Join the new world

Uranila Kosovka devojka,
Uranila rano u nedelju,
U nedelju prije jarka suca,
Zasukala bijele rukave,
Zasukala do belih lakata,
Na plecima nosi hleba bela,
U rukama dva kondira zlatna,
U jednome hladjane vodice,
U drugome rumenoga vina,
Ona ide na Kosovo ravno,
Pa se sece po razboju mlada,
Po razboju cestitoga kneza,
Te prevrce po krvi junake,
Kog junaka u zivotu nadje,
Umiva ga hladjanom vodicom,
Pricescuje vinom crvenijem,
I zalaze hlebom bijelijem,
Namera je namerila bila,
Na junaka Orlovica Pavla,
Na knezeva mlada barjaktara,
I njega je nasla u zivotu,
Desna mu je ruka odsecena,
I lijeva noga do kolena,
Vita su mu rebra izlomljena,
Vide mu se dzigerice bele,
Izmice ga iz te mnoge krvce,
Umiva ga hladjanom vodicom,
Pricescuje vinom crvenijem,
I zalaze hlebom bijelijem.

Kad junaku srce zaigralo,
Progovara Orlovicu Pavle:
"Sestro draga Kosovko devojko,
Koja ti je golema nevolja,
Te prevrces po krvi junake?
Koga trazis po razboju mlada:
Ili brata, ili bratuceda,
Al' po grehu stara roditelja?"

Progovara Kosovka devojka:
"Dragi brato, delijo neznana,
Ja od roda nikog ne trazim,
Niti brata, niti bratuceda,
Ni po grehu stara roditelja,
Moz li znati, delijo neznana,
Kad knez Laza pricesciva vojsku
Kod prekrasne Samodreze crkve
-Tri nedelje trideset kaludjera?
Sva se srpska pricestila vojska,
Najposlije tri vojvode bojne:
Jedno jeste Milosu vojvoda,
A drugo je Kosancic Ivane,
A trece je Toplica Milane,
Ja se onde desih na vratima,
Kad se seta vojvoda Milosu,
Krasan junak na ovome svetu,
Sablja mu se po kaldrmi vuce,
Svilen kalpak, okovano perje,
Na junaku kolasta azdija,
oko vrata svilena marama,
Obazre se i pogleda na me,
S sebe skide kolastu azdiju,
S sebe skide, pa je meni dade:
-"Na devojko, kolastu azdiju,
Po cemu ces mene spomenuti,
Po azdiji i po imenu mome:
Evo t'idem poginuti, duso,
U taboru cestitoga kneza,
Moli boga,draga duso moja,
Da ti s' zdravo iz tabora vratim,
A i tebe dobra sreca nadje,
Uzacu te za Milana moga,
Za Milana Bogom pobratima,
Koj' je mene Bogom pobratio,
Visnjim Bogom i svetim Jovanom,
Ja cu tebi kum vencani biti."

Za njim ide Kosancic Ivane,
Krasan junak na ovome svetu,
Sablja mu se po kaldrmi vuce,
Svilen kalpak, okovano perje,
Na junaku kolasta azdija,
Oko vrata svilena marama,
Na ruci mu burma pozlacena,
Obazre se i pogleda na me,
S ruke skide burmu pozlacenu,
S ruke skide pa je meni dade:
-"Na devojko, burmu pozlacenu,
Po cemu ces mene spomenuti,
A po burmi po imenu mome:
Evo t' idem poginuti, duso,
U taboru cestitoga kneza,
moli Boga, moja duso draga,
Da ti s' zdravo iz tabora vratim,
A i tebe dobra sreca nadje,
Uzecu te za Milana moga,
Za Milana Bogom pobratima,
Koj' je mene Bogom pobrtio,
Visnjim Bogom i svetim Jovanom:
Ja cu tebi rucni dever biti."

Za njim ide Toplica Milane,
Krasan junak na ovome svetu,
Sablja mu se po kaldrmi vuce,
Svilen kalpak, okovano perje,
Na junaku kolasta azdija,
Oko vrata svilena marama,
Na ruci mu koprena od zlata,
S ruke skide pa je meni dade:
-"Na devojko,koprenu od zlata,
Po cemu sec mene spomenuti,
Po kopreni po imenu mome:
Evo t' idem poginuti, duso,
U taboru cestitoga kneza,
Moli Boga moja duso draga,
Da ti s' zdravo iz tabora vratim,
Tebe, duso, dobra sreca nadje,
Uzacu te za vernu ljubovcu,"

I odose tri vojvode bojne:
Njih ja danas na razboju trazim"

Al' besedi Orlovicu Pavle:
"Sestro draga,Kosovko devojko,
Vidis, duso, ona koplja bojna,
Ponajvisa a i ponajgusca:
Onde j' pala krvca od junaka,
Ta dobrome konju do stremena,
Do stremena i do uzendjije,
A junaku od svilena pasa,
-Onde su ti sva tri poginula!
Vec ti idi dvoru bijelome,
Na krvavi skuta i rukava."

Kad devojka saslusala reci,
Proli suze niz bijelo lice,
Ona ode svom bijelom dvoru,
Kukajuci iz bijela grla:
"Jao jadna, hude sam ti srece!
Da se, jadna, za zelen bor ' hvatam,
I on bi se zelen osusio!