Join the new world

Aan de oude lezers van de New Liberty: neen, uw oude partij is niet terug opgestaan. Maar de org ervan bestaat nog altijd en heeft nog altijd een newspaper. Omdat op dit moment newspapers niet meer mogen uitgegeven worden in landen buiten je eigen nationaliteit en omdat Nederlanders wel eens graag wat lezen, heb ik van Daniel Parker (hartelijk bedankt nogmaals) deze org in bruikleen gekregen om toch jullie van oorlogsreportages te voorzien. Je kan altijd de originele variant voten en subben hier. Alvast veel leesplezier!
Sammy Tanghe
Nederlandstalige eBelg



In deze turbulente tijden wou de redactie toch even een inhoudelijk reportage brengen. Dit om af en toe zo eens iets anders te brengen dan puur oorlogsgeweld en om bepaalde zaken meer in perspectief te brengen. Vandaag gaan we het hebben over basissen, een concept dat vele wel hebben gezien, maar weinigen echt begrijpen

Sammy Tanghe
Luik
Basissen zijn in essentie regio’s die men niet bezet wegens de natuurlijke grondstoffen daar aanwezig, maar eerder regio’s die men permanent bezet om de geostrategische positie van de basis in kwestie te bezitten. Dit in contrast met kolonies, waarbij het primaire belang de belangrijke grondstof van de regio zelf is. Men kan kolonies wel beschouwen als een soort basissen, want vanuit een kolonie kan men evengoed strategische aanvallen lanceren. Maar een basis is geen kolonie, want de kolonie brengt geen economische meerwaarde op, meer zelfs, het houden van een basis kan de staat handenvol geld kosten: de lokale bevolking kan (met behulp van de rivaliserende alliantie) in opstand komen en een permanente legermacht moet er aanwezig zijn om de orde te bewaren.


Camp Morning Star, één van de vele Amerikaanse militaire complexen in Tibet

Naast basissen en kolonies heb je ook gewone bezetting, dit betekent concreet de regio bezetten om te voorkomen dat de vijand hem gebruikt of om dichter bij het doel te komen. Om het met voorbeelden uit te leggen: Polen heeft als belangrijkste kolonie West-Siberië en verder een heleboel interessante graankolonies in Noord-Amerika en Rusland, en Warschau bezet Noord-Rusland en een heleboel andere Russische gebieden, maar als basissen hebben ze enkel Binnen-Mongolië en Zhejiang in China en Arizona, Idaho en Oregon in de Verenigde Staten.
Wat basissen sterk doet onderscheiden van bezettingen, is de relatie met de oospronkelijke machtshebbers van de regio. Meestal zijn die goed en laten de regering van de regio in kwestie de basis toe. Vanuit de basis kan de bondgenoot immers strategische manouvers uitvoeren die het oorspronkelijk land kan redden. Meermaals heeft het Tweede Servische Koloniale Leger vanuit zijn basis in Sindh de Indiërs aangevallen en zo het oude Pakistan gered van een Indische verovering. Basissen worden dus meestal, zo niet bijna altijd, gevestigd in regio’s van bevriende naties.


Een Poolse onderzeeër in de haven van Hangzhou in de Poolse basis Zhejiang

De vraag is: wat is men met een basis? Basissen zijn altijd praktisch voor latere militaire excursies. Maandenlang heeft het Amerikaanse Army Group China (deels) in Tibet gebivakeerd, maar twintig dagen geleden heeft ze opeens nog kunnen uitrukken om vanuit de Tibetaanse bergen de Indiërs een lesje te leren. Het voordeel van zo’n basissen is dat men niet beperkt blijft tot acties tegen zijn dichte buren, maar dat men ook invloed kan uitoefenen ver weg. Dit is voor een grootmacht een uitstekende manier om zijn invloed te doen gelden op een stuk van de wereld dat niet naast zijn eigen deur ligt. Tevens kunnen basissen maar tijdelijke tussenstops zijn op grootschalige campagnes. De Polen hebben lange tijd een basis gepacht in Kristiansandt in Sorlandet in Noorwegen vooraleer ze uiteindelijk hun offensief tegen Groot Brittanië hebben gestart om de Atlantische Oceaan over te steken. Tenslotte kan een basis ook defensief gebruikt worden om strategische punten te behouden. Zo heeft de Verenigde Staten lang geleden ooit de strategische punten Zuid-Thailand en Mindanao bezet om te voorkomen dat aartsrivaal Indonesië zou uitbreken naar Azië via Thailand of de Filipijnen. Veel basissen kunnen echter ook maandenlang ongebruikt worden, om dan plots een echt doel te hebben. Voor grootmachten die dus zo’n basis kunnen onderhouden en bezet houden, zijn basissen een belangrijk wapen.


De Militaire Luchthaven van Karachi in Sindh was vroeger volledig gevuld met Servische transportvliegtuigen, maar wordt nu duchtig gebruikt door Pakistan en zijn bondgenoten

De beroemdste basis was ongetwijfeld Sindh, de Servische basis in Pakistan van waaruit de Servische koloniale legers zowel hun verovering van Liaoning als van hun huidige Maleisische kolonies hebben voltrokken. Maar de oudste basissen op dit moment zijn de Amerikaanse basissen in China, met name Tibet en Chongqing, waar Army Group China zijn hoofdkwartier heeft. In het uitgestrekte China zijn er nog andere basissen: De kustregio Zhejiang en de binnenlandse gebieden Xinjiang en Binnen-Mongolië zijn strategische posities van waaruit het Poolse Aziatische Legioen kan opereren. En het kleine Noord Korea heeft eveneens een basis hier: Gansu. Noord Korea heeft deze kolonie om zo makkelijk als tussenfiguur op te treden om Amerikaanse of Poolse legers door China te brengen zonder diplomatieke incidenten uit te lokken. Op dit moment is er in Gansu een zware strijd aan de gang tussen de Koreaanse ordetroepen en lokale Chinese opstandelingen ondersteund door PHOENIX agenten. Andere Aziatische basissen zijn de Amerikaanse basissen in West-Bengalen, Kerala en Tamil Nadu, waar op dit moment Army Group India staat te popelen om Zuidoost Azië te veroveren op de Serviërs en Indonesiërs.
In Noord Amerika zijn er in totaal 4 basissen. Het Poolse Amerikaanse Legioen heeft in het noorden van de Verenigde Staten als basissen de staten Idaho en Oregon en in het zuiden Arizona. Vanuit Idaho en Oregon kunnen de Polen een tegenaanval lanceren mocht een vijand Alaska veroveren en vanhieruit verder oprukken, terwijl vanuit Arizona zowel een oogje kan gehouden worden op Mexico als op alles dat vanuit Hawaï Amerika zou binnendringen. Tenslotte heeft Ierland een kleine basis in Connecticut aan de Amerikaanse oostkust.


Een Amerikaanse militair garnizoen van Army Group India nabij Calcutta in West Bengalen

Twee zaken vallen op in deze lijst. Ten eerste zijn ze allemaal van EDEN/Brolliance landen. Op dit moment is EDEN inderdaad de dominante alliantie in de wereld en kunnen PHOENIX landen het zich op dit moment niet veroorloven om basissen te houden. Maar ze hebben ze wel geha😛 Sindh was de beruchte basis van Servië in Pakistan, Centraal-West Venezuela heeft enige tijd gediend als basis voor Brazilië om in Mexico te interveniëren en Hongarije heeft een korte tijd Noord Basarabië kunnen gebruiken als basis tegen Roemenië, zij het zonder de echte toestemming van de Moldavische overheid.
Ten tweede zijn de meeste van deze basissen in Noord-Amerika en Azië. Op dit moment zijn er geen basissen in Europa, Oceanië/Afrika en Zuid-Amerika. De redenen hiervoor zijn divers. In Europa zijn er genoeg grootmachten van beide allianties verspreid over het continent, waardoor basissen maar weinig echte meerwaarde hebben. In Oceanië/Afrika zijn of waren er wel kolonies die eveneens als basissen dien(d)en. In Zuid-Amerika tenslotte komt de geografische situatie als probleem naar voor. Zowel PHOENIX als EDEN/Brolliance hebben hun manieren om Azië te betreden: PHOENIX via de Iraanse woestijn en EDEN via de Hawaï-Kyushu zeeverbinding. Voor Zuid-Amerika hebben beide allianties echter geen echte toegangen. Zowel Colombia als Venezuela zijn (nominaal) neutrale landen, terwijl Noord-Brazilië, een regio van PHOENIX land Brazilië, enkel zeeverbindingen heeft met de Canarische eilanden en de Azoren. De Canarische eilanden zijn in handen van EDEN grootmacht Spanje en de Azoren behoren toe aan PHOENIX land Portugal, dat eveneens geklemd is tussen EDEN/Brolliance grootmachten. Hierdoor is Zuid-Amerika vrij ontoegankelijk voor de Europese kolonisators. De enigste kolonie in Zuid-Amerika is dan ook de Argentijnse steenkolonie van Bolivian Altiplano. Zuid-Amerika heeft hierdoor vaak een tweederangsrol op vlak van oorlogsgeweld, vergeleken met Azië en Europa. Wat misschien goed is voor de rust in deze landen.


De toegang van “beairic míleata nua londain”, een Ierse militair garnizoen in Connecticut