενοι ότι μπορούμε να κάνουμε και λάθος. Είναι το πρώτο βήμα στην προσπάθεια μας να σκοτώσουμε το εγώ μας.

Φιλικά,