kai twra ti? (back from the future version)

Day 1,597, 07:22 • Published in Greece Greece • by Vags
"Λυπάμαι να επισημάνω ότι αυτό το μοντέλο πολέμου με τους 30 ήρωες-σκυλιά του πολέμου είναι ΑΡΧΑΪΚΟ. Δεν είμαστε στην Ιλιάδα. Είμαστε σε μαζικό παιχνίδι εικονικής στρατηγικής και κοινωνικής εξομοίωσης."
-Exohoritis, day 1182

Η παραπάνω φράση προέρχεται από το τελευταίο κείμενο το οποιο έγραψε στην προσωπική του εφημερίδα ο exohoritis. Παρατηρείστε την ημερομηνία: 400 μέρες νωρίτερα! Καταλαβαίνετε ότι ίσως το 50% του πληθυσμού αυτής της e-χώρας είτε ήταν αγέννητο, ή τότε άρχιζε να κάνει δειλά τα πρώτα του βήματα στο παιχνίδι. Ωστόσο τίποτα δεν έχει αλλάξει από τότε και το συγκεκριμένο άρθρο είναι τόσο επίκαιρο σήμερα, όσο ήταν τότε.


Η eGreece ιστορικά βασιζόταν πάντα σε μια χούφτα παίχτες. Στην αρχή, ήταν το περιβόητο χωριο του Asterix, με μορφές όπως ο Geokos, ο Jaguaros, ο Che Greco, ο makedonissa, ο synatlas, o moican, κτλ, που κέρδισε την ελευθερια του έπειτα από πολύμηνη κατοχή από τους τώρα φίλους μας eTουρκους. Για να επιτευχθεί η απελευθέρωση δεν απαιτήθηκε μονο η συμβολή των μεγάλων δυνάμεων, Αμερικής, Ρουμανίας και Κροατίας, αλλα και η συμβολή των ιδιων των παικτών από το rl υστέρημα τους. Όταν μπήκα στο παιχνίδι, τον Δεκέμβρη του 2009 η χωρα ήταν ήδη υπολογίσιμη δύναμη στην περιοχή.

Το μεγάλο boom στο tanking, τουλάχιστον όπως εγώ το θυμάμαι, έγινε τον Οκτώβρη του 2010 επί Τalos (τότε Nekont). Τότε άρχισαν όλοι στη χωρα να προσέχουν τον exohoriti (ο οποιος είχε κάνει την εμφάνιση του αρκετούς μήνες αργότερα, όχι μονο στα πedia των μαχών της V2 -στα οποια η Ελλάδα δεν είχε κάποιον ανοιχτό πόλεμο- αλλα και με... tanking άρθρων, τα οποια χλεύαζαν αυτοί που αργότερα άρχισαν να τον θαυμάζουν) ο οποιος έγινε, αναλογικά με τη rl ο e-Νίκος Γκάλης: όλοι ήθελαν να γίνουν σαν κι αυτόν, όλοι ήθελαν να τανκαρουν σαν κι αυτόν και μαζί με τις αλλαγές των admins, που ευνοούσαν την αγορά χρυσού μέσω rl χρημάτων, άρχισε να γεννιέται η φουρνιά των tanks που παρελαύνουν σήμερα στις μάχες.


Σαν χωρα, ποτε δεν μπορέσαμε να απαγκιστρωθούμε από αυτή τη λογική των 20-30 tanks που θα βάλουν το χέρι στην τσέπη για να πάρουν τη μάχη. Και αυτό επειδή έχουμε τη λογική της κλασικής ελληνικής ποδοσφαιρικής ομάδας: θέλω τίτλους (δες bonus και νίκες) ΤΩΡΑ, δε γουστάρω να επενδύσω στα φυτώρια και ας μην έχω επιτυχίες για κάποιο διάστημα, μέχρι να βγει η νέα γενιά παιχτών που θα τα σαρώσει όλα. Και αυτή η νέα γενιά θα είναι πιο οικονομική από την παλιά, ακριβώς επειδή έχει χτιστεί στις ακαδημίες και δεν έχει αγοραστεί.


Διάβασα ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο από τον fantasmatix, το οποιο ήταν και η πηγή της έμπνευσης αυτού εδώ του άρθρου που διαβάζετε. Τι μας λέει το φάντασμα, λοιπόν? Πολύ απλά, ότι αν επενδύσουμε 20 gold σε κάθε νέο για αναβάθμιση του training center, μέσα σε 12 μήνες θα έχουμε μια στρατιά παιχτών οι οποιοι θα μπορούν να σηκώσουν τη χωρα στις plates τους ίσως και χωρίς να χρειαστεί να χώσουν λεφτά πάλι οι ίδιοι και οι ίδιοι. Ωστόσο, όπως παρατηρεί και ο ίδιος, το όλο εγχείρημα έχει δυο μειονεκτήματα. Αφενός, τα αποτελέσματα θα φανούν στο μέλλον (κάτι που όπως είπα παραπάνω δεν συμβαδίζει με την εδώ και τώρα νοοτροπία των Ελλήνων), αφετέρου η προσπάθεια πάει στο βρόντο αν ο παίκτης παρατήσει το παιχνίδι.

Είδαμε μια φουρνιά πελασγών που έχει ήδη ανοίξει τα φτερά της. Σε λίγο θα έρθει και η δεύτερη. Η χωρα έχει και τους ανθρώπους με τις γνώσεις, αλλα και τα χρυσά για να υποστηρίξει την μαζική ενδυνάμωση των νέων παικτών. Αυτό που χρειάζεται είναι θέληση και ηρεμία. Ίσως θα μας κάνει καλο η κατοχή. θα φύγουν για άλλη μια φορα όσοι είναι υπεύθυνοι για το τζερτζελέ (είτε για να ξανάρθουν αργότερα ως 'ήρωες', είτε για να σχολιάζουν αφ' υψηλού από την εξοχική τους κατοικία στο Πεκίνο), η προοπτική για απελευθέρωση θα ενώσει όσους έχουν μείνει και ίσως αυτή τη φορα να βγούμε σοφότεροι.

Προσωπικά δεν έχω χάσει τις ελπίδες μου. Η κατάσταση γυρίζει εύκολα. Αν δημιουργηθεί μια στρατιά παικτών, στους οποιους το κράτος έχει επενδύσει, θα ελαχιστοποιηθεί η ανάγκη για rl ρευστό. Και όσο ελαχιστοποιείται η ανάγκη για rl ρευστό, θα ελαχιστοποιείται και η ανάγκη για τα 'σκυλιά του πολεμού. Και όσο ελαχιστοποιείται αυτή η ανάγκη για τα σκυλιά του πολεμου, τόσο θα ελαχιστοποιείται και η αλαζονική συμπεριφορά, η οποια πηγάζει από την πεποίθηση του "βάζω rl λεφτά, άρα η χωρα είναι το τσιφλίκι μου".

Filika,