Join the new world

Αγαπητοί μου φίλοι και φίλες,

Με χαρά σας ανακοινώνω ότι έθεσα την υποψηφιότητα μου για τις Βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου στην Ήπειρο.

Εντάξει δεν θα τα ξάνα-μάνα πω, οι λόγοι είναι εμφανέστατοι! Δεν ανέχομαι άλλο την κακομοιριά, ναι κύριοι την κακομοιριά αυτού του τόπου και θέλω ΕΓΩ να προσπαθήσω να τον σώσω ρε π**** μου! Είδα τον τελευταίο καιρό ένα σωρό βουλευτές να αποχωρούν στα δύσκολα και δεν μπορούσα να κάνω απολύτως τίποτα.

Βασικά με το λεξιλόγιο που κατέχω δεν μπορώ να εκφράσω τον πραγματικό λόγο και την λαχτάρα μου να συνεισφέρω σε αυτό τον τόπο. Πάντα πίστευα το λατινικό ρητό που λέει «Αν θέλεις να κάνεις κάτι καλά κάνε το μόνος σου».

Όποτε αυτό θα κάνω. Βασικά δεν θέλω εντελώς μόνος μου αλλά με άλλα 39 άτομα που πραγματικά έχουν όρεξη για να βοηθήσουν και δεν θα τα παρατήσουν μπροστά σε μία δυσκολία. Για την e-Ελλάδα ρε γ****…

Ελπίζω να καταλαβαίνετε το πόσο θέλω να βοηθήσω και σε περίπτωση που δεν τα καταφέρω θα έρθω και θα σας πω «Ναι παιδιά είμαι μ**** τα έκανα μαντάρα.
Τέλος σε περίπτωση που δεν εκλεγώ θα προσπαθήσω με όλο μου το είναι να βελτιώσω την κατάσταση όσο μου το επιτρέπουν οι συνθήκες.

Αυτά τα λίγα, ελπίζω να με καταλαβαίνετε και να καταλάβατε αυτό που πραγματικά θέλω να πω. Ήθελα να γράψω περισσότερα αλλά δεν μπορούσα γιατί θα έπρεπε να τα ακούτε και όχι να τα διαβάζετε. 🙂

Ευχαριστώ τους πάντες και πάνω από όλα το Κόμμα μου που με στηρίζει πάντοτε.




Για το τέλος σας παραδίδω τους στοίχους που μας αντικατοπτρίζουν και σαν eΕλλάδα αλλά και RL.

Είναι από τον Δωδεκάλογο του γύφτου του Κωστή Παλαμά και συγκεκριμένα είναι απόσπασμα από τον Προφητικό. Όποιος έχει την στοιχειώδη μόρφωση μπορεί να καταλάβει πολλά:

Μες τις παινεμένες χώρες, Χώρα
παινεμένη, θα 'ρθει κι η ώρα,
και θα πέσεις, κι από σέν' απάνου η Φήμη
το στερνό το σάλπισμά της θα σαλπίσει
σε βοριά κι ανατολή, νοτιά και δύση.
Πάει το ψήλος σου, το χτίσμα σου συντρίμι.
Θα 'ρθει κι η ώρα• εσένα ήταν ο δρόμος
σε βοριά κι ανατολή, νοτιά και δύση,
σαν το δρόμο του ήλιου• γέρνεις• όμως
το πρωί για σε δε θα γυρίσει.
Και θα σβήσεις καθώς σβήνουνε λιβάδια
από μάισσες φυτρωμένα με γητειές•
πιο αλαφρά του περασμού σου τα σημάδια
κι από τις δροσοσταλαματιές•
θα σε κλαιν' τα κλαψοπούλια στ' αχνά βράδια
και στα μνήματα οι κλωνόγυρτες ιτιές.
...................................................
Και θα φύγεις κι απ' το σάπιο το κορμί,
ω Ψυχή παραδαρμένη από το κρίμα,
και δε θά' βρει το κορμί μια σπιθαμή
μες στη γη για να την κάμει μνήμα,
κι άθαφτο θα μείνει το ψοφίμι,
να το φάνε τα σκυλιά και τα ερπετά,
κι ο Καιρός μέσα στους γύρους του τη μνήμη
κάποιου σκέλεθρου πανάθλιου θα βαστά.
Όσο να σε λυπηθεί
της αγάπης ο Θεός,
και να ξημερώσει μιαν αυγή,
και να σε καλέσει ο λυτρωμός,
ω Ψυχή παραδαρμένη από το κρίμα!
Και θ' ακούσεις τη φωνή του λυτρωτή,
θα γθυθείς της αμαρτίας το ντύμα,
και ξανά κυβερνημένη κι αλαφρή,
θα σαλέψεις σαν τη χλόη, σαν το πουλί,
σαν το κόρφο το γυναικείο, σαν το κύμα,
και μην έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί
να κατρακυλήσεις πιο βαθιά
στου Κακού τη σκάλα,
για τ' ανέβασμα ξανά που σε καλεί
θα αιστανθείς να σου φυτρώσουν, ω χαρά!
Τα φτερά,
τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα!