Join the new world

ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ... ΕΚΛΟΓΙΚΕΥΣΗ

Η Χριστουγεννιάτικη ραστώνη δε με άφησε να παρακολουθήσω από όσο κοντά θα ήθελα τις εξελίξεις στην e-χώρα μας. Αν και υποψήφιος, τη μέρα των εκλογών το μόνο που κατάφερα να κάνω ήταν να μπω για λίγο, να κάνω work, train και να ψηφίσω.

Η έκπληξή μου ήταν μεγάλη όταν είδα τα μέχρι εκείνη τη στιγμή αποτελέσματα. Είχα ήδη αποσπάσει 6 ψήφους όταν ο τελευταίος επιλαχών ήταν στις 9 ψήφους. Κοίτα να δεις σκέφτηκα…
Όταν ξαναμπήκα, αργά το βράδυ πια, το αποτέλεσμα είχε σχεδόν διαμορφωθεί. Εγώ είχα φτάσει στις 12 ψήφους, αρκετά μακριά όμως από μια εκλέξιμη θέση. Τελικά, κατάφερα να τερματίσω στην 54η θέση με 15 ψήφους, (εκλέχτηκαν οι 41 πρώτοι) σε σύνολο 140 υποψηφίων (συμπεριλαμβανομένων και όσων κατέβηκαν απλώς για να καλύψουν θέση και να μη διεκδικηθεί από κάποιον (sic) αλλόθρησκο)…

Ο λόγος που συμμετείχα σε αυτές τις εκλογές, όπως είχα αναφέρει και στις προγραμματικές μου δηλώσεις, ήταν καθαρά για να αποκτήσω εμπειρία με τους μηχανισμούς του παιχνιδιού. Ευχαριστώ όσους με εμπιστεύθηκαν με την ψήφο τους και συγχαίρω όσους κατάφεραν να εκλεγούν.

Η επόμενη μέρα, με βρήκε να διαβάζω αναλύσεις, ευχαριστήρια άρθρα αλλά και άρθρα γεμάτα γκρίνια και κατηγορίες για νοθεία!

Όπα. Για μισό λεπτό… τι γίνεται εδώ; Μαυραγορίτες εν καιρώ πολέμου, Διχοτόμηση της Κύπρου, Φυσικοί εχθροί και τώρα… Νοθεία στις εκλογές; Σε ένα παιχνίδι;;;
Η σύγχυση της πραγματικής ζωής με την e-republik ζωή είναι τελικά αναπόφευκτη. Διάβασα την ανάλυση του Exohoritis, για τον πόλεμο με την Τουρκία και συμφωνώ απόλυτα μαζί του. Ο πόλεμος, ειδικά από τη μεριά των Τούρκων, είναι τελείως παράλογος. Αν καταλάβαιναν ότι πρόκειται απλώς για ένα παιχνίδι, θα είχαν στρέψει ήδη την προσοχή τους αλλού.

Όμως, κανείς δεν καταλαβαίνει ότι πρόκειται για ένα παιχνίδι. Κατανοητό μέχρι ένα σημείο μεν, θλιβερό δε! Αφού οι χώρες έχουν πραγματικά ονόματα, αληθινά σύνορα, ρεαλιστικό χάρτη, τότε αυθόρμητα όλα αυτά είναι λογικό να παρασύρουν ακόμα και τον πιο νορμάλ άνθρωπο.

Ακόμα και έτσι, όμως, είναι λίγο στενάχωρο, εμείς οι ίδιοι να δημιουργούμε ένα αντίγραφο του αληθινού μας κόσμου. Ενός κόσμου, που πολλοί από εμάς θα τον θέλαμε καλύτερο.
Με τρομάζει το γεγονός, ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο μας στα ψέματα…
Εδώ δεν έχουμε σάπιες κυβερνήσεις. Εδώ δεν έχουμε θεωρίες συνωμοσίας. Εδώ δεν υπάρχει η καραμέλα «Οι Τούρκοι και οι Έλληνες δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Οι κυβερνήσεις τους, φταίνε»!!!

Αν δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα σε ένα παιχνίδι… τότε δεν υπάρχει ελπίδα να τα αλλάξουμε στην πραγματική μας ζωή…

Το πρώτο άρθρο που διάβασα, μπαίνοντας στο παιχνίδι ήταν σχετικό με τους multi λογαριασμούς των Τούρκων. Κράξιμο. Επίθεση των Ελλήνων και χλευασμός στους Τούρκους που φτιάχνουν πολλαπλούς λογαριασμούς…
Το τελευταίο άρθρο που διάβασα ήταν σχετικό με τους multi λογαριασμούς των… Ελλήνων! Επίθεση και χλευασμός προς τους Έλληνες… από άλλους Έλληνες! Εμφύλιος;

Κάποτε ψήφιζαν και οι νεκροί. Ψήφιζαν και τα δέντρα… Τρέμω με τη σκέψη ότι «εικονικά» ξαναζούμε ένα τέτοιο καθεστώς!

Φοβάμαι ότι κάπου, ίσως να υπάρχει ένας e-φάκελος που γράφει ήδη για μένα: «Barak o Bamias… Δε μας απησχόλησεν εν τω τάγματι αντεθνικώς. Τηρών στάσιν επιφυλακτικήν. Πονηρός, επικίνδυνος, αμετανόητος κομμουνιστής. Χρίζειν παρακολουθήσεως!»

Το μόνο καλό είναι πως αν ξεκινήσει ένα e-αντάρτικο εδώ, και πάρω τα βουνά… ίσως βρω και κανένα ελάφι για να βγάλω και καμιά αποστολή!

Καλή χρονιά και καλά μυαλά σε όλους…
BoB