O Obradovic, to Kwnstantinou kai Elenhs kai to Ragnarok

Day 1,943, 10:34 • Published in Greece Greece • by Vags

Κάποτε έλεγε ο coach Ομπράντοβιτς ότι η μονη απάντηση στους χουλιγκάνους που βγάζουν το άχτι τους καταστρέφοντας τα πάντα είναι να σηκωθεί η ομάδα και να φύγει από το γήπεδο.

Αυτό θυμήθηκα καθώς διάβαζα την αρθρογραφία της χθεσινής ημέρας και ένα χαμόγελο –να, με το συμπάθιο- σχηματίστηκε στα χείλη μου. Τα work, train και fight τα έχω κόψει εδώ και καιρό. Αλλα μια βόλτα στο περίπτερο του erepublik την κάνω με ευχαρίστηση, γιατί εκεί βρίσκεται το πραγματικό ενδιαφέρον. Όπως ακριβώς και στον αθλητισμό. Δεν έχει σημασία τι θα γίνει στο γήπεδο, αλλα τι θα ειπωθεί στις εφημερίδες.

Χαμογέλασα, λοιπόν, γιατί τα τελευταία τρία χρονια η ιστορία της e-Greece έχει κολλήσει στο replay. Από τη μια, μια ομάδα παικτών που θέλει να κάνει κουμάντο με το στυλ του εκπροσωπου του e-θεού στην e-Γη. Από την άλλη, μια ομάδα παικτών προσπαθεί να σταματήσει τους αντιπαλους με… άρθρα, πιστεύοντας αφελώς ότι αφενός ο μέσος παίκτης νοιάζεται για την ηθική μεριά του ζητήματος και ότι θα αντιδράσει με κάποιο τρόπο, αφετέρου ότι η παροιμία στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα με κάποιο μαγικό τρόπο θα ακυρωθεί και ότι κάποια στιγμή θα "αλληλοκατανοηθουμε", ’η τουλάχιστον θα συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε.

Αυτός ο άτυπος εμφύλιος κρατάει πάνω κάτω τρία χρονια, με μερικές αλλαγές στα πρόσωπα. Η εξέλιξη του δε, θα ήταν ενδιαφέρον να εξεταστεί ακόμη και από κοινωνιολογικής σκοπιάς. Πως, δηλαδή, ένας ’εμφύλιος’ που ξεκίνησε με ιδεολογικές διαφορες της rl, εξελίχτηκε σε μια μάχη που κεντρικό ρολο δεν έχουν οι ideologies, αλλα ο τρόπος παιχνιδιού. Το ότι τουλάχιστον η κόντρα ιδεολογιών έχει παραμεριστεί μπορεί να εκληφθεί ως κάποια πρόοδος, αν και τα γνωστά κοσμητικά επίθετα εκείνης της εποχής παραμένουν τριγύρω σαν φαντάσματα μιας άλλης εποχής.

Αν και αρκετές φορες ο εμφύλιος έχει φτάσει σε σημεία εκτόνωσης, στην ουσία ποτε δεν έχει… ολοκληρωθεί, καθώς σε ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι δεν μπορούμε να λύσουμε τις διαφορες μας όπως τις έλυναν ο Γαρδέλης, ο Μιχαλόπουλος και τα υπόλοιπα αλάνια στις ταινίες των 80’σ. Άντε καμια στραβό-τουφεκια που και που, να την πούμε λιγάκι στον άλλο, αναίμακτα πράγματα δηλαδή. Και για να λέμε την αλήθεια, αυτός ο ψυχρός εμφύλιος βολεύει και τις δυο πλευρές.

Βλέπετε, ο ”άλλος” έχει πάρει το συμβολικό χαρακτήρα που είχαν οι βάρβαροι στο ποίημα του Καβάφη. Μέσω αυτού του ψυχρού πολεμου, οι δυο πλευρές έχουν κάποιο λόγο ύπαρξης, σε ένα παιχνίδι που έχει χάσει το ενδιαφέρον του. Αν κάποια πλευρά εξαφανιστεί, ’η ακόμα και αν οι δυο πλευρές συνεργαστούν παραπάνω από κανένα δίμηνο, να είστε σίγουροι ότι θα ακολουθήσουν μαζικές αποχωρήσεις, καθώς όλοι οι άρρωστοι θα χάσουν το λόγο ύπαρξης τους. Γιατί ποιο νόημα θα έχει αυτή η καταραμένη e-ζωή χωρίς τους βαρβαρους?

Κι εδώ έρχεται να δέσει η ρήση του coach Ομπράντοβιτς.

Αγορίνες, βλέπετε ότι 3 χρονια ξανά μάνα τα ίδια και τα ίδια. Έχετε δει να ιδρώνει το αυτή κανενός? Ποσα άρθρα έχουμε εκδώσει? Αν τα τυπώναμε σε χαρτί, εκείνα τα τροπικά dash στον Αμαζόνιο θα στενάζανε. Άρθρα, διαμαρτυρίες, καυγάδες σε forum, ts, μονο μπουκέτα σε rl δεν έχουν πέσει ευτυχώς ακόμα. Και πάλι βλέπετε την αδικία να βαφτίζεται δίκαιο, την λαμόγια να ονομάζεται καπατσοσύνη, το έντεχνο σφάξιμο με το βαμβάκι να λέγεται αμεροληψία και οι λάθος χειρισμοί λόγω αλαζονείας, ξεροκεφαλιάς κτλ να παίρνουν το όνομα της ατυχίας. Τίποτα δεν αλλάζει και τίποτα δεν θα αλλάξει. Που να xtupiwsaste κάτω. Δεν τα λέω εγώ, αποδεικνύεται από τη συνεχώς επαναλαμβανόμενη ιστορία, που πλέον δεν έχει καταντήσει φάρσα, αλλα επανάληψη του Κωνσταντίνου και Ελένης. Όλοι ξέρουμε τι θα γίνει και κανεις δε γελάει πια.

Όπως βλέπω τα πράγματα, δεν υπάρχουν πολλές λύσεις. Μπορείτε να συνεχίσετε στο ίδιο βιολί, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα ευθυγραμμιστούν οι πλανήτες και θα γίνει αυτό που δεν έχει γίνει ποτε στα 3 χρονια: να πείσετε με λογικά επιχειρήματα, ’η να βγάλετε ξανά πρόεδρο που θα έχει και συνεχεια, όχι απλά ημερομηνία λήξης.

Η άλλη λύση είναι να κάνετε πράξη αυτό που έλεγε ο coach και να σηκωθείτε να φύγετε. Δεν θέλετε από το παιχνίδι? (μεταξύ μας, σκεφτείτε πόσοι θα χάσουν το νόημα της ζωής τους αν αύριο ο stefen παρατήσει το παιχνίδι. A fate worse than death) Πηγαίνετε σε κάποια άλλη χωρα και χτίστε τη με τους δικούς σας κανόνες. Ας κάνουμε μια συμμαχία έτσι όπως τη φανταζόμαστε. Και όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, οι μεν και οι δε ας συγκρουστούμε σε ένα άλλο Ragnarok, ώστε να μην μείνει κανένας σε αυτό τον e-κόσμο. Γιατί σύμφωνα με τη σκανδιναβική μυθολογία, το Ragnarok, η τελική μάχη μεταξύ των θεών της Asa και του Loke και της παρέας του είναι αναπόφευκτη, όσο και να της δίνουν παράταση.

Ειδάλλως, να ξέρετε ότι έχει και πάλι επανάληψη.