Depresyonun Doğal Sonucu: Tembellik
Onur Akinci
Yapmak isteyip de yapamadığım, zaman ayırmadığım veya ayıramadığım, yapmaya üşendiğim, çekindiğim çok şey var. İşin ilginç tarafı bahsettiğim bu şeyleri yapmayı hala ertelemeye devam ediyorum. Gün gelecek pişman olacağım biliyorum ve farkedeceğim ki erteleyemeyeceğim tek şey bu pişmanlık olacak. Bir sorun daha var; acaba bu pişmanlık umrumda olacak mı? Olmasa çok iyi olur çünkü pişman olacağım o anlar ölüm döşeğindeki son anlarım olabilir ve ben o son anları bir dizi yakınma, üzülme ve benzeri saçmalıklarla geçirmek istemem. Zira karşımda tüm haşmetiyle bir Azrail olacak ve muhtemelen "son dileğin nedir?" diye bir soru da sormayacak. Pişmanlıklarla heba etmemem gereken o teke tek karşılaşmayı izleyen değil yaşayan taraf ben olacağım için konsantre olmam gereken şey de bu muhtemel son karşılaşma olmalı. O halde bu son şöyle olmalı: J.R.R Tolkien'in yazmış olduğu "Yüzüklerin Efendisi" üçlemesinde Kral Theoden'in söylediği gibi "Madem bu benim sonum olacak o zaman dillere destan bir son olsun". Olsun bakalım.
Comments
pirinç
ikinç
Pişman olcağını düşünmüyorum. Çünkü bilinçaltın bu soruna bir çözüm üretecek ki zaten başlıktan da anlaşılabilceği gibi savunmaya geçmiş durumda. Bu durumdan kurtulmanı sağlayabilcek bir kaç şey tavsiye edebilirdim ama senin hakkında yeterince bilgiye sahip değilim. 🙂
Saygılar...
Bu hayatta vicdanını tembelleştirme de gerisini koyver gitsin 🙂
Gökkuşağını güzelleştiren içindeki herbir renktir
Gökkuşağından bir renk silmye çalışmak gibi imkansız bir hayale düşüp
pişman olup depresyona girmektense
Gökkuşağına bir renk eklemek gibi imkansız hayellerin peşinde
koşup pişman olup depresyona girmeyi tercih ederim.
Dillere destan bir son değilde vicdanı rahat bir sonum olsun.
get the fuck off.
daha azıyla mutlu olmayı denemek lazım
insanoğlu neden hiç azıyla yetinmez amk 🙁
Okumadım.
Hayatını monotonlaştırma. Cesur ol, düşündüğünü yap ag..