H Konti Mnimi einai XEIROTERH apo to Konto Pouli... (Save Exohoritis)

Day 1,125, 17:53 • Published in Greece Greece • by Thanasis Klaras



Κάθε φορά που διαβάζω κάποιο άρθρο του Exohoriti ή παρακολουθώ μια μάχη από το chat της eGreece ή του Hellenic Army στην οποία συμμετέχει, χαμογελώ τόσο γιατί χαίρομαι, όσο και γιατί βλέπω πόσο ξεφτιλισμένοι μπορούν να γίνουν μερικοί μερικοί…

Πριν πω όμως αυτά που θέλω να πω, θέλω να σας γράψω μια μικρή ιστορία. Είναι τέλη Ιούλη, αρχές Αυγούστου και έχει πρωτολανσαριστεί στην eGreece το TeamSpeak. Εγώ δε σας κρύβω ότι μου άρεσε το Teamspeak. Η αμεσότητα του. Τότε λοιπόν, ο έρημος ο Exohoritis πάλευε να φτιάξει 2-3 πράγματα μέσα στο KEE. Έβγαζε κάποια άρθρα από την Oktana πιο πολιτικά ας το πούμε από τα τελευταία του. Τότε βέβαια, ο Κώστας, δεν ήταν ούτε τεράστιο tank, ούτε αναγνωρισμένος μαχητής, ούτε και το damage του έλειπε από τη χώρα. Υπήρχε τότε και το war module της V2 και τα πράματα ήταν πολύ διαφορετικά. Τότε λοιπόν, όταν έβγαζε άρθρο ο Κώστας, το τι ακουγόταν μέσα στο TeamSpeak δε λέγεται. “Μα τι μ@λ@k@s είναι αυτός”, “Ποιος νομίζει μωρέ ότι είναι”, “Πω Πω πάλι έβαλε άρθρο ο αφυψηλού παντογνώστης” κτλ κτλ.

Ο Κώστας βλέπετε δεν ήταν ποτέ “της παρέας”. Δεν ήταν σε στρατιωτική ομάδα, δεν ήταν στα υπουργεία, δε μάσαγε να πει την άποψή του όποιον και να πείραζε, δεν έγλυφε ποτέ κανέναν ξερόλα ψευτοσωτήρα για να ευνοηθεί αργότερα. Αυτά όλα έφταναν για να μην τον έχει “η παρέα” σε υπόληψη. Όμως αυτά σε συνδυασμό με το ότι δήλωνε αριστερός, ήταν τίμιος, αλλά παράλληλα δεν εντασσόταν σε κάποιο ιδεολογικά φορτισμένο κόμμα, τους διαόλιζε. Τους εκνεύριζε. Και τους έκανε να τον αντιμετωπίζουν με κακία, με υφάκι και κοροϊδία.



Ο καιρός πέρασε, το war module της V2 καταργήθηκε, ενώ παράλληλα, ο Κώστας σιχάθηκε την πολιτική σαπίλα της κεντρικής σκηνής της χώρας. Με την επαναφορά του war module στη λογική της V1, o Κώστας στράφηκε πολύ στο στρατιωτικό κομμάτι. Ως τότε, ανέβαζε πολύ γρήγορα το damage του αλλά επειδή ήταν νέος δε φαινόταν και κάπου. Το μπαμ έγινε λίγο πριν τον πόλεμο της Τουρκίας. Τότε άρχισε να γίνεται super tank. Με αποκορύφωμα τον ελληνοτουρκικό πόλεμο όπου τα έδωσε όλα. Πείρε μάχες μόνος του, βοήθαγε πάρα πολύ τους συμπολεμιστές του…

Και τότε όλοι αυτοί, με τη λογική του γυμνοσάλιαγκα που τους διαπέρνα σε όλες τις όψεις της e-ζωής τους (και ελπίζω μόνο αυτής και όχι της κανονικής αν και αμφιβάλω) αλλάξανε το ποιηματάκι: “Μπράβο Exohoriti” και “Τι γαμάτος που είσαι Exohoriti” και “Μακάρι να ήταν όλοι σαν εσένα ρε Exohoriti”…

Πλέον ο Exohoritis είναι απαραίτητος στον στρατιωτικό τομέα της χώρας. Τόσο πολύ που τους έχει αναγκάσει όλους αυτούς όχι μόνο να μην τολμάνε να θυμούνται καν αυτά που του έσουρναν τότε, άλλα ακόμα περισσότερο να τρέχουν από πίσω του και να τον γλύφουν.

Και αυτό εμένα πέραν της αρχικής σιχαμάρας, αηδίας και αποστροφής που μου προκαλεί, με κάνει να τον γουστάρω ακόμα πιο πολύ. Επειδή ανάγκασε όλους τους ηγετίσκους και τους χαμερπείς υποτελείς τους να κάνουν κωλοτούμπες και ασκήσεις για τη μέση που πονά μετά τις συνεχείς υποκλίσεις.



Ο λόγος που γράφω αυτό το άρθρο όμως, δεν είναι για να κάνω ένα flash back στην ιστορία του Κώστα στο παιχνίδι. Ούτε ανάγκη προβολής έχει από την εφημερίδα μου, ούτε και υπάρχει λόγος να μιλάω εγώ για εκείνον. Τα καταφέρνει και μόνος του μια χαρά και δεν έχει ανάγκη για έναν ακόμα φανερό θαυμαστή. Ο λόγος που γράφω αυτό το άρθρο είναι γιατί πιστεύω ότι οι τριγύρω εμετικοί παρατρεχάμενοι (και κάποτε υπεράνω εχθροί του) τον νίκησαν. Ο άνθρωπος δεν αλλάζει εύκολα. Πόσο μάλλον ο γλοιώδης υποτελής που νιώθει να χάνει τη λάμψη που ο ίδιος λανσάρει για τον εαυτό του.

Ο Κώστας, ακόμα και σήμερα δεν αποτελεί μέρος ή μέλος καμιάς κλίκας ή παρέας. Τραβάει το δρόμο του και χαλά τη ζαχαρένια πολλών. Δεν αποτελεί μονάχα super tank αλλά και άνθρωπο που βοηθά όποιον το χρειάζεται, που χρηματοδοτεί καλές ιδέες, που βάζει γραμμή για το μέλλον της χώρας και που τελικά ανατρέπει με τις πράξεις του σχέδια επί χάρτου που επεξεργάζονται μεγάλα (?) μυαλά σε διάφορα μέσα επικοινωνίας όπως το TeamSpaek ή chat channels. Όμως ακόμα και έτσι νικήθηκε. Η σαπίλα και η ξεφτίλα κατάφεραν να τον προσπεράσουν. Οι γλοιώδεις υποτελείς συνεχίζουν να κάνουν ότι θέλουν και μάλιστα ακόμα πιο εύκολα μιας και δεν έχουν άγχη. Υπάρχει πάντα ο Κώστας “που θα μας ξελασπώσει και δε θα αφήσει να φανούν οι ανεπάρκειές μας”.

Για να μη φλυαρώ άλλο πιάνομαι από 3 γεγονότα:

1. Μας επιτέθηκε η Τουρκία εις διπλούν και δε μοιράστηκαν προμήθειες. Δεν ξέρω τι έγινε εντός του στρατού, αλλά το δικαίωμα που είχε κατακτηθεί στον προηγούμενο πόλεμο, το να μοιράζονται δηλαδή όπλα και φαγητό σε οποιοδήποτε πολίτη ήθελε να πολεμήσει από το chat του στρατού, δεν υπήρξε σε αυτόν τον πόλεμο. Και μη σκεφτείτε ότι το κράτος δε μπορούσε. Αν κανείς ψάξει λίγο τα κρατικά και στρατιωτικά orgs της χώρας θα δει τεράστια αποθέματα όπλων και φαγητού. Και όχι μόνο δεν μοιράστηκαν προμήθειες, αλλά ούτε και έγινε κάποια οποιαδήποτε προσπάθεια ελεγχόμενου ξεστοκαρίσματος grain ή food ώστε να πέσουν οι τιμές του food και να μπορεί ο κόσμος να πολεμήσει, ακόμα και με εξ ολοκλήρου δικά του έξοδα.

Και γιατί δηλαδή να ξεστοκάρουν? Και γιατί να μοιράσουν όπλα να πολεμήσει ο κόσμος? Αφού υπάρχει το κοροΐδο ο Κώστας να χώνει φράγκα και να παίρνει τις μάχες μόνος του…

2. Οι επιφανείς Έλληνες με τα πολλά μετάλλια και τα φανταχτερά γαλανόλευκα avatars δε βάρεσαν ιδιαίτερα. Δε μιλάω για κάποιους που έχασαν χρόνο, χρήμα, ύπνο για τις μάχες. Αυτοί που αναφέρομαι ξέρετε ποιοι είστε, ξέρουμε ποιοι είστε και ο Κώστας ξέρει ποιοι είστε. Δεν κάνω 2 χαρακτηριστικές αναφορές από άρθρα του. Όποιοι δεν κατάλαβαν ας ανατρέξουν εκεί.

Και γιατί δηλαδή να πολεμήσουν? Γιατί να χαλάσουν χρήματα για φαινομενικά χαμένες μάχες? Αφού υπάρχει το κοροΐδο ο Κώστας να tankαρει. Αν πάει καλά ο Κώστας, ίσως να φιλοτιμηθούμε και εμείς να ρίξουμε καμιά ψιλή έτσι για τα μάτια του κόσμου…

3. Το αποκορύφωμα βέβαια είναι η προχθεσινή μάχη στα νησιά του Αιγαίου. Με το κακό ξεκίνημα και μετά πάρθηκαν συγκεκριμένες αποφάσεις. Τα νησιά δε θα τα υπερασπιζόμασταν. Η Eden δε μπορούσε να διαθέσει δυνάμεις λόγω κυρίως της μάχης στη Νότια Δαλματία. Εμείς με τους τιτανοτεράστιους ηγετίσκους μας θέλαμε να κάνουμε τα καλά παιδιά: Ναι, ιεραρχούμε την Eden και τη Ν. Δαλματία. Το έμαθε και η Phoenix. Το έμαθε και η Τουρκία. Και όλα πήγαιναν καλά. Όμως ο Κώστας αυτό δεν μπόρεσε να το δεχτεί. Έφερε 7 συμμαχικά super tanks, έδωσε ένα καράβι χρήματα και πραγματοποιήθηκε ο περιβόητος πέμπτος γύρος της μάχης. Ο γύρος αυτός έκρινε και τη μάχη. Μέχρι και οι Τούρκοι τον κάλεσαν στο chat channel τους να του ζητήσουν τα ρέστα που “χάλασε τη συμφωνία”. Και αντί κάποιοι να έχουν ψήγματα ντροπής και τσίπας και να βγουν να τα πουν, με το τέλος της μάχης άρχισαν τα “Μπράβο μας”, “Ελληνική Ψυχή”, “Τους σκίσαμε” και άλλου τέτοιου τύπου φαιδρότητες που για κάποιους που γνωρίζουν μερικά πράγματα παραπάνω τους προκαλούνται τάσεις για εμετό.

Και γιατί δηλαδή να μην το κάνουν? Γιατί να μη λυγίσουν τη μέση τους στην Eden και ύστερα να ζητωκραυγάσουν για την επιτυχία με τα καρύδια αλλουνού? Αφού υπάρχει το κοροΐδο ο Κώστας που θα καθαρίσει και πάλι και δε φανούν οι ανεπάρκειες…



Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε όλοι οι πολίτες της χώρας, το σύνολο της ελληνικής κοινότητας του eRepublik, είναι ότι ο Exohoritis, είναι ιδέα. Είναι ο φάρος που δείχνει το δρόμο. Exohortides λίγοι μπορούν να γίνουν. Όμως πολλοί μπορούν να πάρουν θάρρος από την κίνησή του και να πιστέψουν ότι δε χρειάζεσαι τα κουμπάκια του βουλευτή και του προέδρου για να βοηθήσεις την κοινότητα. Ότι μπορείς με τις πράξεις σου να συγκροτήσεις διαφορετικά την κοινότητα χωρίς ναι περιμένεις από τους γλοιώδεις κομπλεξικούς του κουμπιού. Ότι μπορείς να γράψεις στα τέτοια σου τις υπόγειες συναλλαγές, τη λαμογιά και τις ανίερες συμμαχίες και να δείξεις έναν άλλο δρόμο για την κοινότητα. Έναν δρόμο δημιουργικότητας, τιμιότητας και αλληλεγγύης.

Αυτό όμως θέλει προσπάθεια, θέλει χρόνο, θέλει υπομονή και επιμονή, θέλει γερό στομάχι.

Δε πρόκειται να προτείνω τον Κώστα για πρόεδρο της χώρας. Θεωρώ ότι όχι μόνο οι συνθήκες δεν είναι ακόμα ώριμες για κάτι τέτοιο, αλλά επίσης ότι δε θα είμαι εγώ εκείνος που θα προτείνει να ξαναβγάλει ο Κώστας το φίδι από την τρύπα.

Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι εγώ παίρνω κουράγιο από τις κινήσεις του. Ότι εγώ και πολλοί ακόμα καταλαβαίνουν τη βαθύτερη σημασία που έχουν οι πράξεις του και δεν είναι άλλη από το ότι είναι δυνατό να αλλάξεις την πορεία της χώρας και της κοινότητας προς το καλύτερο με ή χωρίς κλίκα. Με ή χωρίς κουμπάκια. Με ή χωρίς δημόσιες σχέσεις.



Φίλε Κώστα.
Μη συνεχίσεις έτσι. Πέρνα καλά στο παιχνίδι, κράτα την τιμιότητα που σε χαρακτηρίζει, φτιάχνε ακόμα καλύτερο τον παίχτη σου, αλλά μη κάνεις άλλο το κοροΐδο κανενός. Την υπόσχεσή σου για την άμυνα της χώρας την κράτησες και σε ευχαριστούμε. Τώρα κάνε αυτά που πρέπει για σένα και το κομμάτι της κοινότητας που χρειάζεται βοήθεια (πχ νέοι) και άσε τους ηγετίσκους να διαχειριστούν τη μεγάλη νίκη που προσέφερες στη χώρα. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά επειδή δε δέχομαι να σε περνάνε για μ@l@κ@.

Με εκτίμηση και αγανάκτηση,
ένας παλιός σου γείτονας,
Γιάννης