H Σκυλλα και η Χαρυβδη

Day 2,354, 13:50 • Published in Greece Greece • by HonoreDeBalzac

Η Σκύλλα και η Χάρυβδη ήταν δυο τρομακτικά θαλάσσια τέρατα. Ο μύθος δημιουργήθηκε από τους ναυτικούς οι οποίοι απέδιδαν τα άσχημα καιρικά φαινόμενα και τις συμφορές που συνέβαιναν κάθε φορά που ένα καράβι επιχειρούσε να περάσει από το θαλάσσιο πέρασμα.

Από την μια, ή Σκύλλα με τα έξι πολιτικά της κεφάλια και τα τρία σαγόνια στο καθένα η οποία καταβροχθίζει τον εαυτό της και οποιαδήποτε αναρριχόμενη δύναμη και απ την άλλην η Χάρυβδη η οποία μετατρέπει την θάλασσα σε μια πύρινη κόλαση από φωτιές.



Εύκολα μπορούμε να φανταστούμε τι σφαγή θα ακολουθούσε αν ξεσπούσε καυγάς στο πλήρωμα του καραβιού για το ποιος φταίει ή όχι όταν το καράβι είναι εκτεθειμένο στον κίνδυνο, κίνδυνο ο οποίος δεν είναι αποκύημα της φαντασίας μας αλλά το ίδιο μας δημιούργημα το οποίο δεν είναι τίποτα άλλο από το αποτέλεσμα των πράξεων μας ή της απραξίας μας.

Το Εθνικό καράβι δεν αντιμετωπίζει για πρώτη φορά παρόμοιο κίνδυνο. Η διαφορά του χθες από το σήμερα είναι ότι το καράβι συνήθως αντιμετώπιζε ένα από τα δύο τέρατα κάθε φορά που επιχειρούσε να περάσει το πέρασμα που ονομάζεται «Προεδρικές εκλογές». Ποτέ και τα δύο τέρατα ταυτόχρονα.

Η μια και μοναδική ομοιότητα του χθες με το σήμερα είναι ότι στο Εθνικό καράβι υπήρχαν κρυμμένα ένα από τα δύο τέρατα με το προσωπείο του πληρώματος. Κάλο πολιτικό μεικ-απ από την μια και μια ένεση αναισθησίας διάρκειας λίγων ημερών απ την άλλη είναι οι απαιτήσεις για ένα έξυπνο και πετυχημένο καμουφλάζ.

Μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα.

Τις ώρες που γράφονται αυτές οι γραμμές, το Εθνικό μας καράβι βρίσκεται στο πέρασμα αυτό και το πλήρωμα αναλώνεται σε κόντρες τύπου ποιός μας οδήγησε σε αυτό το πέρασμα, ποιος ευθύνεται περισσότερο ή λιγότερο για την δημιουργία των τεράτων και με το κωμικοτραγικό δίλλημα ποιο Τέρας δυνητικά μπορεί/πρέπει να γίνει μέλος του Εθνικού καραβιού ή ακόμα χειρότερα ποιο από τα δύο Τέρατα κάνει την μεγαλύτερη ζημιά έτσι ώστε να πολεμήσουμε το λιγότερο ισχυρό. Αιωρείται και η άποψη του να πολεμήσουμε το Τέρας με το μεγαλύτερο βιογραφικό καταστροφών ή το Τέρας που έχει καταστρέψει στο πρόσφατο παρόν.

Όταν θα σκοτώσουμε το ισχυρότερο Τέρας, τότε θα περιφέρουμε το κεφάλι του ως ένδειξη δύναμης και ανδρείας και ακολούθως θα επιχειρήσουμε να σκοτώσουμε το άλλο.

Το πλήρωμα ξεχνά ότι τα Τέρατα τρέφονται αποκλειστικά και μόνο από το αίμα του πληρώματος. Ξεχνά ότι με τον θάνατο του ενός Τέρατος, αυτό που θα επιζήσει με ένα μυστικιστικό τρόπο θα αποκτήσει τις ιδιότητες και την δύναμη του θανόντος και θα είναι τρείς φορές πιο δυνατό από ότι ήταν πριν.

Ξεχνάν ότι τα Τέρατα έχουν και ιδιότητες Σειρήνων. Σειρήνες σίγουρα όχι ξανθιές και μελαχρινές με καλλίγραμμα πόδια και οπίσθια αλλά Σειρήνες με κέντρο σχεδιασμού και προπαγάνδας. Οι Σειρήνες στοχεύουν στην αλληλοφαγωμάρα του πληρώματος και όχι στο πλήρωμα. «Συμμαχία», «δημοψήφισμα», «ηθική νομιμοποίηση», »ομηρία του τίκετ», «εκβιασμός του ντάματζ» είναι κάποια από τα λόγια τους που φτάνουν καθημερινά στα αυτιά μας και στρεβλώνεται η όραση μας για να μας αναγκασουν να επιλέξουμε πιο Τέρας επιθυμούμε στο Καράβι μας.
(Η επίδραση των ακουσμάτων στην ψυχοσύνθεση των πολιτών καθώς και από τι τρέφονται οι σειρήνες είναι μια άλλη Ιστορία).

Ξεχνάν ότι τα Τέρατα δεν έχουν αξίες και ιδανικά.

Ξεχνάν ότι και τα Τέρατα να σκοτωθούν, νέα Τέρατα νομοτελειακά θα αναγεννηθούν διότι το πολιτικό ή στρατιωτικό τους DNA δεν αποτελείται από τις 4βάσεις που συγκροτούν την ζωή αλλά από «σεσημασμένες» βάσεις που συγκροτούν την απουσία του αξιακού κώδικα. Αυτή είναι η πηγή ζωής και έμπνευσης τους. Το αποτέλεσμα προβάλλει πρόσωπα στα μάτια μας. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι τα πρόσωπα άλλα το σεσημασμένο DNA τους. Αν ατενίσουμε το παρελθόν θα δούμε αντίστοιχα πρόσωπα εκείνης της εποχής που δεν είναι μαζί μας πλέον καθώς και πρόσωπα εκείνης της εποχής που έχουν επιβιώσει ως και σήμερα και είναι οι πρωταγωνιστές του σήμερα.



Οι ιδέες μπορεί να είναι αθάνατες, όμως τα πρόσωπα πεθαίνουν. Το ίδιο ισχύει και για την απουσία ενός ηθικού κώδικα και για τους υπηρέτες της λογικής αυτής.

Ποιος θεωρεί τον εαυτό του μέλος πληρώματος ή Τέρας είναι προσωπική υπόθεση και προϋποθέτει σκληρή αυτοκριτική. Δεν είμαι δικαστής.

Δεν είμαι δικαστής, αλλά δεν είμαι ουδέτερος η ακόμα χειρότερα ντεμέκ ουδέτερος!


Το Εθνικό Καράβι σε 4ημερες θα επιχειρήσει να περάσει από το πέρασμα των Προεδρικών εκλογών και με μαθηματική ακρίβεια θα αντιμετωπίσει τον όλεθρο της καταστροφής.

Για αυτό λοιπόν προτείνω τα εξής στα μέλη του πληρώματος (με θεωρώ μέλος).
-Να υψώσουμε ψηλά την σημαία του«αξιακού κώδικα», ώστε τα Τέρατα να δουν ότι τα υποψήφια μεζεδάκια είναι πολεμιστές του φωτός και όχι το κυρίως γεύμα. Υπάρχει η περίπτωση να τους τυφλώσουμε.

-Να σεβαστούμε την δύναμη Των Τεράτων και ταπεινά να τους ζητήσουμε να αλλάξουνε έμπρακτα τον κώδικα που υπηρετούν. Η πρώτη μάχη που πρέπει να δώσουμε. Μην ξεχνάμε οτι στο παρελθόν ηταν μέλη Εθνικών Καραβιών πρωτού μεταλλαχθούν σε Τέρατα.

-Αν δεν μετανοήσουν προτείνω μετωπική ρήξη και με τα δυο Τέρατα ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ. Φίλοι μας θα χαθούν και εμείς οι ίδιοι στην μάχη αυτή. Ενδέχεται το Εθνικό καράβι να βυθιστεί στον πάτο της θάλασσας. Αξίζει αυτή η μάχη να δοθεί όσο αιματηρή και αν είναι διότι ο σκοπός είναι ευγενής. Και η μάχη αν χαθεί , θα έχουμε αφήσει παρακαταθήκη στο επόμενο Καράβι που θα σαλπάρει για το πέρασμα αυτό. Θα ηχούν ιστορίες στα αυτιά των ναυτικών, ότι βρέθηκε ένα πλήρωμα το οποίο πολέμησε τα δυο Τέρατα αυτά και κατόρθωσε να τα λαβώσει. Θα πλέουν με άλλη ψυχολογία.