Join the new world

Hüseyin Cavit (d. 24 Ekim 1882, Nahçıvan - ö. 5 Aralık 1941, Magadan) Azerbaycan şairi ve oyun yazarıdır



1882 yılında Nahçıvan’da Şahtahtı köyünde doğmuştur. Öğrenimine Nahçıvan’da medresede başladı;[1] orta eğitimini Mekteb-i terbiye adlı yeni usullu okulda almıştır (1896-1900).[2] 1900-1904 yıllarında Tebriz’in Talibiye medresesinde eğitimine devam etmiştir, bu arada şiddetli göz ağrımasından dolayı tahsilini bırakıp halı kilim ticareti ile uğraştı.[3] Tebriz'den döndükten sonra 1906'a kadar Gürcistan'da (Kahetiya'da) yol yapan bir şirkette muhasebecilik yaptı. Babasının vasiyeti üzerine ağabeyi Şeyh Muhammed Cavid'i İstanbul'a tahsile yolladı.[4] Hüseyin Cavit yüksek tahsilini İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi'nde almıştır (1906-1910). Azerbaycan'a döndükten sora Nahçıvan, Gence, Tiflis ve 1915 yılından itibaren de Bakü’de dil ve edebiyat öğretmenliği yapmıştır. Dönemin rejimine uygun eserler yazmadığı için 1937'de önce tutuklandı daha sonra Uzak doğu'ya sürüldü.[5] 1941 yılında İrkutsk'un Tayşet şehri Şevçenko köyünde öldü. Ölüm sebebi olarak ayak donmasına bağlı sepsis ve kalp durması gösterilmiştir.[6] Doğumunun 100. yılında Haydar Aliyev tarafından naaşı Sibirya’dan Nahçıvan’a getirtilmiş ve adına anıt mezar dikilmiştir.

Eserlerinin çoğunu Türkiye Türkçesine yakın bir dille yazmıştır.

BENİM TANRIM

Her kulun cihanda bir penahı var,
Her ehl-i halın bir kıblegahı var,
Herkesin bir aşkı, bir ilahı var,
Benim tanrım güzelliktir, sevgidir.

Haz etmedim fırkadan, cemiyetten,
Zevk alamam harpten, siyasetten,
Bir şey duymam felsefeden, hikmetten,
Benim ruhum güzelliktir, sevgidir.

Güzel sevimlidir, cellat olsa da,
Sevgi hoştur, sonu feryat olsa da,
Uğrunda benliğim berbat olsa da,
Son dildarım güzelliktir, sevgidir.

Güzelsiz bir gülşen zindana benzer,
Sevgisiz bir başta akrepler gezer,
Ne görsem, hangi bezme etsem güzar,
Hep duyduğum güzelliktir, sevgidir.